Νόμος του κράτους το νέο αθλητικό νομοσχέδιο

Νόμο του κράτους αποτελεί από το νομοσχέδιο του υφυπουργείου Αθλητισμού που φέρει τον τίτλο: «Κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης που υπογράφηκε στο Magglingen/Macolin την 18η Σεπτεμβρίου 2014, σχετικά με τη χειραγώγηση των αθλητικών αγώνων, επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας στον αθλητισμό, μετατροπή της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής σε ΝΠΙΔ, κύρωση του νέου καταστατικού αυτής και άλλες διατάξεις».

Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε επί της αρχής από Ν.Δ., Κίνημα Αλλαγής και Ελληνική Λύση και καταψηφίστηκε από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΜεΡΑ25, ενώ επί του συνόλου, ψηφίστηκε από Ν.Δ. και Κίνημα Αλλαγής, καταψηφίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και «παρών» ψήφισαν Ελληνική Λύση και ΜεΡΑ25.

Επί των άρθρων κάθε κόμμα εξέφρασε απόψεις, ενώ ειδικά για το άρθρο που αφορά τα όρια στις θητείες των μελών των Δ.Σ. των ομοσπονδιών, «πέρασε» μόνο με τις ψήφους της Ν.Δ.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, προχώρησε σε βελτιώσεις του αθλητικού νομοσχεδίου, στα άρθρα που αφορούν τις θητείες και τα όρια ηλικίας στα μέλη των ομοσπονδιών.

Συγκεκριμένα:

Αποσύρθηκε η πρόβλεψη περί αναδρομικού υπολογισμού των θητειών των προέδρων και εκτελεστικών μελών των ομοσπονδιών, οι θητείες των προέδρων περιορίζονται στις τρεις (αφαιρέθηκε η υπό προϋποθέσεις δυνατότητα τέταρτης θητείας), ενώ το όριο ηλικίας για την εκλογή ορίζεται στα 71 χρόνια.

Προστέθηκε, διάταξη, που επιτρέπει την ανάληψη καθηκόντων στις ομοσπονδίες από παράγοντες εκτός ορίου ηλικίας, εφόσον οι θέσεις αυτές είναι μη αιρετές και αναθέτονται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου.

Πιο αναλυτικά:

«Δεν επιτρέπεται να εκλεγεί Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου αθλητικής ομοσπονδίας, όποιος έχει συμπληρώσει τρεις συνολικά πλήρεις ή μερικές θητείες στο αξίωμα αυτό.

Δεν επιτρέπεται να εκλεγεί Αντιπρόεδρος, Γραμματέας ή Ταμίας του Διοικητικού Συμβουλίου αθλητικής ομοσπονδίας, όποιος έχει εκλεγεί σε οποιοδήποτε από τα αξιώματα αυτά δύο συνεχόμενες φορές, πλήρους ή μερικής θητείας. Πρόσωπο που έχει υπηρετήσει επί δύο συνεχόμενες θητείες σε οποιοδήποτε από τα αξιώματα του προηγούμενου εδαφίου, δύναται να επανεκλεγεί σε τέτοια θέση εφόσον μεσολαβήσει χρονική περίοδος δύο ετών.

Μετά τη συμπλήρωση του 71ου έτους της ηλικίας του, ουδείς δύναται να εκλεγεί σε οποιαδήποτε θέση του Διοικητικού Συμβουλίου αθλητικής ομοσπονδίας, δύναται όμως να αναλάβει άλλες αρμοδιότητες σε μη αιρετές θέσεις με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της.

Κατ’ εξαίρεση για τις αθλητικές ομοσπονδίες ατόμων με ειδικές ανάγκες ισχύουν τα εξής: α) το ανωτέρω ηλικιακό όριο ορίζεται στο 74ο έτος και, β) δεν επιτρέπεται να εκλεγεί Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου τους όποιος έχει συμπληρώσει τέσσερεις συνολικά πλήρεις ή μερικές θητείες στο αξίωμα αυτό.

Για την εφαρμογή των ηλικιακών ορίων της παρούσας παραγράφου λαμβάνεται υπόψη η 31η Δεκεμβρίου του ημερολογιακού έτους εντός του οποίου συμπληρώνεται αντιστοίχως το 71ο ή το 74ο έτος της ηλικίας».

Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μπουρνούς, κατέθεσε ένσταση αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου, αφενός για το ζήτημα της αναδρομικότητας (που αποσύρθηκε από την κυβέρνηση), αφετέρου για το όριο ηλικίας.

Η ένσταση αντισυνταγματικότητας απορρίφθηκε από την Ολομέλεια, με τον Λ. Αυγενάκη να επικαλείται την έκθεση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής, η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «στο πλαίσιο του κρατικού ελέγχου δύναται να δικαιολογηθούν κρατικές παρεμβάσεις ως προς την οργάνωση και λειτουργία των οικείων ομοσπονδιών». Προς επίρρωση των λεγομένων του, επίσης επικαλέστηκε απόφαση του Αρείου Πάγου (με αριθμό 420 του 1983) και ταυτοχρόνως υπογράμμισε ότι στην κατάρτιση του νομοσχεδίου ελήφθησαν υπόψη τόσο οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης όσο και οι «Αρχές καλής διακυβέρνησης στον Αθλητισμό» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υπενθύμισε, τέλος, ότι τα όρια θητειών και ηλικίας ισχύουν σε πολλούς διεθνείς και εθνικούς αθλητικούς οργανισμούς, καθώς και ότι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είχε ζητήσει από καιρό εγγράφως όσα φέρνει η κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο.

Από πλευράς Υπουργείου δε, τονίζεται πως η απόσυρση του άρθρου περί αναδρομικότητας δεν συνιστά «υποχώρηση», απλά καθίσταται περιττό και δεν χρειάζεται υπόμνηση, με δεδομένο ότι η διατύπωση της παραγράφου 1 του ίδιου άρθρου καλύπτει το θέμα της αναδρομικότητας η οποία ισχύει κανονικά.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα