ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Απών για Τέμπη, παρών για Άγκυρα… Πάλι κατευνασμός;     

Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα της 28ης Φεβρουαρίου στα Τέμπη έσπρωξε στα σκοινιά του πολιτικού ρινγκ την κυβερνητική πλειοψηφία που καλείται να αντισταθεί στα ντιρέκτ και τα άπερκατ της αντιπολίτευσης αναφορικά με τις πολιτικές ευθύνες της τραγωδίας.

Σύσσωμοι αντιστέκονται οι νεοδημοκράτες βουλευτές; Όχι! Μόνο μία μικρή ομάδα ανυπότακτων που λένε και στην εισαγωγή των καρτουνίστικων ιστοριών του Αστερίξ, η οποία τραβάει το κουπί της σκληρής αντιπαράθεσης και μάλιστα λίγο πριν ξεκινήσει και επίσημα ο δύσκολος προεκλογικός αγώνας.

Η ανορθόδοξη εικόνα δεν έχει μείνει ασχολίαστη στους κόλπους του κυβερνόντος κόμματος και μάλιστα φωναχτά. Πρώτο παράδειγμα ο Άδωνις Γεωργιάδης που σε δημόσια τηλεοπτική θέα είπε τα εξής… τσεκουράτα:

«Το να έχεις υπουργούς με μεγάλη δημοφιλία είναι πολύ χρήσιμο σε μία παράταξη γιατί σε μια κρίσιμη ώρα, όπου τα πράγματα μπορεί να έχουν πάει και στραβά, αυτοί οι υπουργοί που είναι πρώτοι σε δημοφιλία βγαίνουν και καταθέτουν ένα τμήμα από το πολιτικό τους κεφάλαιο για να βοηθήσουν την ομάδα, την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό. 

»Αν την κρίσιμη ώρα οι πρώτοι σε δημοφιλία εξαφανίζονται και βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά οι ίδιοι και οι ίδιοι, αυτό δεν πολύ χρήσιμο στην ομάδα και η πρωτιά στη δημοφιλία μπορεί να μην τους αξίζει κιόλας».

Με διαφορά μερικών 24ωρών, την ίδια περίπου θέση με αυτή του υπουργού Ανάπτυξης εξέφρασε και η Ντόρα Μπακογιάνη. Και αυτή σε δημόσια τηλεοπτική θέα εξήγησε ότι ο νεοδημοκράτης ψηφοφόρος «επιβραβεύει την αγωνιστικότητα των πολιτικών, όταν αγωνίζονται συλλογικά για τη φανέλα. Ταυτόχρονα, όμως, τιμωρεί κιόλας εκείνους που σε κρίσιμες στιγμές εξαφανίζονται και σκέφτονται μόνο τους εαυτούς τους».

Συμπλήρωσε δε ότι «στην πολιτική όλοι μαζί πρέπει να δίνουμε τις μάχες και στις καλές και στις δύσκολες στιγμές (…) Το βλέπετε πως σε οποιοδήποτε κόμμα και αν είσαι, όταν στη δυσκολία δίνεις τη μάχη, ο κόσμος το αναγνωρίζει. Όταν είσαι απών, ο κόσμος σε τιμωρεί».

Στο κλαμπ των «γαλάζιων» που καταδικάζουν την πλήρη αφωνία συναδέλφων τους για το θέμα των Τεμπών μπήκε και ο βουλευτής Δημήτρης Μαρκόπουλος, ο οποίος σε ραδιοφωνική συνέντευξή του είπε ότι προσωπικά επιλέγει το πεδίο της μάχης και όχι την ασφάλεια των μετόπισθεν, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι «στις μεγάλες πολιτικές μάχες δεν υπάρχουν στρατιώτες που θυσιάζονται στα πεδία και στρατηγοί που βρίσκονται στα μετόπισθεν».

«Το “εδοξάσθη κρυπτόμενος” στην πολιτική δεν παίζει» συμπλήρωσε ο βουλευτής εκτοξεύοντας το αιχμηρό ότι «όποιος φοβάται τα δύσκολα να καθίσει στο σπίτι του».

