Νίκη Ταγκάλου: «Η Γυναίκα είναι η ίδια η ζωή…»

«Η βία δεν προέρχεται από μια εσωτερική ανάγκη. Είναι απόκτημα της εκπαίδευσης και της κοινωνικής πρακτικής», έλεγε η Φρανσουάζ Εριτιέ, προσθέτοντας τον πικρό της αφορισμό: «Ό,τι είναι γυναικείο είναι απαξιωμένο». Η βία δεν έχει φύλο, χρώμα, εθνότητα. Σίγουρα όμως σε ορισμένες θρησκόληπτες κοινωνίες είναι πιο έντονη εις βάρος των γυναικών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υφίσταται και σε κοινωνίες «πολιτισμένες». Το αντίθετο συμβαίνει, θα λέγαμε.

Αυτό το φαινόμενο απασχόλησε τη βραβευμένη ποιήτρια Νίκη Ταγκάλου και τον ταλαντούχο φωτογράφο Νίκο Νικόπουλο (στον οποίο ανήκουν οι δημοσιευμένες φωτογραφίες), που έρχονται κοντά μας με ένα διαφορετικό βιβλίο με γενικό τίτλο «Η Γυναίκα του Κόσμου» από τις εκδόσεις Grotesque, μέλος του Ομίλου Ελκυστής.

Πρόκειται για ένα ποιητικό λεύκωμα αποτελούμενο από στίχους και φωτογραφίες με κεντρικό θέμα τη γυναίκα.

Το βιβλίο τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Πειραιά και μέρος των εσόδων διατίθενται για τον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών του Δήμου.

«Η Γυναίκα του Κόσμου αποτελεί μια κραυγή που γράφτηκε από Γυναίκα για όλες τις Γυναίκες. Η ποίηση και η φωτογραφία συναντώνται σε έναν κοινό τόπο για την ανάδειξη του γυναικείου φύλου», αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του ιδιαίτερου αυτού βιβλίου. Τόσο ιδιαίτερου, που μπήκαμε στον πειρασμό να ξαναπλησιάσουμε την υπέροχη ποιήτρια Νίκη Ταγκάλου, για μια μικρή αλλά ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με την έμπνευση και όχι μόνο. Εξάλλου, δεν είναι μόνο το θέμα που μας συνάρπασε, αλλά και η πρόθεση των συνδημιουργών ώστε μέρος των εσόδων της έκδοσης να διατεθούν στον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών του Δήμου Πειραιά.

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

⇒ Νίκη, για άλλη μια φορά σε καλωσορίζουμε στην εφημερίδα μας. Μόνο που τώρα έρχεσαι με ένα διαφορετικό βιβλίο – όχι πως δεν μας εκπλήσσεις με κάθε σου έκδοση. Τι σημαίνει όμως για σένα « Η Γυναίκα του Κόσμου»;

«Kατ’ αρχάς, σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας σε κάθε λογοτεχνικό μου έργο! Αυτήν τη φορά, λοιπόν, είμαστε προ των πυλών, με μια έκδοση λίγο διαφορετική, μια  ποιητική συλλογή με ασπρόμαυρες φωτογραφίες γυναικών. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Grotesque του Ομίλου ΕΛΚΥΣΤΗΣ,  τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Πειραιά και μέρος των εσόδων θα διατεθεί στον Ξενώνα Φιλοξενίας Κακοποιημένων Γυναικών του Δήμου.

»Η Γυναίκα είναι η ίδια η ζωή. Η σύντροφος, η μάνα, η γιαγιά. Ο κρίκος που, αν σπάσει, θα φέρει επιπλοκές και δυσκολίες σε όλο το σύμπαν του ανθρώπου».

⇒ Πώς εμπνεύστηκες για τούτη τη διαφορετική γραφίδα;    

«Στη διάρκεια του έως τώρα συγγραφικού μου έργου έχω καταπιαστεί πολλές φορές με το θέμα Γυναίκα ως δέκτη διαφόρων συμπεριφορών  από το ανδρικό φύλο.  Σαν γυναίκα πριν πολλά χρόνια  βίωσα μια τραυματική εμπειρία, οπότε ψυχικά τώρα πια ήμουν έτοιμη να γράψω κάτι για τη Γυναίκα που, λόγω εμπειριών, συνειδητοποιεί τα πάντα  με άλλο μάτι, πιο  αποστασιοποιημένα και δεν φοβάται να μιλήσει για αυτά ανοιχτά».

