Ο Μαρτίνς εξαναγκάστηκε στο 3-4-3, για να βολέψει τον Σωκράτη

Ο Μαρτίνς το γύρισε σε 3-4-3.  Και στο ματς με την Άρσεναλ και στο ματς με τον Άρη, έπαιξε με τρία κεντρικά μπακ. Όλοι αυτοί οι ημιμαθείς παπατζήδες της τηλεόρασης έκαναν ότι ανακάλυψαν την Αμερική. Τρομερή ανακάλυψη. Μάλιστα. Μέχρι εκεί φτάνουν. Να επισημαίνουν κι όχι ν’ αναλύουν. Και ρωτάω, τώρα, εγώ. Τι αλλάζει σε μια ομάδα όταν αμύνεται με τρία κεντρικά μπακ σε σχέση με τους τέσσερις; Αλλάζει κάτι; Φυσικά και αλλάζει, μάστορα. Το είπε κανένας; Όχι βέβαια. Ατελείωτο μπλα-μπλα και πουλάμε πνεύμα. Παράγουν μια γενιά άσχετων φιλάθλων, οι οποίοι έχουν και «άποψη», επειδή ακούνε άσχετους. Πρώτον και κύριον. Άπαξ και μία ομάδα παίζει με 3-4-3, όπως ο Μαρτίνς, πάει να πει ότι δεν χρειάζεται ένας μέσος να μένει για βοήθεια ότι είναι μπροστά τα μπακ. Διότι όταν μία ομάδα αμύνεται με τέσσερις πίσω και φεύγουν μπροστά τα μπακ, έρχεται ένα χαφ και καλύπτει, και συνήθως αυτός είναι ο Εμβιλά. Τώρα, δεν χρειάζεται με τους τρεις πίσω. Πάμε παρακάτω. Όταν μια ομάδα αμύνεται με τρεις πίσω, είναι απαραίτητη η χρησιμοποίηση δύο foul back. Που πάει να πει ότι δεν βγαίνουν από την 11άδα ο Ανδρούτσος ή ο Λαλά με τον Ρέαμπτσιουκ. Για τις δυο άλλες θέσεις, αφού ο Μαρτίνς παίζει με τέσσερις στη μεσαία γραμμή, υποψήφιοι είναι ο Μπουχαλάκης, ο Εμβιλά και ο Καμαρά.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένας  στους τρεις μένει έξω. Στο Λονδίνο έμεινε έξω ο Μπουχαλάκης και με τον Άρη ο Καμαρά. Δεν βολεύεται αλλιώς το σύστημα αυτό. Ο ένας, υποχρεωτικά έξω. Οι τρεις στην επίθεση, τώρα. Ο Ελ Αραμπί δεν βγαίνει, ούτε κινδυνεύει. Μάλιστα. Ο Φορτούνης πού θα παίξει; Μόνο στην πλάγια γραμμή. Ο Βαλμπουενά πού θα παίξει; Μόνο στην πλάγια γραμμή. Κι οι δυο μαζί, αποκλείεται. Δεν γίνεται, γιατί δεν είναι και οι καλύτεροι αμυντικοί. Ο ένας εκ των δύο μέσα. Μιλάμε για ντέρμπι τώρα, όχι κόντρα στον Λεβαδειακό και τον Ατρόμητο. Κι άμα ο Φορτούνης γουστάρει να παίζει πίσω από τον σέντερ φορ, πρόβλημά του. Ο Μαρτίνς τού επιτρέπει μόνο να συγκλίνει. Αν, όμως, χαθεί η μπάλα, ο Φορτούνης πρέπει να ξαναπάει στην πλάγια γραμμή για ν’ αμυνθεί. Κατάλαβες, μάστορα, πώς παίζεται το έργο; Όταν ο Μαρτίνς έπαιζε 4-3-3, με Καμαρά, Εβιλά, Μπουχαλάκη στα χαφ, τότε και πάλι ο Φορτούνης έπρεπε να παίζει στην πλάγια γραμμή. Ο Φορτούνης ή ο Βαλμπουενά παίζουν πίσω από τον Ελ Αραμπί, μόνο όταν ο Ολυμπιακός αμύνεται σε 4-2-3-1. Σ’ αυτή την περίπτωση, πάλι πρέπει να κόψει έναν χαφ ο Μαρτίνς, για να βάλει τον Φορτούνη πίσω από τον σέντερ φορ. Σ’ τα είπε κανένας αυτά στην τηλεόραση; Όχι βέβαια. Φρου-φρου κι αρώματα, σου λένε. Μαγκιά κι ο κ@λος φινιστρίνι είναι οι τύποι. Σε ξαναπάω στην αρχή. Ο Πέτρος ο Μαρτίνς θα παίζει με τρία κεντρικά μπακ, μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος για έναν και μοναδικό λόγο, μάστορα. Ότι δεν μπορεί να βγάλει κανέναν από τη βασική 11αδα. Ποιον να βγάλει, ρε, πλάκα κάνουμε τώρα; Ο Παπασταθόπουλος είναι εγγύηση, τα έχει φάει με το κουτάλι τα γήπεδα της Ευρώπης, έχει παίξει και τελικό Europa League. Ο Σεμέδο δεν βγαίνει, είναι εν ενεργεία διεθνής, μπορεί να πουληθεί σε αλμυρή τιμή. Ο Μπα, το ίδιο. Είναι πιο γρήγορος κι από τον Παπασταθόπουλο και από τον Σεμέδο. Κι αυτός είναι όνομα στην Ευρώπη, κι αυτός μπορεί να πουληθεί. Άρα, δεν βγαίνει με τίποτα από την 11αδα. Και μην ακούς παπαριές δεξιά κι αριστερά από τους ασχετίλες. Ο Μαρτίς εξαναγκάστηκε να παίξει με τρεις στόπερ, γιατί πρέπει να σκέφτεται και τους παίκτες που θα φύγουν με χοντρό χρήμα. Το πρωτάθλημα το πήρε, το Κύπελλο μπορεί να το πάρει και με τέσσερις στην άμυνα και τρεις. Ένας καλός μάνατζερ, όπως ο Πορτογάλος, πρέπει να τα σκέφτεται όλα.