Ο Κιμ… «παίζει μπάλα»

Από τα τέλη του 2011, όταν και ο Κιμ Γιονγκ Ουν έγινε ανώτατος ηγέτης στη Βόρεια Κορέα μετά τον θάνατο του πατέρα του, τα σπορ έχουν μπει σε μια εντελώς διαφορετική τροχιά. Ανάμεσά τους και το ποδόσφαιρο, το οποίο, παρ’ ότι δεν ανήκει στις παραδοσιακές αθλητικές δυνάμεις, βρίσκεται σε άνοδο, έχοντας πλέον και… ευρωπαϊκή αύρα στην εθνική ομάδα, αφού ανέλαβε Ομοσπονδιακός τεχνικός ο Νορβηγός Γερν Άντερσεν.

To «Rungrado May Day Stadium» είναι το μεγαλύτερο στάδιο στον κόσμο με χωρητικότητα 150.000 θεατές και έχει συνολικό εμβαδόν 207.000τ.μ., έχει 8 ορόφους και ύψος 60μ. από το έδαφος έως την οροφή, έχει έδρα την πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας, την Πιονγιάνγκ, και εγκαινιάστηκε το 1989.

Είναι με διαφορά πρώτο, ακολουθεί το «Saltlake» στην Καλκούτα της Ινδίας με 120.000 θεατές. Το πρώτο συνθετικό του ονόματος προέρχεται από τη νησίδα Rungrado του ποταμού Taedong, όπου βρίσκεται το στάδιο, και το δεύτερο συνθετικό από την Εργατική Πρωτομαγιά, όπου συμβολικά ολοκληρώθηκαν και τα έργα το 1989. Ενώ το σχήμα του σταδίου αποτελείται από 16 τόξα/πέταλα τοποθετημένα πάνω σ’ ένα δαχτυλίδι ώστε να μοιάζει με το άνθος μανόλια.

Είναι ένα στάδιο πολλαπλών χρήσεων, όπως για παρελάσεις και διάφορους εορτασμούς, ενώ χρησιμοποιείται και από τις ποδοσφαιρικές ομάδες ανδρών και γυναικών της χώρας, από τον στίβο και άλλα σπορ. Το ρεκόρ προσέλευσης έγινε το 1995 σε αγώνες πάλης με 190.000 θεατές για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πάλης.

Η κατάσταση για τους ποδοσφαιριστές της Βόρειας Κορέας δεν ήταν ποτέ ρόδινη. Το αντίθετο. Δεν δίνουν απλά αγώνες, αλλά εκπροσωπούν τη χώρα. Τα όσα έγιναν το 2010 μετά το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής είναι χαρακτηριστικά.

Τα μέλη της αποστολής της Εθνικής ομάδας υποβλήθηκαν σε δημόσια διαπόμπευση για τις τρεις ήττες που υπέστησαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής.

Όλοι οι ποδοσφαιριστές οδηγήθηκαν σε μια πλατφόρμα στο Παλάτι του Πολιτισμού για τον Λαό (όπως ονομάζεται το υπουργείο Πολιτισμού της χώρας), όπου για τουλάχιστον έξι ώρες δέχθηκαν την έντονη κριτική του υπουργού Πολιτισμού Παρκ Μιόνγκ Τσολ, υπό την παρουσία 400 κυβερνητικών, μαθητών και δημοσιογράφων.

Ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Κιμ Γιονγκ Χαν διαγράφηκε από το Κομουνιστικό Κόμμα και παράλληλα εξαναγκάσθηκε να αλλάξει επάγγελμα και να γίνει εργάτης.

Το «έγκλημα» που οδήγησε σε αυτή του την τιμωρία ήταν πως «πρόδωσε» με τις εμφανίσεις της Εθνικής τον Κιμ Γιονγκ-Ουν, τον διάδοχο τότε του δικτάτορα-ηγέτη της χώρας Κιμ Γιονγκ Ιλ.

Ο άτυχος προπονητής άκουσε τους παίκτες του –παρά τη θέλησή τους– να τον κατηγορούν και εκείνοι με τη σειρά τους για τις ήττες.

