Ο μύθος και η φιέστα του Ζαππείου

Η φιέστα των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, την προηγούμενη Παρασκευή το απόγευμα στο Ζάππειο προκαλεί ακόμα αντιδράσεις στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έτσι σήμερα στην Βουλή εξελίχθηκε σε κύριο θέμα, με τους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας (Νίκος Δένδιας) και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (Ανδρέας Λοβέρδος) να κάνουν λόγο για παραμύθια και θεατρινισμούς. Στους δύο απάντησε σε ήπιους τόνους ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, ενώ ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. Θανάσης Θεοχαρόπουλος άσκησε κριτική στην ρύθμιση του χρέους.

Την αρχή έκανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Δένδιας. «Όλα αυτό στο Ζάππειο ήταν μια φιέστα, βάλε τη γραβάτα, βγάλε τη γραβάτα και λοιπά. Πώς γίνεται να λέτε το 2012 ότι η επιμήκυνση του χρέους είναι το σχοινί με το οποίο θα κρεμόμασταν και τώρα να έχει γίνει πηγή αναζωογόνησης του έθνους;» διερωτήθηκε.

Υπενθύμισε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ «Αξίζει να φέρετε μια φορά εδώ το πρόγραμμα με το οποίο εκλεχθήκατε το Σεπτέμβριο του 2015. Ήταν η δεύτερη σειρά των παραμυθιών του Άντερσεν, άλλα παραμύθια στην Θεσσαλονίκη, αλλά παραμύθια το φθινόπωρο. Να μη μένουν οι εντυπώσεις εδώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το σοβαρό, κόμμα που πηγαίνει στο Ζάππειο όταν έχει κάτι το σοβαρό να ανακοινώσει» τόνισε.

Ο Λοβέρδος

Από την πλευρά του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της δημοκρατική συμπαράταξης Ανδρέας Λοβέρδος μίλησε για παραμύθι και μύθο περί του τέλους της μνημονιακής εποχής και της καθαρής εξόδου.

«Για τους θεατρινισμούς του Πρωθυπουργού στο Ζάππειο, θα θέλαμε να του υπενθυμίσουμε, για να παραφράσω την έκφραση ενός Άγγλου πολιτικού, «Το τίποτε με ό,τι και αν ενδυθεί ή επενδυθεί πάλι τίποτε είναι». Και αυτό το αντιλαμβάνονται πολύ καλά οι Έλληνες πολίτες. Και για να αναφερθώ και πάλι στην ίδια πηγή, αυτή η παρωδία δεν είναι το τέλος της αρχής, ούτε η αρχή του τέλους. Πρόκειται γι’ αυτό καθαυτό το πολιτικό σας τέλος».

Απάντηση Δραγασάκη

Στην κριτική της αντιπολίτευσης απάντησε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης: «Εμείς πάμε στο Ζάππειο όταν έχουμε κάτι να πούμε. Ένα αποτέλεσμα να επιδείξουμε και μια επιτυχία να προβάλουμε κι όχι για να δώσουμε υποσχέσεις». Ακόμη ο κ, Δραγασάκης άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να επαναδιαπραγματευθεί η χώρα τα πλεονάσματα 2,2% μετά το 2022 εφόσον η χώρα ορθοποδήσει.

Ο Θεοχαρόπουλος

Κριτική στη ρύθμιση του χρέους άσκησε ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, σε τοποθέτησή του στη Βουλή, κατά τη διάρκεια συζήτησης με τον Ρ. Γκουαλτιέρι, πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Όπως τόνισε ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, «α) η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι εξασφαλισμένη. Τα εργαλεία για τη μακροπρόθεσμη διευθέτηση του χρέους, που μόλις πέρυσι, στο Εurogroup του 2017, είχατε αναφερθεί κι εσείς κ. Γκουαλτιέρι, δεν υπάρχουν σήμερα στην απόφαση, β) η Ελλάδα παραμένει με το στίγμα της ‘ειδικής περίπτωσης’, γ) η χώρα δεσμεύεται με τη διατήρηση υπερβολικά υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, 3,5% για πέντε χρόνια και 2,2% μέχρι το 2060, και συνεπώς παραμένει εγκλωβισμένη σε μια ‘αναιμική’ ανάπτυξη, δ) η γαλλική πρόταση για αυτόματη σύνδεση των μέτρων για το χρέος με τον ρυθμό ανάπτυξης εξαϋλώθηκε μέσα σ’ έναν χρόνο. Μια ρύθμιση, ένα εργαλείο που θα μπορούσε να αποτελέσει μια κάποια λύση για το μεσοπρόθεσμο επίπεδο. Αναπόφευκτα επανέρχεται το ίδιο αμείλικτο ερώτημα: Πώς θα επιτευχθεί ανάπτυξη σε αυτό το άκρως υφεσιακό περιβάλλον που εξασφαλίζει μόνο υπερβολικά πλεονάσματα και αυτά μέσω του στραγγίσματος της ρευστότητας και της περαιτέρω φτωχοποίησης; Πού βρίσκεται το ‘ευρωπαϊκό κεκτημένο’ μέσα σε όλα αυτά;», διερωτήθηκε ο Θ. Θεοχαρόπουλος.

Κλείνοντας μίλησε για το ευρωπαϊκό σταυροδρόμι και πώς, επί λέξει, «η Ε.Ε. πρέπει να γίνει και πάλι ελκυστική. Και αυτό μπορούν να το κάνουν οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις μ’ ένα σχέδιο για την προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, για τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη διαχείριση του προσφυγικού που δεν μπορεί να γίνει από μια χώρα μόνη της. Χρειάζεται να υπάρχει κοινή διαχείριση του ζητήματος στην Ε.Ε. Η Ιταλία έκανε μια έξυπνη πρόταση για να αποτελεί ευρωπαϊκό ζήτημα και όχι μιας χώρας, διαφωνούμε, ταυτοχρόνως, όμως, με την ύπαρξη οικονομικών ανταλλαγμάτων για το προσφυγικό.

Για να σταματήσει, λοιπόν, να ενισχύεται ο εθνικολαϊκισμός πρέπει να σταματήσουμε να μπαίνουμε και σε μια διαρκή λιτότητα, γιατί το να το βγούμε από τα μνημόνια αλλά να μπούμε σε διαρκή λιτότητα δεν είναι ο στόχος. Χρειάζονται εδώ και τώρα δομικές αλλαγές με στόχο τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η Ευρώπη δεν μπορεί να ελπίζει μόνο στα ‘τεχνικά’ μέτρα. Πρέπει να αποτραπεί, εδώ και τώρα, το διάχυτο αίσθημα ανασφάλειας που υπάρχει σε όλη την Ε.Ε., γιατί φέρνει ευρωσκεπτικισμό που τροφοδοτεί ακραίες εθνικολαϊστικές συμπεριφορές».