Ο Ευρωπαϊστής Σόιμπλε επιβάλλει τις επιχορηγήσεις

Αποφασιστικής σημασίας η παρέμβαση του προέδρου της Γερμανικής Βουλής για το Ταμείο Ανάκαμψης που πρότειναν Μέρκελ και Μακρόν, καθώς όλες οι χώρες του βορρά ακούν ευλαβικά τη γνώμη του

Ένας από τους άξονες πάνω στον οποίο στηρίζεται το οικονομικό σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας είναι και το Ταμείο Ανάκαμψης με προίκα 500 δισ. ευρώ, που έχει προτείνει το δίδυμο Μέρκελ-Μακρόν. Ένα σχέδιο, το οποίο ικανοποιεί όλες σχεδόν τις χώρες του νότου και φυσικά και την Αθήνα.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Και μπορεί Αυστρία, Ολλανδία, Δανία και Σουηδία να διαφωνούν με το επί της ουσίας κορωνοομόλογο –που μετονομάστηκε σε Ταμείο Ανάκαμψης για να ηρεμήσει το Βερολίνο– και να ζητούν τα 500 δισ. ευρώ να δοθούν ως δάνεια και όχι ως επιχορήγηση, όμως τόσο οι νότιοι, όσο και οι δύο ηγέτες (ΜέρκελΜακρόν) δεν φαίνεται να ανησυχούν ιδιαίτερα. Κι αυτό διότι το μπαζούκας που έχουν στα χέρια τους ακούει το όνομα Βόλφρανγκ Σόιμπλε. Ο πρόεδρος της γερμανικής Βουλής και πρώην υπουργός Οικονομικών ήταν ο άνθρωπος που στήριξαν τις επιδιώξεις τους όλα τα προηγούμενα χρόνια οι βόρειοι για να βάλουν σε τάξη τους μποέμ νότιους.

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Βόλφρανγκ Σόιμπλε είναι ένας βαθύτατα ευρωπαϊστής, όπως ανέφερε σε άρθρο του από το 2017 ο καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας, Γιώργος Παγουλάτος. Ο καθηγητής τότε είχε γράψει ότι «η θητεία Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως υπουργού Οικονομικών από τον Οκτώβριο 2009 συνέπεσε με την πιο ταραγμένη οκταετία της Ε.Ε. Αν η Ευρωζώνη της κρίσης υπήρξε δέσμια της πολιτικής Σόιμπλε, η αποχώρησή του απελευθερώνει ένα ιδιότυπο “σύνδρομο της Στοκχόλμης”. Η παρουσία του δεν υποσχόταν πολλά, αλλά εξέπεμπε σαφήνεια και χαλύβδινη σταθερότητα. Ο Σόιμπλε ήταν ένας κορυφαίος, βαθιά συνειδητοποιημένος ευρωπαϊστής της Κεντροδεξιάς. Από το 1994 (μαζί με τον Καρλ Λάμερς) υπερασπίστηκε την ιδέα μιας “Ευρώπης του πυρήνα” (Kerneuropa), στην οποία ένας μικρότερος, πρόθυμος και ικανός κύκλος κρατών-μελών επιλέγουν να προχωρήσουν σε βαθύτερη οικονομική και πολιτική ενοποίηση. Και οι υπόλοιποι έπρεπε να ακολουθήσουν στο ακέραιο όλα όσα τους ζητηθούν. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ενσάρκωσε το μείγμα ευρωπαϊκής φιλοδοξίας και εθνικών περιορισμών που συνοψίζει τη χαμηλών προσδοκιών σημερινή Ευρωζώνη: ένας πεπεισμένος ευρωπαϊστής, που όμως την κρίσιμη στιγμή, μπροστά στα εθνικά εμπόδια, πάτησε φρένο. Διατήρησε μέσα του τον Γερμανό δικηγόρο, και γι’ αυτό η Ευρωζώνη παραμένει ημιτελής».

Η κρίσιμη παρέμβαση

Πάντως, τώρα στην κρίσιμη στιγμή ο Βόλφρανγκ Σόιμπλε έδειξε αποφασιστικότητα, αλλά και την πίστη του στην Ε.Ε. Αφενός μεν ήταν ο μόνος Γερμανός πολιτικός που καταχέριασε (όπως έκλεγε στην Ελλάδα ο αείμνηστος Βαγγέλης Γιαννόπουλος) τους δικαστές του συνταγματικού δικαστηρίου της Γερμανίας για την απόφασή τους κατά της ποσοτικής χαλάρωσης και της επαναγοράς ομολόγων που θέσπισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και τώρα έκοψε τη φόρα Αυστριακών, Ολλανδών, Σουηδών και Δανών. Το «δημοσιονομικό γεράκι», όπως ήταν το προσωνύμιο του εξέφρασε τη στήριξή του στο σχέδιο που ανακοίνωσαν Μέρκελ – Μακρόν. «Οι επιχορηγήσεις, κεφάλαια δηλαδή που θα δοθούν αλλά δεν θα κληθούν οι χώρες να τα επιστρέψουν (σ.σ. θα επιστραφούν από τον κοινοτικό προϋπολογισμό), είναι απαραίτητα για να αντιμετωπιστεί μια οικονομική βουτιά που δεν έχουμε αντιμετωπίσει ξανά στη διάρκεια του βίου μας», δήλωσε ο κ. Σόιμπλε στη Welt am Sonntag. «Αν η Ευρώπη θέλει να έχει μια ελπίδα, πρέπει τώρα να δείξει αλληλεγγύη και να αποδείξει ότι έχει την ικανότητα να δράσει. Οι Γερμανοί έχουν μεγάλο συμφέρον να πατήσει ξανά η Ευρώπη στα πόδια της», τόνισε χαρακτηριστικά.

Και στην ίδια συνέντευξη ο κ. Σόιμπλε έδειξε τον τρόπο που θα πειστούν οι διαφωνούντες, ώστε να προχωρήσει όσο το δυνατόν νωρίτερα το σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης. Κι όπως είπε η παλιά αλεπού της Ευρώπης, «το ταμείο ανασυγκρότησης που προτείνουν Βερολίνο και Παρίσι δεν σημαίνει αμοιβαιοποίηση παλαιών χρεών, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να προωθήσει την οικονομική ανοικοδόμηση στην Ευρώπη. Θα υπάρξουν προγράμματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και αυτή θα πρέπει να ελέγχει αυστηρά, εάν τα χρήματα τοποθετούνται σωστά». Κάτι πολύ λογικό, καθώς και οι χώρες που τάχθηκαν υπέρ του κορωνομόλογου (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) δεν ζήτησαν αμοιβαιοποίηση παλαιών χρεών.

Η μαγική αυτή φράση, όπως εκτιμούν στο Μαξίμου, θα αναγκάσει τους τέσσερις διαφωνούντες να πειστούν είτε με το καλό, είτε με το κακό. Εξάλλου, όπως είχε γράψει και ο Γιώργος Παγουλάτος αποτιμώντας την περίοδο Σόιμπλε ως «τσάρου» της γερμανικής οικονομίας, «ήταν αποφασιστικός ο ρόλος του στην εκπόνηση και ψήφιση των προγραμμάτων διάσωσης, στο “κούρεμα” 50% του ελληνικού χρέους το φθινόπωρο 2011, σε πολλές ευνοϊκές για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη αποφάσεις. Η λογική του υπερέβαλλε τη σημασία του ηθικού κινδύνου, αλλά επιβράβευε την επίδειξη υπευθυνότητας και αξιοπιστίας».

Στόχος της Ελλάδας η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη «μερίδα» από την πίτα των 500 δισ. ευρώ

Στην προσπάθεια για να πειστούν οι τέσσερις διαφωνούντες χώρες έχει ενεργό συμμετοχή και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει άριστες σχέσεις με τον καγκελάριο της Αυστρίας, Σεμπάστιαν Κουρτς. Οι δύο ηγέτες έχουν αναπτύξει μία πολύ καλή σχέση και παρά τις ιδεολογικές διαφορές τους συμφωνούν σε πολλά. Ο κ. Κουρτς ανήκει στην δεξιά πλευρά της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, ενώ ο κ. Μητσοτάκης στην αριστερή πλευρά της κεντροδεξιάς.

Εν τούτοις, οι δύο έχουν αποκτήσει καλή χημεία και η Αθήνα θεωρεί ότι μετά την παρέμβαση του Σόιμπλε, ο Κουρτς (που είναι επί της ουσίας ο ηγέτης των τεσσάρων) θα πειστεί από το μασάζ που τον υποβάλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε επικοινωνία και με τον Ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε.

Ο δεύτερος στόχος του πρωθυπουργού είναι να αποκομίσει όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη από τα 500 δισεκατομμύρια ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης. Για την Ελλάδα αναλογούν 10 δισ. ευρώ, με βάση ότι η χώρα μας αποτελεί το 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε. Όμως είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ποσόν θα φτάσει σχεδόν στα 15 δισεκατομμύρια, και το Μαξίμου ελπίζει ότι με διαπραγματεύσεις το τελικό ποσό που θα εισέλθει στα δημόσια ταμεία, δίχως δάνεια και δίχως μνημόνια, θα είναι της τάξης των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Η Αθήνα ελπίζει επίσης ότι, στα επόμενα ραντεβού του Ιουνίου (Euroworking Group και Eurogroup), θα τύχει ευρείας αποδοχής άλλη μία γαλλική πρόταση. Να προαποφασιστεί η παράταση της δημοσιονομικής ευελιξίας και για το 2021. Δηλαδή, η δυνατότητα των κρατών μελών να μπορούν να διατηρούν δημοσιονομικά ελλείμματα επιβαρύνοντας έτσι το χρέος χωρίς όμως να έχουν κυρώσεις.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα