Ο ανένδοτος-ανέκδοτο του Τσίπρα για την Παιδεία

Κατακαλόκαιρο με τις πυρκαγιές να μαίνονται ακόμη και στον αστικό ιστό της Αττικής, την πανδημία να αναζωπυρώνεται επικίνδυνα και τους Τούρκους να μην καταλαβαίνουν από (ήσυχα) καλοκαίρια και χειμώνες, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε το πολιτικό σύστημα να τσακώνεται για τις αλλαγές στην παιδεία και το πόσοι απέτυχαν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Και για να μη γινόμαστε άδικοι, όταν λέμε πολιτικό σύστημα εννοούμε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του που κήρυξε θερινό ανένδοτο-ανέκδοτο κατά της κυβέρνησης με όχημα τους 18ρηδες.

Δεν πρέπει να έχει υπάρξει παρόμοια απόπειρα προσεταιρισμού ψηφοφόρων σαν κι αυτή που επεχείρησε ο πρώην πρωθυπουργός, όταν από το βήμα του Κοινοβουλίου προανήγγειλε την περασμένη Τρίτη ότι αν τα φέρει έτσι η (πολιτική) ζωή και του χρόνου είναι αυτός ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου, τότε θα καταργήσει την ειδική βάση εισαγωγής, θα δώσει –λέει– τη δυνατότητα στους φετινούς υποψηφίους που λόγω ΕΒΕ δεν εισήχθησαν σε κανένα πανεπιστημιακό τμήμα να μεταφέρουν τη βαθμολογία του 2021 στο 2022 και βάσει αυτής να συμπληρώσουν παράλληλο ειδικό μηχανογραφικό επιλέγοντας τμήματα με σειρά προτίμησης.

Επειδή όμως ενός δώρου μύρια έπονται, η αγιοβασιλιάτικη αξιωματική αντιπολίτευση υποσχέθηκε ταυτόχρονα ότι στους υποψήφιους που εισήχθησαν, αλλά όχι στα τμήματα που ήθελαν εξαιτίας των όποιων στρεβλώσεων της ΕΒΕ και των συντελεστών βαρύτητας, θα παρέχεται δυνατότητα μεταγραφής σε ομοειδές τμήμα εφόσον τα συνολικά μόρια εισαγωγής του υποψηφίου είναι περισσότερα από αυτά του τελευταίου εισακτέου στο τμήμα που θέλει να μεταγραφεί.

Δεν έχει νόημα να συζητήσουμε στα σοβαρά υπό ποια πολιτική συναστρία θα μπορούσε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι να έχουν προκηρυχθεί πρόωρες εκλογές και κυρίως να έχει ξαναγίνει πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας. Έχει ωστόσο  αξία να θυμηθούμε έστω και επιγραμματικά το κυβερνητικό αποτύπωμα του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα της Παιδείας.

Ποιο είναι αυτό; Κατ’ αρχάς –μιας και αναφερθήκαμε στις πανελλαδικές– η επικράτηση του ψηφοθηρικού δόγματος  «Κάθε πόλη κι ΑΕΙ, κάθε κωμόπολη και ΤΕΙ», που λανσαρίστηκε ενδεδυμένο τον ιδεολογικό μανδύα τού δήθεν προοδευτικού κράτους-νταντά που φροντίζει να σπουδάσει κάθε μαθητής ανεξαρτήτως επίδοσης.

Τι θα σπουδάσει αυτός ο μαθητής, τι επαγγελματικά δικαιώματα και ποια ποσοστά απορρόφησης από την αγορά εργασίας θα έχει ο ίδιος μαθητής, αν και εφόσον αποφοιτήσει, ποια κρατικά κονδύλια θα χρηματοδοτήσουν αυτήν την πολιτική δεν απασχόλησαν τους κυβερνώντες της τετραετίας 2015-2019.

Και γιατί, τελικά, να τους απασχολήσει; Εδώ, ο πρώτος υπουργός Παιδείας του Αλέξη Τσίπρα, ο Αριστείδης Μπαλτάς, στη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων τον Φεβρουάριο του 2015, επικεντρώθηκε στο ότι η «αριστεία είναι υπό όρους ρετσινιά», είπε ότι τα πρότυπα σχολεία αποτελούν «θεσμοποιημένη ταξική ανισότητα», και χαρακτήρισε «βραχνά»  την «ψευτο-αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών. Κάπως έτσι λοιπόν  καταργήθηκε η Τράπεζα Θεμάτων, καταργήθηκαν τα Συμβούλια Ιδρύματος στα ΑΕΙ (σ.σ. αντικαταστάθηκαν από τα Ακαδημαϊκά Περιφερειακά Συμβούλια), ώσπου φτάσαμε και στην… κατάργηση του διαδόχου τού κ. Μπαλτά στο υπουργείο Παιδείας, Νίκου Φίλη, έπειτα από την κόντρα του τελευταίου  με την Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν τα έχει ξεχάσει όλα αυτά. Απλώς μοιράζει ανέξοδες υποσχέσεις που δεν θα κληθεί, τουλάχιστον σε ορατό πολιτικό χρόνο, να τις κάνει πράξη.

Επειδή, όμως, πολύ συχνά δηλώνει ότι θεωρεί τιμή του (και πολύ καλά κάνει) ότι φοίτησε σε δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο, ας κάνει έναν κόπο να ξεφυλλίσει το παλιό βιβλίο των Αρχαίων Ελληνικών, που ίσως έχει ξεμείνει στο πατάρι του. Κάπου ανάμεσα στις σελίδες του θα ανακαλύψει ένα ρητό του κυνικού φιλόσοφου Αντισθένη, που λέει ότι «το πιο αναγκαίο μάθημα είναι να ξεμάθεις τα κακά». Ας το δοκιμάσει…