Τι κρύβει το «απών» Δένδια

Η αλήθεια είναι πως και οι τρεις βουλευτές δεν έδωσαν διευθύνσεις και ονόματα. Αλλά ήταν και αχρείαστο δεδομένου ότι στη Ν.Δ. δύο είναι τα βαριά στελέχη που πληρούν ταυτόχρονα τα κριτήρια της υψηλής δημοφιλίας και της εκκωφαντικής σιωπής για το δυστύχημα των Τεμπών: ο ένας είναι ο Νίκος Δένδιας και ο άλλος ο Κυριάκος Πιερακάκης.

Σχεδόν έναν μήνα τώρα, τόσο ο ΥΠ.ΕΞ. όσο και ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης έχουν αρκεστεί στην έκφραση των συλλυπητηρίων τους για τις 57 ανθρώπινες απώλειες και στο αυτονόητο περί πλήρους διαλεύκανσης.

Για το μπαράζ των αντιπολιτευτικών επιθέσεων που δέχεται η κυβέρνηση, ούτε κουβέντα δεν έχουν αρθρώσει. Κι αν για τον Κυρ. Πιερακάκη θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι φταίει το τεχνοκρατικό του DNA που υπερισχύει του πολιτικού ενστίκτου, για τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας οι απαιτήσεις και μέσα στο Μαξίμου ήταν πολύ μεγαλύτερες.

Καταρχάς πρόκειται για τον υπουργό της κυβέρνησης Μητσοτάκη που σε όλες τις δημοσκοπήσεις όχι απλώς έρχεται πρώτος σε δημοφιλία αλλά είναι και ο μόνος που οι θετικές γνώμες για το πρόσωπό του ξεπερνούν τις αρνητικές. Αυτό σημαίνει ότι ο λόγος του αν μη τι άλλο κάνει γκελ στην κοινωνία και θα ακουγόταν πιο εύηχα στα αυτιά των οργισμένων εξαιτίας της πολύνεκρης τραγωδίας πολιτών.

Επίσης ο Ν. Δένδιας είναι το κυβερνητικό στέλεχος που έχει φιλοτεχνήσει το προφίλ –το αν ισχύει είναι άλλο θέμα– του «τουρκοφάγου» που κι αυτό χαϊδεύει τα αυτιά ενός μεγάλου εθνικού ακροατηρίου το οποίο επικροτεί τη σθεναρή στάση κόντρα στον νεο-οθωμανικό αναθεωρητισμό της Άγκυρας.

Υπό αυτό το πρίσμα, είναι εύλογη η αναρώτηση πολλών εντός και εκτός Ν.Δ. πώς γίνεται να απουσιάζει ο Ν. Δένδιας από τη δημόσια συζήτηση του ζητήματος που με τραγικό τρόπο και κυριολεκτικά εν μία νυκτί άλλαξε το κοινωνικό-πολιτικό σκηνικό στη χώρα.

Μάλιστα δεν αναρωτιούνται μόνο οι συνάδελφοι του 64χρονου Κερκυραίου ΥΠ.ΕΞ. ή τα εγχώρια ΜΜΕ. Την ίδια αίσθηση σκιαγραφούν και ξένα μέσα όπως ο ενημερωτικός ιστότοπος Euractiv, ο οποίος σε μία από τις τελευταίες ανταποκρίσεις του από την Αθήνα «ενώνει» δημοσιογραφικά  τις… τελίτσες της «νέας εποχής» στα ελληνοτουρκικά και του δυστυχήματος των Τεμπών με τις εξής ενδιαφέρουσες υποσημειώσεις: ότι η σιδηροδρομική τραγωδία«έχει προκαλέσει μεγάλο πολιτικό κόστος στη Νέα Δημοκρατία» και ότι«σε περίπτωση ήττας του Μητσοτάκη στις επικείμενες εκλογές» ο Ν. Δένδιας φέρεται να «κοιτάζει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας».

Αν ο συλλογισμός ισχύει, τότε απαντιέται και η απορία γιατί ο υπουργός Εξωτερικών δεν θέλει να σπαταλήσει ούτε… σέντσι από το πολιτικό κομπόδεμά του για να υπερασπιστεί την κυβέρνηση.

Οι αστερίσκοι για την προσέγγιση με την Άγκυρα

Όσο αμέτοχος είναι στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό ο Νίκος Δένδιας τόσο δραστήριος είναι στο εξωτερικό. Προφανώς είναι τέτοιο το χαρτοφυλάκιο που δικαιολογεί να είναι πυκνογραμμένη η ατζέντα των συναντήσεων και των ταξιδιών, την ίδια ώρα που στα εθνικά θέματα –κυρίως αυτά που αφορούν τις σχέσεις με την Τουρκία– τα ζητήματα που τρέχουν είναι πολλά και κρίσιμα ανεξαρτήτως εποχής και γεωπολιτικής συγκυρίας.

Κι αυτή η τωρινή συγκυρία σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά έχει μετά από πολύ καιρό άρωμα ειρηνικής προσέγγισης και όχι πολεμικής μετωπικής σύγκρουσης. Δεν είναι μόνο η διπλωματία των σεισμών που έφερε αγκαλιά τις δύο πρωτεύουσες. Είναι και η οικονομική διπλωματία που έχει παρακάμψει την μέχρι πρότινος διπλωματία των κανονιοφόρων, αλλά είναι και η αλληλοϋποστήριξη δύο παράλληλων υποψηφιοτήτων των δύο χωρών.

Συγκεκριμένα, την περασμένη Δευτέρα στις Βρυξέλλες ο Ν. Δένδιας και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, συμφώνησαν να υποστηρίξει η Τουρκία την ελληνική υποψηφιότητα για τη θέση του μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το 2025-2026 και να υποστηρίξει η Ελλάδα την τουρκική υποψηφιότητα για τη Γενική Γραμματεία του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ).

Μπορεί για τους άκριτα πασιφιστές εντός και εκτός Ελλάδος, αλλά και για την Ουάσινγκτον που τον Φλεβάρη είχε βρει «πολύ συγκινητική» την εικόνα του εναγκαλισμού Τσαβούσογλου–Δένδια, η είδηση των παράλληλων υποψηφιοτήτων να είναι μία καλή εξέλιξη που όμως έχει πολλούς επικίνδυνους αστερίσκους για τα ευρύτερα εθνικά μας συμφέροντα.

Ο μεγαλύτερος από αυτούς είναι ότι η Αθήνα παίρνει κάτι από την Άγκυρα που δεν το έχει και πολύ μεγάλη ανάγκη (σ.σ. για την περίοδο 2025-2026 η Ελλάδα παίζει χωρίς αντίπαλο για τη θέση του μη μόνιμου μέλους στο Σ.Α.) και δίνει ως αντάλλαγμα κάτι που θα της δυσκολέψει τη ζωή.

Υπογραμμίζεται ότι ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός αποτελεί την Αρχή που επιφορτίζεται με τη ρύθμιση των ανά τον κόσμο ναυτιλιακών ζητημάτων και την ηγεσία αυτού του οργάνου η ηγέτιδα στην παγκόσμια ναυτιλία Ελλάδα την χαρίζει στη χώρα που αμφισβητεί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, δεν αναγνωρίζει την ελληνική ΑΟΖ και αποτελεί το μοναδικό κράτος-μέλος του ΟΗΕ που δεν αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας.

Επειδή μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, αυτές οι στρατηγικές εθνικές επιλογές να έχουν γίνει εν αγνοία του πρωθυπουργού και του επιτελικού Μεγάρου Μαξίμου, υπάρχει και ο έτερος αστερίσκος που αφορά το τι λέει γι όλα αυτά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Διότι αν η αφωνία Δένδια για τα Τέμπη είναι θέμα που αφορά τα εσωκομματικά του κυβερνώντος κόμματος, η αφωνία Μητσοτάκη για τα εθνικά θέματα αφορά όλους τους Έλληνες.