«O λαός δεν θα ξεχνά τι σήμανε… Αριστερά»

Πολλοί τον θεωρούν ως το μέλλον της κεντροδεξιάς παράταξης. Μέσα σε λίγα χρόνια από ένας απλός βουλευτής που έτρεχε μόνος του από υπουργείο σε υπουργείο για να λύσει τα προβλήματα της περιοχής του, εξελίχθηκε σε έναν πολιτικό με στιβαρό λόγο. Επικοινωνιακός και ουσιαστικός ως υπουργός Δικαιοσύνης, επικοινωνιακός που με αριστοτεχνικό τρόπο κράτησε ισορροπίες ως εκπρόσωπος Tύπου της Ν.Δ. σε δύσκολες στιγμές. Όσον αφορά στον πολιτικό του λόγο; Και μόνο η φράση του στη συνέντευξη που παραχωρεί στην «Α» ότι «ο λαός δεν ξεχνάς τι σημαίνει Αριστερά», θα γίνει προεκλογικό σύνθημα. Ο Κώστας Καραγκούνης απαντά για όλους και για όλα. Για αυτά που έγιναν αλλά και για αυτά που έπονται…

Συνέντευξη στον Σπύρο Παπαδάκη

Η «Α» υποστήριξε σε προηγούμενο άρθρο της ότι τα μεγάλα εκδοτικά τζάκια (Μπόμπολας, Ψυχάρης κ.λπ.) εκβιάζονται μέσω των δικαστικών εκκρεμοτήτων που έχουν. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τη θέση της «Α»;

«Καταλαβαίνετε ότι ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης οφείλω να μην απαντήσω συγκεκριμένα στην ερώτησή σας. Θα σας πω μόνο ότι στις δυτικές χώρες κάθε δικαστική διένεξη με οποιονδήποτε παράγοντα του Τύπου οφείλει να τελεί υπό μεγάλη περίσκεψη και μεγάλη φειδώ, γιατί η απόσταση ανάμεσα στον δικαστικό έλεγχο του Τύπου και την απόπειρα ελέγχου του, μπορεί πάντοτε να αποδειχτεί επικίνδυνα μικρή».

Στα δυόμισι χρόνια της διακυβέρνησής του ο Αντώνης Σαμαράς κατάφερε να βάλει στον σωστό δρόμο την οικονομία της χώρας και όχι μόνο. Το 2017 – μέσα σε δύο χρόνια δηλαδή– έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Βεβαίως η θεωρία της αριστερής παρένθεσης του Χρύσανθου Λαζαρίδη δεν επαληθεύτηκε. Θεωρείτε –και δεν σας ρωτάω ως υπουργό της κυβέρνησης Σαμαρά αλλά ως πολιτικό και νέο άνθρωπο– ότι η εξέλιξη αυτή δικαίωσε τον Σαμαρά;

«Γιατί λέτε ότι η θεωρία της αριστερής παρένθεσης δεν επαληθεύτηκε; Για να το πει κανείς αυτό θα πρέπει στις επόμενες εκλογές ο κ. Τσίπρας να επανεκλεγεί. Γιατί, προσέξτε, οι εκλογές του 2015, αμέσως μετά το διχαστικό δημοψήφισμα, ήταν εκλογές ειδικών συνθηκών. Αυτό που τελικά θα συμβεί είναι ότι ο κ. Τσίπρας στις επόμενες εκλογές θα πάει σπίτι του και όχι απλώς θα γίνουμε μάρτυρες μιας αριστερής παρένθεσης αλλά και μιας “απονομιμοποίησης” της Αριστεράς στην Ελλάδα γενικά. Γιατί μετά την καταστρεπτικότητα της διακυβέρνησης Τσίπρα, όπως άκουσα και σε ένα ραδιόφωνο, το διαχρονικό σύνθημα στην Ελλάδα θα είναι “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά”».

Οδηγούν μια ολόκληρη χώρα στα βράχια, κύριε υπουργέ;

«Θα σας το πω ως εξής. Ο νόμος Κατρούγκαλου υποτίθεται ότι γράφτηκε και μάλιστα με σαφείς υποδείξεις από το εξωτερικό για να γεμίσουν τα άδεια ασφαλιστικά ταμεία, έστω και με τρόπο που συνιστά κλοπή των χρημάτων των ασφαλισμένων. Όμως η οικονομία καλώς ή κακώς δεν φυλακίζεται. Το αποτέλεσμα λοιπόν του νόμου Κατρούγκαλου θα αποδειχτεί ακριβώς το αντίθετο. Τα ταμεία αντί να γεμίσουν θα αδειάσουν, και αυτό γιατί σε μια χώρα της Δύσης είναι αφέλεια να πιστεύεις ότι ο κόσμος θα κάθεται να τον κλέβεις. Οπότε με αυτά τα λίγα απαντώ στο ερώτημά σας. Πότε αλήθεια και σε ποιο σημείο του κόσμου η αριστερά οδήγησε την οικονομία σε ανάπτυξη για να το κάνει και εδώ; Οι άνθρωποι είναι αλλού».

Από το «ένας νόμος, ένα άρθρο», τη 13η σύνταξη, τον μισθό των 751 ευρώ και τις υπόλοιπες προεκλογικές υποσχέσεις του Τσίπρα που δεν έγιναν ποτέ πράξη, ως αντίβαρο έχει φέρει στον δημόσιο διάλογο τις φορολογικές λίστες, τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ και οτιδήποτε άλλο μπορεί να θεωρηθεί σκάνδαλο των προηγούμενων κυβερνήσεων. Σε αυτό το ιδιότυπο μπρα-ντε-φερ προς τα πού πιστεύετε ότι θα γείρει η πλάστιγγα του κόσμου;

«Πρόκειται για πολύ παλιά μέθοδο όλων των αυταρχικών πολιτικών συστημάτων και ιδίως της Αριστεράς. Αντί για το ψωμί, που σύμφωνα με τα συνθήματά τους αγωνίζονται και το οποίο τελικά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν με τη γελοία οικονομική τους πολιτική, είναι λοιπόν συνηθισμένο να πουλάνε μη υλικά πράγματα τα οποία ακριβώς ως μη υλικά είναι μη μετρήσιμα και επομένως ο ιδανικός χώρος του πολιτικού απατεώνα. Έτσι, μια μορφή αυτού του “γκεμπελισμού” είναι να μετατρέπεις μια χώρα σε απέραντο δικαστήριο και να τάζεις στον κόσμο εντιμότητα. Μόνο που μια χώρα που γίνεται τελικά απέραντο δικαστήριο, μέχρι να βρει άκρη με την εντιμότητα, έχει εν τω μεταξύ κατεβάσει ρολά. Όμως έτσι τα προβλήματα του κόσμου δεν λύνονται. Και τελικά θα γίνει αντιληπτό ότι όλο αυτό το καταστρεπτικό παραμύθι αποτελεί μέθοδο πολιτικής του ομηρίας. Και ξέρετε εσείς κανέναν να δέχεται να είναι όμηρος;»

Στη Ν.Δ., μετά από τις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές δημιουργήθηκε ένα ενδιαφέρον πολιτικό τρίγωνο. Ο Μητσοτάκης ως πρόεδρος και οι Καραμανλής – Σαμαράς που σημαίνουν πολλά για αυτήν την παράταξη. Αλήθεια, ποιες είναι οι σχέσεις μεταξύ των δύο πρώην;

«Δεν υπάρχουν τρίγωνα στη Νέα Δημοκρατία. Η Νέα Δημοκρατία ήταν, είναι και θα παραμείνει αυτό που την ήθελε και ο ιδρυτής της ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Δηλαδή, το ενιαίο και ζωτικό κέντρο της πολιτικής ζωής».

