Μπλε κατάρα στο 93!
Το ρολόι δείχνει το 93′. «Το κόρνερ και φύγαμε για παράταση». Ετσι σκέφτονται οι περισσότεροι στην εκτέλεση του Μάτα. Ο Ιβάνοβιτς πηδάει ψηλότερα απ’ όλους και η μπάλα φεύγει από το κεφάλι του, διαγράφοντας μία περίεργη ψηλοκρεμαστή τροχιά πριν καταλήξει βασανιστικά στα δίχτυα του Αρτούρ. Η Τσέλσι κάνει το 2-1 επί της Μπενφίκα και ένα λεπτό αργότερα ο ειδικός τεχνίτης της UEFA σκαλίζει το όνομα της στο τρόπαιο του Europa League. Οι Μπλε έχουν γράψει ιστορία, καθώς έγιναν μαζί με τις Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν και Αγιαξ οι μοναδικές ομάδες που έχουν κατακτήσει και τα τρία ευρωπαϊκά τρόπαια.
Και να φανταστεί κανείς ότι τον Δεκέμβριο χλευάζονταν επειδή γίνονταν οι πρώτοι κάτοχοι του Τσάμπιονς Λιγκ που δεν θα συνέχιζαν μετά τους ομίλους. Τελικά προφανώς και δεν τους χάλασε καθόλου. Η αλήθεια είναι πως νίκησαν χωρίς να παίξουν καλύτερα. Η Μπενφίκα έλεγχε τον τελικό στο ξεκίνημα, αλλά δεν μπορούσε να ολοκληρώσει φάση με τίποτα. Αποκορύφωμα αυτή του 15′, με τους Πορτογάλους να μην μπορούν να σκοράρουν μετά από τρεις προσπάθειες. Στο 38′ ήρθε ένα σουτ του Λάμπαρντ για να… ξεμουδιάσει τον Αρτούρ που σε όλο το Α’ μέρος ήταν θεατής.
Στην επανάληψη όμως οι Μπλε έπιασαν στον ύπνο τους αντιπάλους τους στο 60′. Ο Τσεχ έδωσε με τα χέρια στον Μάτα, η μπάλα κατέληξε στον Τόρες, ο οποίος έκανε την κούρσα, πέρασε τον Λουιζάο, πέρασε και τον Αρτούρ και από πλάγια θέση άνοιξε το σκορ με το 9ο γκολ του σε 15 ευρωπαϊκά ματς. Η χαρά του όμως δεν κράτησε για πολύ. Στο 67′ ο Λίμα έκανε την κεφαλιά εντός περιοχής και ο Αθπιλικουέτα σταμάτησε τη μπάλα με το χέρι. Καθαρό πέναλτι που εκτέλεσε εύστοχα ο Καρδόσο, φτάνοντας με τη σειρά του τα επτά γκολ στη διοργάνωση.
Από εκεί και μετά το παιχνίδι έγινε κάπως ροντέο. Στο 82′ ο Κρδόσο απείλησε με μακρινό σουτ που απέκρουσε δύσκολα ο Τσεχ και στο 88′ ο Λάμπαρντ απάντησε, τραντάζοντας από 20 μέτρα το οριζόντιο δοκάρι. Και ενώ οι προπονητές, παίκτες, και θεατές κατέστρωναν τα πλάνα τους για την παράταση, κάνοντας (οι τελευταίοι) όνειρα και για τα πέναλτι, ήρθε το Déjà vu για τους Λουζιτανούς που δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι θα έπρεπε να περάσουν ξανά το ίδιο μαρτύριο.