«Νότια Αλβανία η Βόρειος Ήπειρος»

Στο σημερινό αποκαλυπτικό της ρεπορτάζ στη διπλανή σελίδα, η «Α» ρίχνει φως σε έναν εθνικό φάκελο που σύντομα η χώρα θα τον βρει μπροστά της: την επίλυση των διαφόρων με την Αλβανία. Με τη διαφορά ότι αρχής γενομένης από τη διαφαινόμενη κατάργηση του εμπολέμου με τη γειτονική χώρα, η όποια λύση μοιάζει κι αυτήν τη φορά να σχεδιάζεται ανιστόρητα και εις βάρος των εθνικών συμφερόντων στην περιοχή.

Ψηλαφίζοντας το τι έχει διαμειφθεί έως τώρα και αναζητώντας το ιστορικό κουβάρι που μας οδηγεί στις σημερινές εξελίξεις, ψαρέψαμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο. Δημοσιεύτηκε στις 2 Ιουνίου στο βορειοελλαδίτικο ενημερωτικό πόρταλ voria.gr κι ανάμεσα στις πολύ κατατοπιστικές ιστορικές υποσημειώσεις ξεχωρίζει η υπενθύμιση μίας πρώην αντιδημάρχου της δημοτικής παράταξης του Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, που αποκάλεσε συνειδητά τη Βόρειο Ήπειρο «Νότια Αλβανία»! Δείτε αναλυτικά τι αναφέρει για το θέμα της Βορείου Ηπείρου και τη βάση διεθνών συνθηκών αυτονομίας της ο αρθρογράφος του voria.gr:

«Με αφορμή τις εκδηλώσεις, προ ημερών, της Ι.Μ. Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, για να τιμηθεί η υπογραφή της επετείου Αυτονομίας της Β. Ηπείρου, τον Μάιο του 1914, τέσσερις μήνες μετά από την ανακήρυξη της Αυτονομίας και την έναρξη του ένοπλου αγώνα, καλό είναι να υπενθυμίσω ορισμένα γεγονότα, έχοντας δυστυχώς πάντα κατά νου την πρώην αντιδήμαρχο του Μπουτάρη, που αποκάλεσε συνειδητά την Βόρειο Ήπειρο… Νότια Αλβανία.

»Όσοι με ευκολία αντιδρούν στη χρήση του όρου “Βόρειος Ήπειρος”, τον οποίον και απαγορεύουν, να μην περιόριζαν την εκπαίδευσή τους μόνον σε σοβιετικού τύπου εγχειρίδια, αλλά να έριχναν μια ματιά στο Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, της 17ης Μαΐου του 1914, με το οποίο διεθνώς αναγνωρίστηκε η Αυτονομία της Β. Ηπείρου, χωρίς έκτοτε να υπάρχει άλλο διεθνές κείμενο που να την καταλύει.

»Πολύ συμπυκνωμένα, μη επιτρέποντος του χώρου, μετά από πολύμηνο ένοπλο αγώνα, δόθηκε η τελευταία μάχη των Βορειοηπειρωτών εναντίον των Αλβανών, από τις 20 έως τις 23 Απριλίου 1914, στη Μονή Tσέπου, όπου υπερίσχυσαν οι αυτονομιακοί, με συνέπεια τα αλβανικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς Βορρά. Από τις εξελίξεις αυτές φάνηκε καθαρά ότι οι Αλβανοί δεν ήταν σε θέση να ελέγξουν ούτε την περιοχή της Κορυτσάς και ούτε να καταλάβουν το Αργυρόκαστρο. Η αλβανική κυβέρνηση, κάτω από τον κίνδυνο οριστικής συντριβής, ζήτησε την παρέμβαση της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου για σύναψη ανακωχής.

»Η Προσωρινή Κυβέρνηση των Ελλήνων ανταποκρίθηκε θετικά στο αίτημα. Τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής, εκπρόσωπος της αλβανικής κυβέρνησης και οι: Γ. Ζωγράφος και Aλέξ. Kαραπάνος, εκπρόσωποι της Αυτονόμου Ηπείρου, συναντήθηκαν στους Αγίους Σαράντα. Από κει πέρασαν στην Κέρκυρα, όπου στις 17 Μαΐου υπέγραψαν Πρωτόκολλο, με το οποίο δικαιωνόταν ο αγώνας των Bορειοηπειρωτών».

 

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΤΗΣ 17ΗΣ ΜΑΪΟΥ ΤΟΥ 1914,
ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΗΚΕ Η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ,
ΧΩΡΙΣ ΕΚΤΟΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΕΙ

 

Τι εξασφαλιζόταν με το «Πρωτόκολλο της Κέρκυρας»

Αναφερόμενος στις πρόνοιες του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, ο αρθρογράφος του voria.gr υπογραμμίζει ότι εξασφαλιζόταν ειδική ελευθερία και η συγκρότηση ειδικού σώματος Χωροφυλακής, και συνεχίζει:

«Κατοχυρωνόταν η χρήση και διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και απαγορευόταν η είσοδος και η στάθμευση στις δύο επαρχίες “στρατιωτικών μονάδων μη αυτοχθόνων”. Η Βόρειος Ήπειρος με τις διατάξεις αυτού του Πρωτοκόλλου αποκτούσε ευρεία αυτονομία μέσα στα όρια της αλβανικής επικράτειας.

»Το Πρωτόκολλο συνυπογράφηκε από όλες τις πλευρές. Μόνον οι αντιπρόσωποι της Xειμάρας αρνήθηκαν να προσυπογράψουν τις συμφωνίες και έφυγαν από τη Συνέλευση ζητωκραυγάζοντας το σύνθημα που είχε συνυφανθεί με τους αγώνες και την καθημερινή τους ζωή: “Ένωσις ή Θάνατος”.

»Μετά τον θριαμβευτικό αγώνα των Βορειοηπειρωτών και την επιτευχθείσα Αυτονομία, οι Δυνάμεις της Εγκάρδιας Συνεννόησης (Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία) συγκατατέθηκαν στην κατάληψη των Επαρχιών Αργυρόκαστρου και Κορυτσάς από τον ελληνικό στρατό.

»Μεσολάβησαν έκτοτε πολλά, με την Ελλάδα σπαρασσόμενη λόγω του Διχασμού, ώσπου φθάσαμε, με τη λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, στην υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, το 1946, όπου πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη των τεσσάρων νικητριών Δυνάμεων. Στο συμβούλιο των υπουργών των Εξωτερικών η Βόρειος Ήπειρος που απελευθερώθηκε για πολλοστή φορά από τον ελληνικό στρατό, παρέμεινε στην αλβανική επικράτεια (με την επιμονή του υπουργού των Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης, Mολότωφ).

»Η μεθοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας υφίσταται μόνο de facto και όχι de jure. Οι Αλβανοί ζητούν εδώ και καιρό, και προσφάτως με τις συζητήσεις Κοτζιά-Μπουσάτι, ν’ αρχίσουν συζητήσεις επ’ αυτού του θέματος. Να σημειωθεί, ότι μονομερώς η Ελλάδα ήρε το εμπόλεμο προ εικοσαετίας, αλλά συνθήκη ειρήνης με την Αλβανία δεν υπογράψαμε, για να μη δώσουμε το δικαίωμα διεκδίκησης των περιουσιών των εγκληματιών Τσάμηδων, που κατέφυγαν στην Αλβανία, μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα όταν υποχωρούσαν».

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα