Ο Μονέκε ανατρίχιασε με τον Λεσόρ: «Δεν μπορούσα να κοιτάω, κατέρρευσα»

Ο Τσίμα Μονέκε, σε συνέντευξή του, περιέγραψε την τραγική στιγμή του σοκαριστικού τραυματισμού του Ματίας Λεσόρ κατά τη διάρκεια του αγώνα Παναθηναϊκού-Μπασκόνια στο ΟΑΚΑ.

Ο Μονέκε, που ήταν εμπλεκόμενος στον τραυματισμό, μίλησε για την ένταση της στιγμής, την αντίδραση των συμπαικτών του και την αναστάτωση που επικράτησε στο γήπεδο.

Εξήγησε ότι όταν είδε τον Λεσόρ με τον αστράγαλο στραμμένο προς τη λάθος κατεύθυνση, δεν μπορούσε να το πιστέψει και ένιωσε ναυτία.

Η κατάσταση στο γήπεδο ήταν τόσο έντονη που κάποιοι οπαδοί λιποθύμησαν.

Ο Μονέκε, αν και είχε τραυματιστεί κι εκείνος, σκέφτηκε αμέσως τον φίλο του Λεσόρ και του έστειλε μήνυμα. Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης, ο Λεσόρ διατήρησε θετική στάση και δήλωσε ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.

“Ήμουν αυτός που εμπλεκόταν στον τραυματισμό, το οποίο ήταν σπαρακτικό. Και μετά το γεγονός ότι ο Λεσόρ είναι φίλος μου, ήταν απλά γελοίο Αλλά γυρίζω πίσω στην αρχή του παιχνιδιού που για μένα ήταν σαν να μην είχα ιδέα Του έστειλα μήνυμα, αλλά όταν οδηγούσα σκεφτόμουν ότι έστριψα τον αστράγαλο στο πόδι του Ματίας. Δεν το ήξερα καν ότι ήταν το πόδι του εκείνη την στιγμή. Πριν λίγο είχα γυρίσει εγώ τον αστράγαλο μου και είπα δεν μπορώ να τραυματιστώ. Σηκώθηκα για να ρίξω τις βολές.

Ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο ο Τρεντ μου δίνει μια πάσα πάω να πάρω την μπάλα και ο Ματίας κλέβει πρώτος. Και μετά νιώθω το πόδι του να χτυπάει εμένα, αλλά δεν πιστεύω ότι ήταν τίποτα. Και μετά τον βλέπω να πέφτει κάτω. Τον ακούω δεν μπορώ καν να περιγράψω το να ουρλιάζει φίλε. Και μετά βλέπω την αντίδραση του Ντόντα Χολ και είναι σαν είδε κάτι πολύ φρικτό και μετά πέφτει στο πάτωμα και λέω τι συνέβη. Μου είπε κοίτα τον Ματίας, και αυτός είναι ακόμα στο παρκέ.

Όταν μετακινήθηκε στο πλάι και γύρισε ανάσκελα είδα τους αστραγάλους του να έχουν αντίθετη πορεία. Και λέω θεέ μου, το γύρισε δεν μπορούσα να κοιτάξω. Περπάτησα μπροστά από τον πάγκο μου οι αντιδράσεις όλων ήταν σαν slow motion. Σκεφτόμουν διάφορους τραυματισμούς, κάποιους που είχα δει στην τηλεόραση και τώρα το είδα μπροστά μου. Θυμάμαι όταν πήγα να καθίσω στο πάγκο μου, ο Γκραντ ήρθε προς το μέρος μου. Δεν μπορούσα να κοιτάω. Είπα ότι τελείωσε η σεζόν για αυτόν. Βλέπω τον Χουάντσο να κλαίει, κοίταζα τους παίκτες του πάγκου μου, αλλά δεν ήθελα να κοιτάξω τίποτα άλλο.

Έμεναν 9 λεπτά ακόμα για την τρίτη περίοδο και απλά ένιωσα ότι έχω ναυτία. Σαν να ήθελα να κλάψω, ήθελα απλά να μην είμαι εκει. Μετά ξεκινήσαμε το παιχνίδι, ο Χουάντσο έβαλε ένα τρίποντο και έκλαιγε. Αυτό με λύγισε.

Το παιχνίδι σταμάτησε και όσα ακολούθησαν ήταν σαν ταινία. Οι οπαδοί φώναζαν, κάποιος λιποθύμησε ή είχε καρδιακή ανακοπή. Έπρεπε να σταματήσουμε γιατί υπήρχε πολύ φασαρία και ήταν σε διαφορετικά τμήματα του γηπέδου. Ήταν πολλά.

Το χειρότερο ήταν ότι έπρεπε να τελειώσουμε το παιχνίδι. Εγώ ήδη είχα χτυπήσει τον αστράγαλο μου δεν ήθελα να παίξω άλλο. Μετά σκέφτηκα τον Ματίας, το καλοκαίρι είναι ελεύθερος, του αξίζουν όλα αυτά τα χρήματα που παίρνει.

Του έστειλα μήνυμα αμέσως. Και μου γελάει λέγοντας μου “εσύ δεν χρειαζόταν να μου στείλεις”. Όλη η νοοτροπία του είναι υπέροχη. Ήταν ευδιάθετος και είπε ότι “δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον θεό, και ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο”