Ο Ευάγγελος πήρε το όπλο του

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι η Νέα Δημοκρατία θα ψηφίσει για διάδοχο της  Κατερίνας Σακελλαροπούλου τον Κώστα Τασούλα δεν ήταν λίγοι αυτοί που ισχυρίστηκαν ότι «ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει αποδείξει ότι… δεν ξεχνάει». Και πλέον το κατάλαβαν ακόμη και οι πέτρες του Μαξίμου με τη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα της Κυριακής» ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι μίλησαν για ρεβάνς του κ. Βενιζέλου στο επιτελείο του Μαξίμου, που τον «άδειασαν» στην υπόθεση της διαδοχής της κ. Σακελλαροπούλου. Βλέπετε η διαρροή του ονόματος του ως φαβορί για την Προεδρία της Δημοκρατίας, είχε περισσότερο ως στόχο το… τσαλάκωμά του. Έτσι «ήρθε η ώρα της ρεβάνς από τον κ. Βενιζέλο», όπως λένε οι συνομιλητές του. Και η αλήθεια είναι ότι με τη συνέντευξη του ο κ. Βενιζέλος χτύπησε στην καρδιά του Μαξίμου χαρακτηρίζοντας ως αντισυνταγματικό τον τρόπο που η Προανακριτική κλείνει τις εργασίες της στέλνοντας επί της ουσίας δίχως πόρισμα τον Χρήστο Τριαντόπουλο στο Δικαστικό Συμβούλιο.

Ο πρώην αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά ήταν κατηγορηματικός, εξηγώντας για ποιον λόγο έγινε καταστρατήγηση του συντάγματος: «Πρόκειται για προφανή καταστρατήγηση του Συντάγματος, δηλαδή για περιγραφή του τύπου και για παραβίαση της ουσίας του στο πεδίο της ποινικής δικονομίας που είναι κατεξοχήν ευεπίφορο σε ακυρότητες που ελέγχονται δικαστικά σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ο αντίλογος που διατυπώνεται είναι ότι η καταστρατήγηση, δηλαδή η εκ του πλαγίου παραβίαση του Συντάγματος, γίνεται για «καλό σκοπό», για να επιταχυνθεί η παραπομπή στον «φυσικό» δικαστή, δηλαδή στον αρεοπαγίτη ανακριτή και το συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου και για να αποφευχθεί η άσκηση των δυνατοτήτων της αντιπολίτευσης στην επιτροπή διενέργειας προκαταρκτικής εξέτασης. Η προσέγγιση αυτή έχει αναμφίβολα επικοινωνιακά προσόντα, δεν είναι όμως νομικά ορθή. Ακούγεται ως εύλογη από όσους θέλουν οι υπουργοί να κρίνονται όπως και οι πολίτες απευθείας από τη Δικαιοσύνη και μάλιστα από τα κοινά ποινικά δικαστήρια και όχι το 13μελές Ειδικό Δικαστήριο, χωρίς καν προδικασία στη Βουλή. Με τη συγκεκριμένη όμως μεθόδευση θα ασκηθεί τυπική δίωξη μόνο για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος χωρίς κίνδυνο επέκτασης σε άλλα βαρύτερα αδικήματα και σε άλλα πολιτικά πρόσωπα και προσδοκία της κυβέρνησης είναι πλέον η απαλλαγή του κ. Τριαντόπουλου με βούλευμα. Και όλα αυτά για ένα παράπλευρο θέμα και όχι για τον θάνατο των 57 θυμάτων των Τεμπών».

Η διαρροή και η εξήγηση

Το πόσο ενόχλησε η συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου φάνηκε και από το non paper που μοιράστηκε από κυβερνητικούς κύκλους σχετικά με την εκλογή του Χρήστου Σαρτζετάκη το 1985. Και είχαν ως ατάκα «τα έγχρωμα ψηφοδέλτια του 1985 παραβίαζαν τον τύπο ή την ουσία του συντάγματος; Ή δεν έτρεχε τίποτα;» Θα μου πείτε τι σχέση έχει το 1985 με τον Ευάγγελο Βενιζέλο; Για όσους δεν γνωρίζουν να θυμίσουμε ότι το 1985 είχε γίνει μεγάλο θέμα για το εάν έπρεπε να ψηφίσει στην προεδρική εκλογή ο αείμνηστος Ιωάννης Αλευράς και όχι αν τα ψηφοδέλτια με το όνομα του Σαρτζετάκη είχαν διαφορετικό χρώμα. Και οι κυβερνητικοί κύκλοι θυμήθηκαν την τότε γνωμάτευση Βενιζέλου.

Όμως για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν… κάθισε στα αυγά του. Απάντησε μέσω δικών του κύκλων υπενθυμίζοντας τι είχε συμβεί τότε και αδειάζοντας τις «γαλάζιες» διαρροές: «Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ θα στηρίξουν για την προεδρία τον Χρήστο Σαρτζετάκη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκνευρισμένος από το άδειασμα του Παπανδρέου παραιτήθηκε. Έτσι για το διάστημα μέχρι την εκλογή νέου Προέδρου ανέλαβε υπηρεσιακός Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Πρόεδρος της Βουλής Ιωάννης Αλευράς, όπως αναφέρει το Σύνταγμα. Στις εκλογές για την ανάδειξη του Χρήστου Σαρτζετάκη ψήφισε και ο Αλευράς κι έτσι συμπληρώθηκαν οι 180 ψήφοι. Ο συνταγματολόγος Αριστόβουλος Μάνεσης, πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής και καθηγητής του κ. Βενιζέλου στο ΑΠΘ τη δεκαετία του ’70, αποφάνθηκε πως όχι. Ο κ. Βενιζέλος υποστήριξε το αντίθετο με τη λογική ότι η Βουλή που θα εξέλεγε Πρόεδρο δεν θα μπορούσε να έχει 299 βουλευτές και ότι η ερμηνεία του Συντάγματος δεν μπορεί να οδηγεί σε αλλοίωση των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Η σύγκρουση των δύο πήρε δημόσια διάσταση με μελέτες στο «Νομικό Βήμα» που ακόμα μνημονεύονται. Τελικά ο Σαρτζετάκης εξελέγη με 180 βουλευτές. Χωρίς την «ψήφο Αλευρά» δεν θα είχε εκλεγεί».

Βέβαια όλα θα μπορούσαν να είχαν απλουστευθεί εάν ο Ιωάννης Αλευράς παραιτείτο από βουλευτής και την θέση του λάμβανε ο πρώτος επιλαχών, αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου ούτε που συζητούσε αυτό το ενδεχόμενο.

Όμως αυτό που μένει είναι ότι για μία ακόμη φορά οι κύκλοι του κυβερνώντος κόμματος έδειξαν ότι είτε αγνοούν την πολιτική ιστορία, είτε είναι γκαφαδόροι. Διότι όπως είπαμε η μεγάλη κόντρα του 1985 δεν ήταν για τα διαφορετικού χρώματος ψηφοδέλτια στην εκλογή Σαρτζετάκη, αλλά η ψήφος του Αλευρά.