Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ: Ο μονομέτωπος αγώνας, η «συναίνεση» και οι κίνδυνοι

Η Νέα Δημοκρατία, έπειτα από την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δείχνει να έχει επενδύσει σε έναν μονομέτωπο αγώνα κατά του κόμματος της Χαριλάου Τρικούπη. Προφανώς, ρόλο σε αυτό έχει διαδραματίσει η δημοσκοπική άνοδος του ΠΑΣΟΚ, που πλέον πλησιάζει ελαφρώς τη Ν.Δ., αλλά και η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., ο οποίος δεν αποτελεί πια καμία απειλή για την Κυβέρνηση. Ή επειδή το κυβερνητικό κόμμα θέλει να ξεκαθαρίζει μια και καλή με την άλλοτε αξιωματική αντιπολίτευση.

Από τη συζήτηση γύρω από τον ΑΣΕΠ και το Ε.Σ.Υ., μέχρι το νομοσχέδιο του προϋπολογισμού ή τη φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών, η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει, συνεχώς, να αποδομεί τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, κάνοντας λόγο για «ακοστολόγητα σχέδια» όπως ακριβώς έκανε και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, εδώ και μερικούς μήνες έχει υιοθετηθεί από τη «γαλάζια» πτέρυγα η φράση «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ», υπονοώντας ότι το κόμμα λαϊκίζει, δίχως να ασκεί σοβαρή και προγραμματική αντιπολίτευση.

Προφανώς, το ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά του, δεν αφήνει αναπάντητα τα παραπάνω, συνδράμοντας και εκείνο στην επανεμφάνιση του δικομματισμού Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, που κυριαρχούσε στη χώρα από τη Μεταπολίτευση μέχρι το 2012. Μία τέτοια συνθήκη είναι προφανές ότι εξυπηρετεί τη Χαριλάου Τρικούπη, καθώς παρουσιάζει τον εαυτό της ως την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.

Το σενάριο αυτό είναι, όμως, εξαιρετικά επικίνδυνο για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπορεί στη Νέα Δημοκρατία να εκτιμούν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αποτελέσει κίνδυνο για τις ερχόμενες εκλογές και πως αποτελεί διαχειρίσιμο αντίπαλο και για αυτό να επενδύουν σε αυτόν τον μονομέτωπο αγώνα, ωστόσο η στρατηγική που ακολουθείται ελοχεύει σοβαρές απειλές, που δεν είναι σίγουρο αν έχουν εκτιμηθεί σωστά.

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ

Ειδικότερα, όπως γίνεται σαφές κάθε φορά που στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας ή ακόμα και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρονται στο ΠΑΣΟΚ, η επικοινωνιακή και πολιτική στρατηγική που χαράσσει το κόμμα δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν που είχε επιλέξει για να αντιμετωπίσει τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τη διαφορά, όμως, ότι το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ.

Από την αρχή της θητείας του, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει επενδύσει στη σοβαρότητα και τη θεσμικότητα, ενώ οι προτάσεις που – πολύ συχνά – καταθέτει το ΠΑΣΟΚ είναι απολύτως μετρημένες και μελετημένες. Αυτό, λίγο έχει να κάνει με την αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία είχε περισσότερη επιθετικότητα και οραματική κατεύθυνση. Μία τέτοιους είδους αντιπολίτευση, η οποία υστερεί ιδιαίτερα στο κομμάτι του προγράμματος και δεν είναι καθόλου μετριοπαθής στις θέσεις της, ήταν πολύ ευκολότερο να αντιμετωπιστεί από τη Νέα Δημοκρατία. Μία απλή αποδόμηση, «πασπαλισμένη» και με λίγα στοιχεία φόβου, ήταν αρκετή.

Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση, οι αναφορές ότι «το ΠΑΣΟΚ λαϊκίζει» ή ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κοστολογημένες προτάσεις» δεν επαρκούν. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, ο Νίκος Ανδρουλάκης και τα στελέχη του αποδεικνύουν τόσο ότι οι προτάσεις τους είναι σαφείς και μετρημένες, αλλά και ότι σχετίζονται άμεσα με τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα. Αργά ή γρήγορα αυτό γίνεται αντιληπτό από μερίδα της κοινωνίας.

Επιπρόσθετα, ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ, εν αντιθέσει με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση «μαύρο πανί» για τους ψηφοφόρους της Δεξιάς. Όσο και αν δαιμονοποιηθεί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, οι πιθανοτητες να συσπειρωθεί το δεξιό ακροατήριο γύρω από τη Ν.Δ., προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος εκλογής του, είναι μηδαμινές. Με άλλα λόγια, η σκέψη – και μόνο αυτή – του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία της χώρας, δεν πρόκειται να πετύχει τη συσπείρωση που επιθυμεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η συνάντηση με το βλέμμα στη…«συναίνεση»

Η συνάντηση μεταξύ των δύο αρχηγών που πραγματοποίηθηκε σήμερα, 04/12, είχε δείγματα προσπάθειας συνεννόησης μεταξύ των δύο πλευρών. Αν αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιλήφθηκε ότι αυτή η στρατηγική δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά ή αν ήταν απλώς προϊόν θεσμικής υποχρέωσης, θα το δείξει μονάχα ο χρόνος.

Από την πλευρά του, πάντως, ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει εύκολα από αυτόν τον αγώνα, ιδιαίτερα όσο βλέπει τα ποσοστά του κόμματός του να αυξάνονται συνεχώς.

Το μόνο που μπορεί να ληφθεί ως δεδομένο αυτή την ώρα είναι ότι η κομματική λίμνη έχει αρχίσει να σταθεροποιείται και όλα δείχνουν ότι οδεύουμε σε ένα σκηνικό ισχυρού δικομματισμού. Ίσως, βέβαια, όσο ακούγονται τα περί «πράσινου ΣΥΡΙΖΑ», μπορούμε να θεωρήσουμε και κάτι ακόμα ως δεδομένο. Η απουσία του Σταν Γκρίνμπεργκ «πληγώνει» βαθιά την κυβέρνηση.