Ο Λουτσέσκου, ο Τσαουσέσκου και ο «φίλος» τους Χίτλερ(σκου)

Ραζβάν Λουτσέσκου. Γάτος με πέταλα είναι το παλικάρι. Όλη η Ελλάδα ασχολείται μαζί του. Κάθε τρεις και λίγο λέει μια παπαριά για «χιτλερικές Γερμανίες» και δώσ’ του – βάρ’ του του καμπούρη. Πολλοί, μάλιστα, δημοσιογράφοι το προχώρησαν πολύ. Να μας πει, λέει, γιατί μιλάει για τον Χίτλερ και δεν μιλάει για τον Τσαουσέσκου, αυτόν το αιμοσταγή δικτάτορα που είχε εξαπολύσει τη μυστική Αστυνομία, Σεκουριτάτε, και ξεπάστρευε ανθρώπους. Λες κι αυτό είναι το πρόβλημα, δηλαδή. Αν η Ελλάδα είναι Ελλάδα του Χίτλερ ή του Τσαουσέσκου.

Γιατί δεν αναφέρθηκε ο Ραζβάν στον Τσαουσέσκου, είναι δικό του θέμα. Μπορεί να τον γούσταρε κιόλας. Ο μπαμπάς του δούλευε στη Δυναμό Βουκουρεστίου επί εποχής Τσαουσέσκου. Μπορεί να ήταν άνθρωπος του κόμματος. Δικαίωμά του, γούστο και καπέλο του. Λίγοι ήταν οι Ρουμάνοι που βρίσκονταν στο κόμμα του Νικολάε του Τσαουσέσκου; Δεν είναι κανένας πιτσιρικάς ο Ραζβάν, το ’69 είναι γεννημένος, 20 ετών παιδί ήταν όταν έπεσε το καθεστώς του Τσαουσέσκου.

Και ξέρει ότι ο πατέρας του δούλευε στη Δυναμό Βουκουρεστίου, που ήταν ομάδα του υπουργείου Εσωτερικών της Ρουμανίας. Της αστυνομίας, δηλαδή. Κι η Στεάουα ήταν του στρατού.

Προπονηταράς ήταν και παραμένει ο Μιρτσέα Λουτσέσκου, δεν είναι τυχαίο ότι δεν έπαψε ποτέ να είναι σε μεγάλα κλαμπ, ενώ τώρα είναι στην Εθνική Τουρκίας. Αφού, όμως, υπήρξε προπονητής στη Δυναμό, ξέρει πώς παιζόταν το παιχνίδι στη Ρουμανία, αν έμοιαζε στη χιτλερική Γερμανία. Η ιστορία δεν αναφέρει κανέναν επώνυμο τω καιρώ εκείνω που να ήταν αντιφρονούντας και να μην τον παραχώνανε σε κανένα χωράφι. Αν ήταν, τον έτρωγε η μαρμάγκα. Και κατ’ αρχάς, ο Χίτλερ το μισούσε το ποδόσφαιρο, γνωστά πράγματα είναι αυτά, ξεφύγαμε, όμως.

Ο Λουτσέσκου ο νεότερος ζει στην Ελλάδα. Μάλιστα. Και λέει ότι ποδοσφαιρικά μοιάζει με τη «χιτλερική Γερμανία». Ωραία. Του κλέψανε το πρωτάθλημα, λέει. Κι επειδή το πρωτάθλημα κρίθηκε στα γραφεία, είναι κι οι δικαστές στο κόλπο, ή κάνω λάθος; Αυτό είναι το ένα. Μπορεί, όμως, ο Ραζβάν να μην τσουβάλιαζε και τους δικαστές με τις παπαριές του. Μπορεί να εννοούσε, ας πούμε, όλο αυτό το παιχνίδι που παίχτηκε με τις εκλογές της ΕΠΟ.

Που ο Σαββίδης πλήρωσε 3,5 εκατ. ευρώ σε διάφορες ΕΠΣ, όπως έχει καταγγελθεί. Μπορεί να τα έδωσε αυτά τα λεφτά για την καλύτερη ανάπτυξη του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, και όχι για να ψηφίσουν τον Γραμμένο για πρόεδρο. Αυτό, βέβαια, είναι πλήρως δημοκρατικό, δεν έχει καμία σχέση με τη «χιτλερική Γερμανία» του Λουτσέσκου. Ή που ο ΠΑΟΚ πήρε τόσους βαθμούς τζάμπα πέρυσι με τη διαιτησία κι αυτός δημοκρατικό είναι. Που μπούκαρε ο Σαββίδης με το σιδερικό στο ματς με την ΑΕΚ, δεν έχει καμία σχέση με τα λεγόμενα του Ραζβάν. Ή που ξεπάστρεψαν τους περσινούς διαιτητές, καμία σχέση με τι γκεμπελικές μεθόδους, που λέει κι ο Κυριάκος Κυριάκος. Όταν, βέβαια, ο ΠΑΟΚ έπαιρνε το Κύπελλο στον Βόλο με τον βοηθό Καλφόγλου, αυτό ήταν μία αποθέωση της δημοκρατίας, που πάντα συγχωρεί τα ανθρώπινα λάθη. Κι όλα αυτά, φυσικά, δεν έχουν καμία σχέση με τη «χιτλερική Γερμανία», γιατί στη δημοκρατία όλα επιτρέπονται. Μέχρι κι οι παράγοντες του ποδοσφαίρου να ψηφίζουν για τους αθλητικούς δικαστές.

Του Ραζβάν Λουτσέσκου του έκαψαν το όχημα όταν ήταν στην Ξάνθη. Έκανε μήνυση, και καλά έκανε. Δεν είμαστε καμία «χιτλερική Γερμανία» εδώ, να πάνε οι ναζί και να καίνε αυτοκίνητα και σπίτια. Γι’ αυτό κι ο Ραζβάν να πληροφορήσει τον ελληνικό λαό, και τον ρουμάνικο μαζί, αν έχει προσχωρήσει τη μήνυσή του ή την ξέχασε από τότε που πήγε στον ΠΑΟΚ. Διότι μπορεί να φορτώθηκε με πολλές σκοτούρες και να ξέχασε ότι είχε κάνει μήνυση. Στο μεταξύ, μαθαίνω ότι οι σκληροπυρηνικοί της ΑΕΚ έκαναν μία βόλτα μέχρι την ΠΑΕ για να βρούνε δικηγόρους. Θέλουν να μηνύσουν τον Λουτσέσκου για όσα είπε περί «χιτλερικής Γερμανίας» κι ότι η ΑΕΚ είναι κλέφτρα. Κι άντε να γίνει αυτό και να πάει στο δικαστήριο ο Ραζβάν για ν’ αποδείξει ότι η ποδοσφαιρική Ελλάδα είναι «χιτλερική Γερμανία». Εκεί θα γίνει το μεγάλο πανηγύρι, να βλέπεις τον Λουτσέσκου να βάζει την ουρά στα σκέλια, όπως γίνεται σχεδόν πάντα όταν κάποιος ξεστομίζει τέτοιες παπαριές, μόνο και μόνο για να γίνει αρεστός στο όποιο ακροατήριό του.