Ο πόλεμος του κόσμου (με το απόκοσμο)

Μία από τις μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο «Πόλεμος των Κόσμων», που βγήκε στο πανί το καλοκαίρι του 2005, χρωστά τη σεναριακή «μαγιά» του σε ένα μυθιστόρημα που είχε κυκλοφορήσει έναν αιώνα πριν, το 1898.

Συγγραφέας του ο Χ.Τζ. Γουέλς, που εμπνεύστηκε ένα παραμύθι με θέμα τις εμπειρίες ενός ανώνυμου αφηγητή που διασχίζει τα προάστια του μετα-αποκαλυπτικού Λονδίνου, εξαιτίας της εισβολής Αρειανών που καταστρέφουν ανθρώπους και περιβάλλον με όπλα μία θερμική ακτίνα, δηλητηριώδεις μαύρους καπνούς και ένα κόκκινο χόρτο που βλασταίνει επιθετικά καλύπτοντας τη γήινη χλωρίδα.

Προφανώς η Ελλάδα που για περισσότερες από 10 ημέρες «καπνίζει» δεν δέχτηκε επίθεση εξωγήινων. Ωστόσο, το θερμικό «μπαζούκας» και το μανιτάρι του καπνού της πύρινης λαίλαπας αφήνουν πίσω τους ένα απόκοσμο τοπίο, ολόιδιο με αυτό που περιέγραψε στις σελίδες του μυθιστορήματός του ο Χ.Τζ. Γουέλς.

Για τις ευθύνες που «έφεραν» αυτό το σοκαριστικό αποτέλεσμα η ώρα της απόδοσής τους δεν θα αργήσει να έρθει, όπως τουλάχιστον διαβεβαιώνει το Μέγαρο Μαξίμου. Για το τι θα γίνει μετά την ανακάλυψη του «τις πταίει», κάλλιστο θα ήταν να ανοίξει και η κουβέντα για τον χαρακτήρα που θα πάρει το επόμενο σχέδιο πρόληψης και καταστολής του καταστροφικού φαινομένου των πυρκαγιών.

Πολλοί θεωρούν –ανάμεσά τους και η «Α»– ότι εδώ που έχουμε φτάσει, το σχέδιο της πολιτείας δεν μπορεί παρά να έχει «πολεμικό» DNA. Φυσικά, δεν εννοούμε να ανατεθεί π.χ. η πυρόσβεση και η δασοπροστασία στις Ένοπλες Δυνάμεις, ούτε να κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος. Εννοούμε, όμως, ότι η χώρα πρέπει να θωρακιστεί ωσάν να πρέπει να αντιμετωπίσει έναν εισβολέα που επιβουλεύεται την εθνική ανεξαρτησία της.

Τι έκανε η χώρα όταν κατάλαβε ότι πρέπει να αναβαθμίσει σημαντικά την αποτρεπτική ικανότητά της έναντι του εξ Ανατολής γείτονα-ταραξία; Εξήγγειλε ένα μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα και ήδη προμηθεύεται καινούργια σύγχρονα μαχητικά, «τσεκάρει» ποιες φρεγάτες θα καλύψουν με επάρκεια τις σημερινές και τις μελλοντικές ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού, εκσυγχρονίζει τα οπλικά συστήματα του Στρατού Ξηράς κ.ο.κ., ώστε να μην αφήνει περιθώριο σε κανέναν να σκεφτεί ότι θα τη νικήσει στο πεδίο της μάχης.

Το ίδιο, λοιπόν, καλείται να κάνει η Ελλάδα και με κάθε «κύτταρο» που συνθέτει τον «οργανισμό» της Πολιτικής Προστασίας της χώρας. Πρέπει, δηλαδή, να αναθεωρήσει πρακτικές και μέσα-εργαλεία που πλέον δεν είναι αποτελεσματικά, αφού δυστυχώς η κλιματική αλλαγή έχει πλέον περάσει στην επόμενη επικίνδυνη πίστα της κλιματικής κρίσης.

Το παράδειγμα της ομάδας των δασοπυροσβεστών κομάντο που έστειλε η Ρουμανία για βοήθεια στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό όσων λέμε παραπάνω. Οι μαρτυρίες ανθρώπων από τα φλεγόμενα θέατρα του πολέμου με τη φωτιά περιγράφουν μία ομάδα 112 «στρατιωτών» με ενδοεπικοινωνία στις στολές τους, οι οποίοι όταν εγκαταστάθηκαν στα κρίσιμα μέτωπα και πριν επιχειρήσουν έκαναν ανίχνευση εδάφους με drones, εντόπισαν παρακείμενα ρυάκια, ποτάμια και πηγές, υπολόγισαν τη φορά του ανέμου ενσωματώνοντας σενάρια εξάπλωσης της φωτιάς, και στη συνέχεια ξετύλιξαν τις 60 μέτρων μάνικες προστατεύοντάς τες στα σημεία που υπήρχε οδόστρωμα ώστε να γίνει απρόσκοπτα η δουλειά. Μιλάμε για κανονική πολεμική επιχείρηση…

Αντί αυτών, η Ελλάδα  έχει μεν να αντιτάξει το επιχείρημα ότι είναι η χώρα με τους περισσότερους πυροσβέστες ανά 100.000 κατοίκους, δεν μπορεί όμως –διαχρονικά, το τονίζουμε– να καυχιέται για την ύπαρξη 45(!!!) συναρμόδιων φορέων για την πρόληψη μιας πυρκαγιάς και 17 φορέων από 6 υπουργεία αρμόδιων για την καταστολή, όπως αποκάλυψε προ ημερών η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ».

Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω και ο νοών νοείτω! Και με την ελπίδα, πάντα, ότι για τις επόμενες καταστροφές που θα έρθουν (γιατί θα έρθουν…) δεν θα έχουμε επαναθέσει τις ελπίδες μας στη Μεγαλόχαρη που γιορτάζει.

Διότι πόσους και τι να πρωτοσώσει κι Αυτή…