Μόνο δύο ποδοσφαιριστές κατάφεραν και γλίτωσαν τη διαπόμπευση, οι Γιονγκ Ταέ Σε και Αν Γιονγκ Χακ, οι οποίοι έχοντας γεννηθεί στην Ιαπωνία διατηρούν διπλή υπηκοότητα και απέφυγαν την επιστροφή στη χώρα. Το περιστατικό έλαβε χώρα στις 2 Ιουλίου 2010, αλλά πολύ αργότερα είδε το φως της δημοσιότητας έξω από τα σύνορα του απολυταρχικού καθεστώτος.

Η Εθνική της Β. Κορέας ήταν ένα από τα πιο αδύναμα συγκροτήματα του Μουντιάλ και παρ’ ότι στο πρώτο παιχνίδι ηττήθηκε δύσκολα με 2-1 από τη Βραζιλία, στη συνέχεια γνώρισε εξευτελιστική ήττα με 7-0 από την Πορτογαλία και 3-0 από την Ακτή Ελεφαντοστού.

Επειδή το 2-1 με τη «σελεσάο» είχε αναπτερώσει τις ελπίδες του καθεστώτος για έκπληξη κόντρα στην Πορτογαλία, η κυβέρνηση επέτρεψε το παιχνίδι με τους Ίβηρες να μεταδοθεί ζωντανά. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη ατυχία της ομάδας.

Για τη Β. Κορέα αυτή ήταν η πρώτη συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο μετά το 1966. Ρεπορτάζ στη Νότια Κορέα ανέφεραν πως η τιμωρία των μελών της αποστολής ήταν μάλλον επιεικής σε σχέση με το παρελθόν. Η εφημερίδα «Τσοσούν Ίλμπο» ανέφερε πως άλλοτε, όταν αθλητές και προπονητές της Βόρειας Κορέας αποτύγχαναν σε διεθνείς διοργανώσεις, κινδύνευαν ακόμα και να σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου η επιβίωση είναι θέμα τύχης.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας Βόρειας και Νότιας Κορέας για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2022 που έληξε 0-0 τον περασμένο Οκτώβριο, ήταν σαν… πόλεμος, όπως είπαν οι φιλοξενούμενοι μετά την επιστροφή τους.

Οι γείτονες έπαιξαν, για πρώτη φορά μετά το 1990 σε Βορειοκορεατικό έδαφος κι έναν φιλικό αγώνα που διεξήχθη υπέρ της επανένωσης των δύο χωρών, που σε «τεχνικό επίπεδο» βρίσκονται σε πόλεμο από το 1953. Οι εθνικές ομάδες των δύο χωρών βρέθηκαν αντίπαλες και στα προκριματικά του Μουντιάλ 2010, όμως οι δύο αγώνες με «γηπεδούχο» τη Βόρεια Κορέα διεξήχθησαν στην Σανγκάη.

Το ματς έγινε στο στάδιο «Κιμ Ιλ Σουνγκ» χωρίς θεατές και χωρίς τηλεοπτική μετάδοση, καθώς οι γηπεδούχοι ήταν απόλυτοι. Για να παρακολουθήσει κάποιος το ματς θα έπρεπε να συντονιστεί με τις ιστοσελίδες της Ασιατικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας ή με αυτή της FIFA, αν και το υποτυπώδες LIVE blogging κατέγραψε τα απολύτως απαραίτητα, μόνο τις αλλαγές και τις κίτρινες κάρτες.

Τα μέλη της αποστολής της Νότιας Κορέας άφησαν τα κινητά τους στην πρεσβεία της χώρας στο Πεκίνο, καθώς το καθεστώς απαγόρεψε τη χρήση τους στη χώρα.

Σε δηλώσεις του για την αναμέτρηση, ο άσος της Τότεναμ, Σον Χιούνγκ-Μιν, δήλωσε «τυχερός» που δεν τραυματίστηκε αυτός και κάποιος συμπαίκτης του από το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων τους.

«Για να είμαι ειλικρινής, το ματς ήταν τόσο σκληρό που νομίζω ότι ήμασταν τυχεροί που γυρίσαμε χωρίς να τραυματιστούμε. Μπορούσαμε να ακούμε και τις βρισιές που μας έλεγαν οι αντίπαλοι», είπε χαρακτηριστικά.

Ακόμα πιο γλαφυρός ήταν ο αντιπρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Νότιας Κορέας, Τσόι Γιουνγκ Ιλ.

«Χρησιμοποιούσαν τα πάντα, γόνατα, χέρια και αγκώνες για να μας σταματήσουν. Ήταν πολύ δύσκολα. Οι Βορειοκορεάτες δεν μας κοίταζαν στα μάτια, όταν τους μιλούσαμε, ούτε απαντούσαν», είπε ο Νοτιοκορεάτης παράγοντας.

Ο… δικός μας Άρνεσεν

Ο Νορβηγός προπονητής της Βόρειας Κορέας, Γιορν Άντερσεν, αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Κιμ Γιονγκ Ουν. O πρώην στράικερ της Άιντραχτ Φρανκφούρτης πέρασε από την Ελλάδα το 2007 για λογαριασμό της Ξάνθης, από την οποία έφυγε επεισοδιακά, αφού σύμφωνα με την «ακριτική» ομάδα «αυτοκατήργησε τον εαυτό του από προπονητή, δηλώνοντας μάλιστα, χωρίς η εταιρεία να γνωρίζει τίποτα, ότι χώρισαν φιλικά». Επέστρεψε στη χώρα μας τον Δεκέμβριο 2010 για λογαριασμό της ΑΕΛ. Έμεινε όμως στον πάγκο της για 24 μέρες, μετρώντας μόνο ήττες και βάζοντας το δικό του λιθαράκι στον υποβιβασμό της ομάδας. Στη συνέχεια, αφού δούλεψε για μια χρονιά στην Καρλσρούη, βρέθηκε το 2015, έπειτα από μια τριετία χωρίς ομάδα, στην Ζάλτσμπουργκ. Αποχώρησε τον Δεκέμβριο του 2015 και βλέποντας ότι οι προοπτικές του είναι ελάχιστες, έχοντας μόνο πρόταση για σχολιασμό σε τηλεοπτικό κανάλι, τόλμησε ένα βήμα που ελάχιστοι θα έκαναν. Ανέλαβε Ομοσπονδιακός τεχνικός στη Βόρεια Κορέα!

Το χαμένο αστέρι

Ο Χαν Κουάνγκ-Σον ήταν ένας σταρ, η ελπίδα του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας, ώστε να αναδειχθεί το ποδόσφαιρο της χώρας σε όλο τον κόσμο. Το πέρασμά του από τη Γιουβέντους και οι μεταγραφικές του περιπέτειες με αγγλικές ομάδες μοιάζουν με τραγική κωμωδία. Ο Κιμ πίστευε πως μπορούσε να γίνει ο πρεσβευτής του βορειοκορεατικού ποδοσφαίρου σε όλη την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας αιχμάλωτος των διαταγών του, του οποίου το πέρασμα από την Ευρώπη μόνο ως «μια τρύπα στο νερό» μπορεί να περιγραφεί.

Την άνοιξη του 2017, ένας 19χρονος νεαρός κατάφερνε να πείσει την ομάδα της Κάλιαρι να του προσφέρει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Προηγουμένως, ο Χαν Κουάνγκ-Σον είχε εντυπωσιάσει με την απόδοσή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο Εφήβων (Χιλή, 2015) και ο Ιταλός γερουσιαστής Αντόνιο Ράτζι, σε συνεννόηση με το καθεστώς του Κιμ, είχε δώσει το «πράσινο φως» ώστε να παίξει μπάλα στην Ιταλία. Ο Σον δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην Κάλιαρι και αμέσως δόθηκε δανεικός στην Περούτζια.

Παρ’ όλα αυτά, ο Σον απολάμβανε το status μιας παράξενης δημοσιότητας. Η αθλητική εκπομπή «Domenica Sportiva» τον καλούσε για να διηγηθεί σε ζωντανή μετάδοση τις εμπειρίες του στην Ευρώπη, κι εκείνος δεχόταν ευχαρίστως. Όμως το καθεστώς είχε διαφορετική γνώμη. Λίγες ώρες πριν από την εμφάνισή του, ο ίδιος ο Κιμ τον έβρισκε στο τηλέφωνο και του γνωστοποιούσε τη διαταγή: «Αν μιλήσεις στην τηλεόραση, τέρμα το ποδόσφαιρο. Επιστρέφεις αμέσως στη Βόρεια Κορέα!»

Ο Σον υπάκουσε από φόβο. Συνέχισε πάντως να κάνει κάποιες συμπαθητικές εμφανίσεις στη Serie B, πετυχαίνοντας μάλιστα και 11 γκολ, μέχρι και το καλοκαίρι του 2019. Φημολογούνταν πως την ίδια εποχή, η Άρσεναλ, η Λίβερπουλ και η Έβερτον είχαν δείξει ενδιαφέρον για να τον αποκτήσουν, όμως εκείνος δεν έμπαινε καν σε συζητήσεις με τις ομάδες της Premier League. Σύμφωνα με τον Ούντο Μέρκελ, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπράιτον και ειδικό σε θέματα του ποδοσφαίρου της Βόρειας Κορέας, οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ του παίκτη και αγγλικής ομάδας θα μπλοκάρονταν αμέσως από τον ΟΗΕ, με την κατηγορία της σκιώδους χρηματοδότησης του πυρηνικού προγράμματος του Κιμ Γιονγκ-Ουν, με πρόφαση μια ποδοσφαιρική μεταγραφή.

Ο νεαρός εντάχθηκε στην ομάδα Νέων της Γιουβέντους και με τις ευλογίες του προστάτη-δυνάστη του από τη μαμά πατρίδα, προσπάθησε να ξεχωρίσει. Ο θησαυρός αποδείχθηκε άνθρακας. Ο Χαν Κουάνγκ-Σον κατέγραψε 17 εμφανίσεις με την ομάδα Νέων της Γιουβέντους, ενώ η ένταξή του στην ανδρική ομάδα δεν συγκίνησε απολύτως κανέναν. Ο 21χρονος Κορεάτης δεν πάτησε ούτε μια φορά το χορτάρι του Juventus Stadium και σήμερα αναζητά μια νέα ποδοσφαιρική Ιθάκη, φορώντας τη φανέλα της Αλ Ντουχαΐλ, στο πρωτάθλημα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Δεν αποκλείεται η επέλαση του ποδοσφαίρου της Βόρειας Κορέας που ονειρευόταν ο Κιμ, να συμβεί τελικά, αλλά σε άλλη ήπειρο.

Στη Βόρεια Κορέα τα πράγματα έχουν αρχίσει να λειτουργούν περισσότερο επαγγελματικά, ενώ είναι αξιοσημείωτη η δουλειά που γίνεται σε επίπεδο ακαδημιών.

Όσον αφορά το εγχώριο Πρωτάθλημα, στη θεωρία μπορούν να πάρουν παίκτες από το εξωτερικό, αλλά οι ομάδες δεν έχουν τα χρήματα για να το κάνουν. Παίζουν στο πρωτάθλημα, που μοιάζει περισσότερο με μια σειρά τουρνουά κατά τη διάρκεια του χρόνου παρά με κανονική δομή λίγκας. Μετά, τα αποτελέσματα αθροίζονται και ο πρωταθλητής καθορίζεται από αυτά. Υπάρχουν ντέρμπι, αλλά οι περισσότερες ομάδες είναι από την Πιονγκγιάνγκ, οπότε τα περισσότερα ματς είναι στην ουσία ντέρμπι.

Κάποιοι λίγοι γνωρίζουν αυτά τα παγκόσμια brands, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα, αλλά οι περισσότεροι έχουν άγνοια. Το ποδόσφαιρο προβάλλεται στην τηλεόραση της Βόρειας Κορέας, συνήθως ένα παιχνίδι την εβδομάδα από  διαφορετικά πρωταθλήματα και χώρες. Ο κόσμος το παρακολουθεί και είναι δημοφιλές, ωστόσο δεν υπάρχει τρόπος για κάποιον στη Βόρεια Κορέα να γίνει πραγματικός οπαδός ομάδας του εξωτερικού, αφού απλά δεν βλέπει αρκετά από τα ματς τους στην τηλεόραση, ούτε μπορεί να διαβάσει γι’ αυτές.

Αγγλικά ταμπλόιντ κυκλοφόρησαν μια φήμη ότι ο Κιμ Γιονκ Ουν είναι ποδοσφαιρόφιλος και οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως αυτό δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά.

Ο Άγγλος Τιμ Χάρτλεϊ ταξίδεψε στη Βόρεια Κορέα και παρακολούθησε από κοντά μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση ομάδας της Πιονγιάνγκ με την Αμρογκάνγκ. Καταγράφοντας την εμπειρία του στο BBC, κάνει λόγο για sold out-έκπληξη, απουσία ουρών, τουρνικέ, χοτ-ντογκ και γηπεδικού «θορύβου». Οι περισσότεροι φορούσαν κονκάρδες με τον Κιμ, ενώ στις κερκίδες βρίσκονταν και αρκετοί στρατιώτες, που δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται ή να αντιλαμβάνονται και τόσο τα όσα γίνονταν στον αγωνιστικό χώρο. Συνθήματα και κασκόλ απουσίαζαν.

Υπάρχει οπαδική κουλτούρα, πραγματικοί οπαδοί και εισιτήρια διαρκείας στη Βόρεια Κορέα; Όχι. Ο κόσμος αγοράζει εισιτήρια στις εισόδους και στη συνέχεια παρακολουθεί ήσυχα το ματς. Τα περισσότερα τοπικά ματς έχουν μερικές εκατοντάδες θεατές και δεν λένε συνθήματα, τραγούδια κλ.π. Δεν φορούν τα χρώματα της ομάδας και δεν υπάρχει έχθρα ανάμεσα σε οπαδικά γκρουπ. Για τα διεθνή ματς μπορεί να υπάρξει περισσότερος κόσμος, αλλά όχι πάντα. Το να παρακολουθείς ποδόσφαιρο στη Βόρεια Κορέα είναι πολύ διαφορετικό από το να το κάνεις οπουδήποτε αλλού.

Το 2010 η Βόρεια Κορέα επέστρεψε σε Μουντιάλ μετά από 44 χρόνια. Ο προπονητής Κιμ Γιονγκ-Χουν τόνιζε στο ESPN ότι: «Ο Κιμ Γιονκ ΙΙ (ο τωρινός Κιμ ανέλαβε Ανώτατος ηγέτης τον Δεκέμβριο του 2011) δίνει συχνά τακτικές συμβουλές κατά τη διάρκεια των αγώνων χρησιμοποιώντας κινητά τηλέφωνα που δεν είναι ορατά στο γυμνό μάτι».

Ακόμα και στους πιο ήρεμους λαούς, τα πάθη που ξυπνά το ποδόσφαιρο μπορεί να έχουν απρόβλεπτες συνέπειες. Έτσι και στη Βόρεια Κορέα. Τον Μάρτιο του 2005 υποδεχόταν για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2016 το Ιράν στο γήπεδο Κιμ ΙΙ Σουνγκ. Οι πιθανότητες των γηπεδούχων για πρόκριση ήταν ήδη απειροελάχιστες. Στα τελευταία λεπτά, με το ματς στο 2-0 υπέρ του Ιράν, οι Βορειοκορεάτες έπεσαν πάνω στον Σύρο διαιτητή Μοχάμεντ Κούσα, απαιτώντας τον καταλογισμό ενός πέναλτι. Ως συνέπεια, ο διαιτητής έδωσε μια κόκκινη. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτάμι. Οι κατά γενική ομολογία ήσυχοι οπαδοί ξεκίνησαν να πετούν αντικείμενα, ενώ χιλιάδες εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο, πολιορκώντας τα αποδυτήρια των φιλοξενούμενων! Χρειάστηκε η επέμβαση του στρατού και της αστυνομίας για να διαλυθεί το πλήθος.

«Η ατμόσφαιρα εντός και εκτός γηπέδου δεν ήταν στα πλαίσια του αθλητικού πνεύματος. Είναι πολύ απογοητευτικό να αισθάνεσαι ότι η ζωή σου βρίσκεται σε κίνδυνο. Οι παίκτες μου προσπάθησαν να ανέβουν στο λεωφορείο μετά το ματς, αλλά δεν ήταν εφικτό. Ήταν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση», έλεγε ο τότε προπονητής του Ιράν, Μπράνκο Ιβάνοβιτς, που αναγκάστηκε να κρατήσει για αρκετή ώρα τους παίκτες του κλειδωμένους στα αποδυτήρια.

Τα πράγματα ξέφυγαν τόσο, που η FIFA διέταξε το τελευταίο ματς με αντίπαλο τη «μισητή» Ιαπωνία, να γίνει κεκλεισμένων των θυρών στην Μπανγκόκ. Πρώην ποδοσφαιρικός παράγοντας, που είχε αυτομολήσει από τη Βόρεια Κορέα και ήθελε να κρατήσει την ανωνυμία του, έλεγε στο Reuters: «Δεν είχα δει ποτέ κάτι τέτοιο με τα μάτια μου. Οι υπεύθυνοι πιθανότατα θα εντοπιστούν και θα τιμωρηθούν σοβαρά».

Γενικότερα έχουν καταγραφεί νεύρα από πλευράς παικτών και προπονητών, καθώς και από τον κόσμο, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Σε ένα ματς με αντίπαλο την Αυστραλία, οι Βορειοκορεάτες είχαν τοποθετήσει ανθρώπους που γνώριζαν αγγλικά κοντά στον πάγκο, προκειμένου να μεταφέρουν στο τεχνικό τιμ τις οδηγίες των αντιπάλων!

Αρκετά «κορεατικά ντέρμπι» ανάμεσα στις δύο ομάδες έχουν δοθεί χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις, με εξαίρεση δύο αναμετρήσεις για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2010, όπου έγιναν στο ουδέτερο έδαφος της Σαγκάης, επειδή οι Βόρειοι δεν ήθελαν να δουν σημαίες των Νότιων να ανεμίζουν στα εδάφη τους.

Το 2015, η FIFA αναγκάστηκε να αποσύρει τα πλάνα της για οικονομική ενίσχυση του ποδοσφαίρου στη Βόρεια Κορέα με 1,6 εκατομμύρια δολάρια. Εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας τόνιζε ότι είναι αδύνατον να καταβληθούν τα χρήματα του Financial Assistance Program, λόγω της ελβετικής νομοθεσίας και των κυρώσεων. Ήταν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα για την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και την ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα.

Η ανοδική τροχιά του αθλητισμού το τελευταίο διάστημα είναι πάντως γεγονός. Ο Κέρτις Μέλβιν, ερευνητής στο Ινστιτούτο ΗΠΑ-Κορέας στην Ουάσινγκτον, παρακολουθεί τις διακυμάνσεις των χρηματοδοτήσεων τα τελευταία χρόνια και έχει αντιληφθεί στην πράξη τη στροφή προς τον αθλητισμό: «Ο Κιμ Γιονγκ έχει πραγματικά δώσει προτεραιότητα στις δαπάνες για τον αθλητισμό. Έχουν αναγάγει τα σπορ σε ξεχωριστό θέμα στις υπουργικές αναφορές και μπορούμε να δούμε μια ανοδική τάση 6-7% στο μπάτζετ για τον αθλητισμό κάθε χρόνο. Το 2014, η άνοδος εκτοξεύτηκε στο 17%».

«Ας κάνουμε τη χώρα μας αθλητική δύναμη όσο το δυνατόν νωρίτερα!» αναφέρουν κάποια από τα σλόγκαν που έχουν κυκλοφορήσει από κυβερνητικά χείλη.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της χώρας και ουσιαστικά «αφεντικό» του ποδοσφαίρου είναι ο Ρι Γιονγκ Μου, πρώην υπουργός και αντιστράτηγος στον Λαϊκό Στρατό. Πρόκειται απλά για μία από τις πολλές σχέσεις του Κόμματος με τους επικεφαλής του αθλητισμού. Ούτως ή άλλως, το χτίσιμο των περισσότερων έργων και η ανάπτυξη των σπορ έχει να κάνει με το αρμόδιο υπουργείο.