Μπούργος: Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη…

Χρυσάφι έστρωσε στον 52χρονο πρώην βοηθό τού Ντιέγκο Σιμεόνε ο Θόδωρος Καρυπίδης για να τον φέρει στη Θεσσαλονίκη, καθώς το συμβόλαιό του συγκρίνεται με τα αντίστοιχα του Πέδρο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό και του Ραζβάν Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ

Ο Χερμάν  Μπούργος  υπέγραψε στον Άρη συμβόλαιο 2,5 ετών με εξωπραγματικές αμοιβές για τα δεδομένα τής Super League.

«Είναι πολλά τα λεφτά  Άρη», που έλεγε ο Σπύρος Καλογήρου στον Νίκο Κούρκουλο στη «Λόλα».

Ο Αργεντινός τεχνικός θα εισπράξει για 2,5 χρόνια πάνω από 2 εκατ. ευρώ μαζί με το τεχνικό επιτελείο του. Αυτό σημαίνει περίπου 800.000 ευρώ ετησίως, το οποίο τον καθιστά τον τρίτο πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή τής Super League. Περισσότερα χρήματα λαμβάνουν μόνο ο Ραζβάν Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ και ο Πέδρο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό, οι οποίοι αμείβονται με πάνω από 1.500.000 ευρώ τον χρόνο.

Ποιος είναι, όμως, ο νέος προπονητής του Άρη;
Ο Μπούργος είναι από αυτήν τη σχολή των Νοτιαμερικάνων τερματοφυλάκων που είναι σόουμεν. Που γεμίζουν βίντεο με μεγάλες αποκρούσεις, αλλά πολλές περισσότερες τρέλες.

Δεν είναι τυχαίο ότι είχε ως ίνδαλμα τον τεράστιο Ούγκο «Ελ Λόκο» Γκάτι, τον προπομπό του Χιγκίτα. Ο Μπούργος από ένα σημείο και μετά διάλεγε, όταν μπορούσε, τα πιο εξωφρενικά χρώματα στις εμφανίσεις του και μάλιστα πολλές φορές άλλαζε φανέλα στο ημίχρονο. Φορούσε συχνά το καπελάκι του (ακόμα και στα νυχτερινά ματς) και από κάτω ανέμιζε το μακρύ μαλλί, ενώ μασούσε επιδεικτικά την τσίχλα του. Και φυσικά έπαιζε πολύ έξω από την εστία του.

Ήταν και εξαιρετικός τερματοφύλακας. Απέκρουε με τα πόδια, με τους αγκώνες, με το στήθος, με ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.

Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα με τη Ρίβερ (του 1994 μάλιστα χωρίς ήττα) και ένα Κόπα Λιμπερταδόρες.

Λάτρευε την μπάλα και πήγαινε πάντα πρώτος στην προπόνηση. «Με έβλεπαν δυο ώρες πριν στο προπονητικό και με ρωτούσαν αν με έδιωξε η γυναίκα μου».

Η μπάλα ήταν και συνεχίζει να είναι η ζωή του. Στην ερώτηση τι άλλο θα μπορούσε να κάνει, απαντάει: «Να είμαι γυναίκα ποδοσφαιριστή. Τι άλλο να κάνω; Στο τένις σε πιάνει κατούρημα στις εξέδρες και δεν μπορείς να πας, ο αγώνας διακόπτεται όταν περνάει αεροπλάνο. Στο μπάσκετ μπαίνεις μέσα στο γήπεδο και, όταν βγεις, μπορεί να έχει γίνει πόλεμος και να μην το έχεις πάρει χαμπάρι».

Ο Μπούργος φόρεσε 35 φορές τη φανέλα της Εθνικής. Κλήθηκε σε δύο Μουντιάλ.

Το 1998 έμεινε στον πάγκο πίσω από τον Κάρλος Ρόα. Στα προκριματικά του Μουντιάλ τού 2002 η Αργεντινή ξεκίνησε με τον Ρομπέρτο Μπονάνο, αλλά μετά τον τραυματισμό του έχασε τη θέση του από τον Μπούργος, που έκανε ορισμένες εξαιρετικές εμφανίσεις. Πριν από τη διοργάνωση στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας, ο κόσμος ψήφιζε τον Μπούργος για βασικό. Ο Μαρσέλο Μπιέλσα όμως είχε διαφορετική άποψη. Προτίμησε τον Πάμπλο Καβαγιέρο, υποστηρίζοντας ότι παίζει περισσότερο στην ομάδα του και είναι σε καλύτερη κατάσταση.

Η ίσως καλύτερη Αργεντινή όλων των εποχών από άποψης υλικού αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων μετά την ήττα από την Αγγλία και την ισοπαλία στο τελευταίο ματς με τη Σουηδία.  Ο Μπιέλσα, μετά το τέλος του αγώνα, μάζεψε την ομάδα και έκανε τακτική ανάλυση του ματς. Η Αργεντινή είχε αποκλειστεί από το Μουντιάλ, αλλά αυτός δεν άλλαξε τη συνήθειά του. Ο Σιμεόνε διηγήθηκε μια μοναδική ιστορία:

«Ο Μπιέλσα μάς μάζεψε και άρχισε να μας λέει τις σκέψεις του για το Μουντιάλ, για τους αγώνες, για το τι πήγε στραβά. Ο Μπούργος είχε μείνει εκτός 11άδας και ήξερε ότι δεν θα έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί σε Μουντιάλ ξανά, στη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση, καθώς ήταν τότε 33 ετών.  Κι όμως. Μόλις τελείωσε ο Μπιέλσα και δάκρυσε, ο Μπούργος σηκώθηκε πρώτος και πήγε και τον αγκάλιασε. Βάλαμε όλοι τα δάκρυα τότε. Το λέω και ανατριχιάζω ακόμα και τώρα. Ήταν το μεγαλείο του Μπιέλσα ως προπονητή και του Μπούργος ως ανθρώπου».

Στα συλλογικά, ο Μπούργος μετά τη Ρίβερ μετακόμισε στην Ισπανία.

Στη Μαγιόρκα δεν έπαιξε πολύ, ήταν αναπληρωματικός τού Λέο Φράνκο, αλλά στην Ατλέτικο έπαιξε περισσότερο. Σε μια όχι και τόσο καλή περίοδο για τον σύλλογο, κατάφερε να κερδίσει ένα πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής με την Ατλέτι. Άφησε όμως και στη Μαδρίτη το στίγμα του. Το 2002 σε ένα ντέρμπι στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, απέκρουσε ένα πέναλτι του Φίγκο με τη… μύτη του, που φυσικά έσπασε.

Ο «Μόνο» (όπως είναι το παρατσούκλι του), φορώντας το κλασσικό του καπελάκι, κράτησε το σκορ στο 2-1, έβγαλε όλο το υπόλοιπο ματς με σπασμένη μύτη και τελικά η Ατλέτικο ισοφάρισε σε 2-2.

Έγινε ίνδαλμα του κόσμου.

Ένα χρόνο περίπου μετά την πίκρα του Μουντιάλ του 2002, ο Μπούργος μαθαίνει ότι έχει καρκίνο στο νεφρό. Τότε ζητάει να αγωνιστεί στο ματς απέναντι στη Μαγιόρκα την Κυριακή και να μπει χειρουργείο τη Δευτέρα.

Οι γιατροί τού το απαγορεύουν, ο Μπούργος χειρουργείται (όπως λέει κι ο ίδιος, δεν φοβήθηκε ποτέ, ακόμα κι όταν του είπαν ότι ο χειρουργός είναι οπαδός της Ρεάλ) και τελικά κερδίζει κι αυτήν τη μάχη.

Παρ’ ότι του λένε να κόψει το τσιγάρο, δεν το κάνει αρχικά. Επιστρέφει στην αγωνιστική δράση, αλλά έχει χάσει τη θέση του στην εντεκάδα. Παίζει τραυματίας σε ένα ματς Κυπέλλου με τη Σεβίλλη, πάει να αποκρούσει ένα σουτ του Ζούλιο Μπαπτίστα με το στήθος, το τρώει, και αυτό είναι το τελευταίο του παιχνίδι, καθώς η διοίκηση θεωρεί ότι δεν μπορεί να βασιστεί πλέον πάνω του.

Μένει όμως για πάντα στις καρδιές των οπαδών της ομάδας.

Ο Ντιέγκο Σιμεόνε και ο Χερμάν  Μπούργος γνωρίζονταν από τις ημέρες της Εθνικής, συνυπήρξαν όμως και για περίπου 2,5 χρόνια στην Ατλέτικο.

Τότε δημιουργήθηκε και μια μεγάλη φιλία που την περιγράφει ο Ελ Μόνο υπέροχα: «Νιώθω ότι τον γνωρίζω σε όλη μου τη ζωή. Τρώγαμε κάθε μέρα μαζί στην Ατλέτικο. Απλά τον κοιτάω και ξέρω τι θα πει, ξέρω τι τον απασχολεί. Το ίδιο κι αυτός. Είναι μια σημαντική συμβίωση. Είμαστε όπως ο Ρόμπερτ ντε Νίρο κι ο Τζο Πέσι. Όπως ο Μπαντ Σπένσερ κι ο Τέρενς Χιλ. Ο ρόλος μου είναι να τον ισορροπώ, να του αφαιρώ κάθε αμφιβολία, να του λέω την αλήθεια». Αν δεν είναι αυτό μια αδελφική σχέση, τότε τι είναι;

Ο Τσόλο από το προπονητικό του ξεκίνημα ήθελε τον Μπούργος δίπλα του.

Το 2006, όταν ανέλαβε την Εστουδιάντες Λα Πλάτα, πήρε τηλέφωνο τον Μπούργος να πάει βοηθός του. Ο Μπούργος όμως έκανε άλλη καριέρα τότε, δεν μπορούσε να αφήσει τη… μουσική για να επιστρέψει στην Αργεντινή. Ναι, μέσα σε όλα τα άλλα, έγινε τραγουδιστής στη δική του ροκ μπάντα με όνομα «GARB».

Υποσχέθηκε πάντως στον Σιμεόνε ότι αν αναλάβει ομάδα στην Ευρώπη θα τον ακολουθήσει. Έτσι, όταν το 2011 ο Τσόλο πήγε στην Κατάνια, ο «Μόνο» άφησε τα μικρόφωνα και επέστρεψε στην μπάλα δίπλα στον Σιμεόνε και κατέκτησε, ως άμεσος συνεργάτης του, ένα πρωτάθλημα Ισπανίας, ένα Copa del Rey, δύο Europa League, έπαιξε σε τελικό Champions League, καθώς και δύο Super Cup Ευρώπης.

Tον εγκατέλειψε, όταν αποφάσισε να κάνει καριέρα προπονητή μόνος του και προσελήφθη για μερικούς μήνες (τον Μάρτιο του 2021) στη Νιούελς…

 

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα