O τενίστας…

Με τη συμπλήρωση ενός έτους από την επιβολή των capital controls –που θα αίρονταν σε 1, 3, 6 μήνες αλλά είναι ακόμη εδώ–, τη διενέργεια του δημοψηφίσματος (όπου το «όχι» βαφτίστηκε «ναι») και την υπογραφή της τρίτης επώδυνης μνημιονιακής συμφωνίας από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έδωσε το βράδυ της Πέμπτης μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά και τον ΣΚΑΪ.

Ρωτήθηκε για πολλά ο κ. Τσίπρας, απάντησε σε λιγότερα, ενώ ακόμη πιο λίγα ήταν τα σημεία που ξεχώρισαν. Το πρώτο εξ αυτών είναι η εύστοχη παρατήρηση του έμπειρου δημοσιογράφου, ότι ο πρωθυπουργός Τσίπρας του 2016 είναι ένας άλλος άνθρωπος από τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης Τσίπρα του 2014-2014, όταν βρισκόταν στο… χωλ της εξουσίας.

Ο πρόεδρος της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιβεβαίωσε αλλά ούτε αρνήθηκε την επισήμανση, καθώς παραδέχτηκε ότι έγινε πιο ρεαλιστής και πως στο διάστημα των τελευταίων 18 μηνών που κρατά στα χέρια του το τιμόνι της διακυβέρνησης συχνά-πυκνά ήρθε στη δύσκολη θέση να πρέπει να διαλέξει μεταξύ δύο κακών επιλογών και να πρέπει να αποφασίσει να «αγοράσει» τη λιγότερο κακή. Και φάνηκε απ’ όσα ομολόγησε ότι είχε πολλά τέτοιου είδους διλήμματα:

# Να αλλάξει ή όχι τον Γιάνη Βαρουφάκη (τον οποίο… γείωσε ως και απαξιωτικά λέγοντας ότι ο πρώην υπουργός του «λέει τόσα πολλά που δεν μπορώ να τον παρακολουθήσω»), δικαιολογούμενος ότι αν τον καρατομούσε θα έδινε μήνυμα υποχώρησης στους δανειστές.

# Να αποδεχθεί τις ιδιωτικές επενδύσεις που κάποτε πολεμούσε (Ελληνικό, αεροδρόμια, ΟΛΠ-Cosco κ.λπ.), γιατί αυτή είναι η νέα Αριστερή πολιτική που θα φέρει ΑΜΕΣΑ νέες θέσεις εργασίας.

# Κυρίως να αποδεχτεί ένα 3ο μνημόνιο που χωρίς αυτό δεν θα χρηματοδοτείτο η ελληνική οικονομία (αντί να σκίσει τα δύο πρώτα μνημόνια όπως υποσχόταν προεκλογικά).

Κάπου εκεί είπε χαμογελώντας ότι νιώθει σαν τενίστας που αποκρούει συνέχεια μπαλάκια. Είναι αλήθεια ότι σε μια χώρα με τόσα δομικά προβλήματα και χρόνιες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές στρεβλώσεις, τα «μπαλάκια» θα ήταν αναπόφευκτα για οποιονδήποτε πρωθυπουργό. Ωστόσο, ο κ. Τσίπρας οφείλει να παραδεχτεί –έστω και αν το κάνει κρυφίως στον καθρέφτη του– ότι πολλά από τα μπαλάκια του τένις που εννοεί έρχονται κατά πάνω του επειδή αυτός και το κόμμα του γι’ αρκετό καιρό τα χτυπούσαν με δύναμη προς τον τοίχο και αυτά τώρα επιστρέφουν πάνω τους.

Πιθανολογούμε ότι αν αυτή την ώριμη και ρεαλιστική άλλη Αριστερά που σήμερα περιγράφει την είχε φλερτάρει τα χρόνια που καθόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, σήμερα δεν θα είχε ουδείς να τον κατηγορήσει για τίποτα. Και μια και ο λόγος για μπαλάκια, ας θυμηθεί και τον άλλοτε Αμερικανό πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ, που σε μία έκρηξη αυτοσαρκασμού είπε κάποτε ότι «καταλαβαίνω ότι βελτιώνομαι στο γκολφ επειδή χτυπάω λιγότερους θεατές».

Δεν ξέρουμε αν ο Αλέξης Τσίπρας βελτίωσε την τεχνική του στο τένις απ’ όταν έγινε πρωθυπουργός, αλλά αν κρίνουμε από τους… χτυπημένους (βλ. ΕΝΦΙΑ, περικοπές επικουρικών κ.λπ.) φορολογούμενους, θέλει δουλίτσα ακόμη…