⇒ Το βιβλίο εμπεριέχει τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Νίκου Νικόπουλου, ενός εξαιρετικού φωτογράφου με πολλές ευαισθησίες. Γιατί ασπρόμαυρες;

«Με τον Νίκο είχαμε συνεργαστεί και στο προηγούμενο βιβλίο μου,  “Έρωτες Εν Τάφω”, όπου φωτογράφισε το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, οπότε ήξερα πόσο καλός είναι στην ασπρόμαυρη φωτογραφία. Έχοντας περάσει από το επάγγελμα του φωτογράφου, γνωρίζω πόσο πιο διάχυτο είναι το συναίσθημα πάνω στην ασπρόμαυρη εικόνα. Κοιτάς ένα πρόσωπο και μπορείς να ξεχωρίσεις τη θλίψη στα μάτια του,  αυτό –για μένα– δεν συμβαίνει εύκολα στις έγχρωμες φωτογραφίες. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι μια τέχνη πιο απόκοσμη, που ταιριάζει απόλυτα με την ποίηση, η μια κουμπώνει πάνω στην άλλη και το αποτέλεσμα είναι ονειρικό!» 

Το βιβλίο προλογίζει η συγγραφέας Εύα Παυλίδου, υπεύθυνη των εκδόσεων Grotesque

⇒ Ποια η ιδιαιτερότητα της γραφίδας σου αυτής;

«Νομίζω ο “σκληρός” και απροκάλυπτος λόγος. Κάτι που με χαρακτήρισε και στο προηγούμενο βιβλίο μου.  Έχω περάσει από πολλά στάδια στη μέχρι τώρα πορεία μου. Κάποτε φοβόμουν τις λέξεις και τα νοήματα και τα έκρυβα με περίτεχνο τρόπο και ίσως να έβαζα τον αναγνώστη να σκεφτεί “τι θέλει να πει ο ποιητής;”. Tώρα πια τα λέω όλα ανοιχτά, δεν κρύβομαι, δεν νιώθω συστολή, δεν φοβάμαι – και αυτό είναι και το μήνυμα όλου του βιβλίου». 

⇒ Πώς οδηγηθήκατε στην απόφαση να στηρίξετε μέσω αυτού του βιβλίου σας τον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών του Δήμου Πειραιά;

«Ο σκοπός ενός βιβλίου γίνεται ακόμα πιο σημαντικός εάν γεννάται και έρχεται στον κόσμο για να βοηθήσει και να προσφέρει. Το περιεχόμενο του βιβλίου με οδήγησε στον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών και συγκεκριμένα του Δήμου Πειραιά, καθώς Πειραιώτισσα, αλλά και της αγάπης που τρέφω για την πόλη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Η ποίηση η ίδια με οδήγησε εκεί».

⇒ Υπάρχουν γυναίκες που έχουν παραδεχθεί δημόσια την κακοποίησή τους από τους άνδρες. Ωστόσο, είναι θέμα φύλου και μόνο; Θέλω να πω, υπάρχει και το αντίστροφο φαινόμενο, κακοποίηση ανδρών από γυναίκες;

«Δυστυχώς! Η κακοποίηση δεν γνωρίζει φύλο και ηλικία. Θα έπρεπε να μην υφίσταται καν, να μην τη βλέπουμε γύρω μας, να μην την ακούμε στα δελτία ειδήσεων, όμως υπάρχει. Ίσως υπάρχει σε έναν μεγαλύτερο βαθμό προς τις γυναίκες και στα παιδιά λόγω σωματικής διάπλασης, κάτι που οι άνδρες  θεωρούν προσόν και το εκμεταλλεύονται δεόντως». 

⇒ Θεωρείς πιο ευάλωτες τις γυναίκες σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία;

«Tώρα, πια, τολμώ να πω “όχι”. Οι Γυναίκες έχουν μάθει με το πέρασμα των χρόνων να υψώνουν το ανάστημά τους,  να εκφράζουν τα θέλω τους και να λένε “όχι”. Θα έλεγα ότι είναι πιο ευαίσθητες, αλλά και αυτό είναι κάτι που μεγάλη μερίδα γυναικών έχει μάθει να το κρύβει καλά».

⇒ Σίγουρα «Η Γυναίκα του Κόσμου» δεν έχει θέμα εντοπιότητας. Το σκέφτεσαι να κυκλοφορήσει μεταφρασμένο και σε άλλες χώρες;

«Εννοείται πως δεν υπάρχει θέμα εντοπιότητας, το λέει άλλωστε ο τίτλος από την πρώτη κιόλας ματιά που ρίχνουμε στο βιβλίο. Προς το παρόν επιθυμώ να το αγκαλιάσει η Ελλάδα, να το πάρουν όλες οι γυναίκες για τον εαυτό τους και όλοι οι άνδρες για να το χαρίσουν σε μια γυναίκα. Φυσικά, το ένα δεν αναιρεί το άλλο και θα ήταν ευχής έργον να πάρει και αυτόν τον δρόμο, όμως είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για κάτι τέτοιο».

⇒ Πώς αλλιώς θα μπορούσε το μήνυμα αυτού του βιβλίου να αγκαλιάσει κάθε άνδρα και κάθε γυναίκα, ώστε ο δικός σας κόκκος να συμβάλει στον λόφο των αντιδράσεων για την κακοποίηση της γυναίκας όπου γης;

«O σημαντικότερος τρόπος για μένα πάντα είναι η παιδεία. Οι αρχές που παίρνουμε ή δεν παίρνουμε, από μικρή ηλικία. Γινόμαστε αυτό που μας εκπαιδεύουν να γίνουμε, αυτό που βλέπουμε γύρω μας, αυτό που ακούμε.  Όταν επενδύουμε στα παιδιά μας,  μέσα στην οικογένεια και μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος, καλλιεργούμε και σωστούς ανθρώπους μετέπειτα που θα βγουν στην κοινωνία, θα κάνουν δική τους οικογένεια και θα γνωρίζουν τι σημαίνει σεβασμός και ποια η αξία του».

Η ταλαντούχος ποιήτρια

Η Νίκη Ταγκάλου γεννήθηκε το 1975 στον Πειραιά όπου και ζει μέχρι σήμερα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της σε σχολή Φωτογραφίας κι εργάστηκε για έναν χρόνο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ως φωτογράφος. Έκτοτε δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα ασχολούμενη με τις Δημόσιες σχέσεις. Είναι Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Επίτιμο Μέλος της International Art Academy και Κάτοχος Bachelor of Arts in Poetry.

Έχει εκδώσει τα βιβλία: «Μάχη Ερώτων» (2012), «Eπανάσταση Σιωπής» (2013, Βραβείο ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2014), «Το Κορμί Της Λύπης» (2014, Βραβείο ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2015), «30 Ημέρες» (2015), «O Κύκλος Των Καταραμένων Ποιητών» (2017), «Έρωτες Εν Τάφω» (2018, Bραβείο Αριστείας Συγγραφικού Έργου 2018).

Έχει τιμηθεί επίσης με το ΒΡΑΒΕΙΟ «ΣΟΦΟΚΛΗΣ» στον 1o Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης «ΜΑΝΩΛΗ ΑΛΥΓΙΖΑΚΗ», Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ στα ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2013, Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ στα ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2013, ΒΡΑΒΕΙΟ «ΣΑΠΦΩ» στον 1ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ», ΒΡΑΒΕΙΟ «ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ» στον 2ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης «Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ», ΕΠΑΙΝΟ στους 33ους Πανελλήνιους Ποιητικούς Αγώνες των Δελφών, της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

To 2015 συμμετείχε στο εικαστικό Λεύκωμα «Ένα Ποίημα Μια Εικόνα» με σύγχρονες ποιήτριες και χαράκτριες. Μια πρωτοβουλία της Σχολής Καλών Τεχνών της Φλώρινας το οποίο εκτέθηκε για ένα μήνα στο Μουσείο Γουναρόπουλου.

Ο ταλαντούχος φωτογράφος

Ο Νίκος Νικόπουλος είναι φωτογράφος. Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές και ατομικές Εκθέσεις Φωτογραφίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και έχει δημιουργήσει ατομικά φωτογραφικά projects.

Έχει φωτογραφίσει θεατρικές παραστάσεις, ενώ φωτογραφίες του κοσμούν εξώφυλλα λογοτεχνικών βιβλίων.

Συνεργάζεται εθελοντικά με τον Σύλλογο Συνδρόμου Down Ελλάδας και με τα Special Olympics.

Εργάζεται στο ειδικό σχολείο ΚΕΕΠΕΑ «Ορίζοντες», ως φωτογράφος, δάσκαλος, και ως επιμελητής του εργαστηρίου δημιουργικής φωτογραφίας για άτομα με αναπηρία «Ο Έξω Κόσμος Μου».