Νέα μείωση του βασικού μισθού δια της… πλαγίας
Περισσότερο… αίμα, όπως σε κάθε αξιολόγηση άλλωστε, ζητούν οι εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από την κυβέρνηση, αναλαμβάνοντας για μία ακόμη φορά τον ρόλο του «μπαμπούλα».
Το σημαντικό κεφάλαιο της δεύτερης αξιολόγησης του μνημονίου Τσίπρα δεν είναι άλλο από τα εργασιακά, εκεί όπου το Ταμείο απαιτεί «θυσίες» που είναι δύσκολο να αντέξει η όποια κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι στο τραπέζι έχει τεθεί ακόμη και η μείωση του βασικού μισθού, είτε μέσα από τη θέσπιση χαμηλότερων αποδοχών για τους νέους χωρίς εργασιακή εμπειρία, είτε μέσα από την κατάργηση τριετιών ή επιδομάτων που συνοδεύουν το μηνιάτικο των 586 ευρώ (μεικτά). Την ίδια ώρα, το ΔΝΤ προβάλει ως επιτακτικό το αίτημα για περαιτέρω «χαλάρωση» των εργασιακών σχέσεων αλλά και την άρση των περιορισμών στις ομαδικές απολύσεις.
Μετά και τη δημοσίευση του πορίσματος της επιτροπής σοφών για τα εργασιακά, το ενδιαφέρον εστιάζεται στα ακόλουθα μέτωπα (για τα οποία δεν υπήρξε και κοινή θέση μεταξύ των μελών της Επιτροπής):
1. Στον τρόπο καθορισμού του κατώτατου μισθού. Θα παραμείνει το επίδομα γάμου; Θα αναπροσαρμόζεται ο κατώτατος μισθός ανάλογα με την κατάσταση της οικονομίας;
2. Στο αν θα διατηρηθεί ή όχι η διάκριση του κατώτατου μισθού ανάλογα με την ηλικία. Σήμερα ισχύει ο κατώτατος μισθός των 511 ευρώ για τους νέους ηλικίας έως 25 ετών αλλά η ελληνική πλευρά θέλει να καταργήσει αυτή τη διάκριση. Εξετάζεται όμως και το ενδεχόμενο να θεσπιστεί ένας «υπερχαμηλός» μισθός με κριτήριο όχι την ηλικία αλλά την εργασιακή εμπειρία. Ο μισθός αυτός, δεν θα μπορεί να αποδίδεται στον νέο για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο ετών.
3. Στο αν θα είναι υποχρεωτική ή όχι η εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων. Το ζητούμενο είναι ουσιαστικά αν μια κλαδική σύμβαση θα δεσμεύσει όλες τις εταιρείες του συγκεκριμένου κλάδου και όχι μόνον αυτές που μετέχουν στις εργοδοτικές ενώσεις.
4. Το αν θα μπορούν να υπάρχουν παρεμβάσεις στους μισθούς σε περιπτώσεις επιχειρήσεων που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.
5. Το αν θα μπορεί να εφαρμοστεί η επέκταση των συλλογικών συμβάσεων. Με βάση την αρχή της επέκτασης, Οι συλλογικές συμβάσεις θα μπορούν να επεκτείνονται από το κράτος κατόπιν αίτησης ενός από τα διαπραγματευόμενα μέρη, εφόσον καλύπτουν το 50% των εργαζομένων του κλάδου/επαγγέλματος με απόφαση του υπουργού και μετά από διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους. Ωστόσο, ζητείται να θεσμοθετηθεί ένα διοικητικό σύστημα που θα επιτρέπει τον αξιόπιστο έλεγχο του ποσοστού των εργαζομένων που αντιπροσωπεύεται στη διαπραγματευτική μονάδα. Ένα μέρος της Επιτροπής προτείνει τη δυνατότητα επέκτασης, σε περιπτώσεις σοβαρών προβλημάτων (υψηλός κύκλος εργασιών, υψηλό ποσοστό χαμηλόμισθων, στρέβλωση ανταγωνισμού) καθώς και σε περιπτώσεις δημοσίου συμφέροντος (π.χ. εισαγωγή συστήματος μαθητείας). Ένα άλλο μέρος θεωρεί πως η επέκταση πρέπει να είναι δυνατή μόνο σε περίπτωση που καλύπτεται το όριο του 50%.
6. Το τι θα γίνει με τις περιπτώσεις των ομαδικών απολύσεων. Το ισχύον σύστημα της προληπτικής διοικητικής έγκρισης των ομαδικών απολύσεων συζητείται ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μετά τη την έκδοση της απόφασης, το ισχύον σύστημα θα μπορούσε να καταργηθεί ή να αντικατασταθεί από ένα άλλο εκ των προτέρων έγκρισης του σχεδίου απολύσεων. Δηλαδή να υπάρχει ex ante μια έγκριση όχι όμως του υπουργού.