Ο άτολμος υποτακτικός, πρόεδρος της ΕΠΟ

Τον Αύγουστο του 2017 –αμέσως μετά την εκλογή του στον προεδρικό θώκο της ΕΠΟ– ο Βαγγέλης Γραμμένος δήλωνε: «[…] χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, σχέδιο και αγώνας. Εμείς τα διαθέτουμε όλα αυτά. […] Ζητούμε όλοι να κοιταχτούμε στα μάτια και να δούμε τι ποδόσφαιρο θέλουμε. Εγώ ξέρω ότι θέλουμε ένα κοινώς αποδεκτό ποδόσφαιρο. Πρέπει να πείσουμε ακόμα και τον πιο δύσπιστο».

Κάτι παραπάνω από ένα χρόνο μετά, τα έργα του τον έχουν διαψεύσει οικτρά. Ούτε σχέδιο είχε, ούτε την ικανότητα. Δεν έπεισε, όχι «τον πιο δύσπιστο» αλλά ούτε και τον πιο καλοπροαίρετο, ότι μπορεί να οδηγήσει το ποδόσφαιρο «στο κοινώς αποδεκτό» επίπεδο. Ακόμα και αν –όπως ψιθυρίζουν οι υπασπιστές/υπερασπιστές του– ήθελε και ήξερε πώς, αλλά δεν τον αφήνουν.

Ο Βαγγέλης Γραμμένος δεν σεβάστηκε καν τη διαδρομή του στο χώρο και το όνομα που είχε δημιουργήσει. Δέχτηκε να γίνει –από ματαιοδοξία ή ψευδαίσθηση ότι μπορεί να τα καταφέρει– υποτακτικός.  Και δεν έχει, τουλάχιστον, την τόλμη να παραιτηθεί. Ονοματίζοντας αυτούς που του έβαλαν εμπόδια για να φτιαχτεί το «κοινώς αποδεκτό ποδόσφαιρο».