Μπορεί ο Μητσοτάκης να κυβερνήσει μόνος, παίρνοντας τη χώρα από το χείριστο σημείο που φαίνεται να τη φτάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;

«Εννοείται ότι μπορεί, παρ’ ότι έχουμε ήδη δεσμευτεί ως Νέα Δημοκρατία ότι και αυτοδυναμία να έχουμε θα επιδιώξουμε τη συνεργασία και με άλλα κόμματα που θα πιστεύουν σε ένα κοινό πλαίσιο δράσης για την επίτευξη των μεγάλων αλλαγών που χρειάζεται η χώρα. Αλλά να πιστεύουν! Διότι οι αλλαγές αυτές χρειάζονται τόλμη και αποφασιστικότητα χωρίς να γίνονται εκπτώσεις. Το λέω αυτό γιατί η εμπειρία των πολυκομματικών κυβερνήσεων, όπως τις γνωρίσαμε στη χώρα μετά την κρίση, έδειξε τα προβλήματα του συστήματος. Θα το πω απλά. Τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης Σαμαρά, η κυβέρνηση είχε στην πράξη μια ξεκάθαρη ενδοκυβερνητική αντιπολίτευση από τον κ. Κουβέλη, που έτσι για να ξέρουμε τι λέμε, σήμερα είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Και αν θυμάμαι καλά, πολλές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν την οικονομία σε ακόμη καλύτερη κατεύθυνση και τις οποίες ήθελε να δρομολογήσει ο Σαμαράς, στην πράξη εμποδίζονταν σε ένα σημείο και από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο προσπαθούσε να μειώσει το παθητικό που είχε υποστεί από τη διαχείριση της κρίσης από την εποχή Παπανδρέου, με δήθεν φιλολαϊκούς αντιπερισπασμούς, οι οποίοι πήγαιναν απλώς πίσω τις μεταρρυθμίσεις. Και θα μου επιτρέψετε να θυμηθώ και πάλι τον μεγάλο Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος, θα ξέρετε, ήταν εναντίον των κυβερνητικών συνεργασιών γενικά». 

«Οι σχέσεις με τον Μεϊμαράκη είναι άριστες»

Κύριε υπουργέ, ποτέ δεν έγιναν γνωστοί οι πραγματικοί λόγοι της παραίτησής σας από τη θέση του εκπροσώπου Τύπου της Ν.Δ. Κάποιοι κάνουν λόγο για κακές σχέσεις με τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη. Κάποιοι άλλοι ότι συνεχίσατε να είστε εκπρόσωπος του Σαμαρά και όχι της Ν.Δ. Τι ισχύει και τι έγινε εκείνες τις ημέρες;

«Οι σχέσεις με τον Βαγγέλη Μειμαράκη είναι άριστες. Τότε είχα εξηγήσει σαφώς ότι ήμασταν σε αναμονή εκλογής νέου προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, ο οποίος και θα όριζε και τις νέες θέσεις ευθύνης. Σε κάθε περίπτωση δεν νομίζω ότι αυτά ενδιαφέρουν τον πολίτη. Ο πολίτης δεν ενδιαφέρεται ποιος έχει τη μία θέση, ποιος έχει την άλλη και γιατί. Ενδιαφέρεται μόνο αν υπάρχει αποτέλεσμα. Οπότε θα πω ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είχε αποτέλεσμα. Και με την έννοια αυτή, το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι ότι αισθάνομαι δικαιωμένος που συνετέλεσα κι εγώ με τις μικρές μου δυνάμεις από τη θέση που είπατε, για το αποτέλεσμα αυτό».

Επέλεξε σωστά η βάση της Ν.Δ., εκλέγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρόεδρο του κόμματος;

«Στη Δημοκρατία η βάση δεν κάνει ποτέ λάθος. Αυτό σημαίνει Δημοκρατία. Πάντως, ήδη τα πρώτα δείγματα δείχνουν πανηγυρική επιβεβαίωση αυτού που αποφάσισε ο κόσμος. Αν τώρα με ρωτάτε τι θα πει η ιστορία, αυτό φαντάζομαι θα το συζητήσουμε σε πολλά χρόνια».