Ο Στουρνάρας, οι επενδυτές και το… καραβάκι

Ήταν το τελευταίο κύριο άρθρο της «Α» για το 2021, στο οποίο προϋπαντούσαμε τον καινούργιο χρόνο υπό τον τίτλο «Ευτυχισμένο το… 2023». Το ρεζουμέ εκείνου του άρθρου ήταν ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα δεκάμηνο αναμονής μέχρι να βγει στο ξέφωτο της κανονικότητας, και το θυμηθήκαμε όταν τα μεσάνυχτα της περασμένης Δευτέρας ο Γιάννης Στουρνάρας μιλούσε στον τηλεοπτικό σταθμό Mega.

Μεταξύ πολλών και εξαιρετικά ενδιαφερόντων, ο κεντρικός τραπεζίτης αναφέρθηκε στην ανάγκη να αλλάξει η χώρα επενδυτική βαθμίδα συνδέοντας τον εν λόγω στόχο με την πολύ θετική –όπως τη χαρακτήρισε– απόφαση που έβγαλε τον περασμένο Δεκέμβριο για την Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η οποία αφορά τη συνέχιση μέχρι και το 2024 της αγοράς ελληνικών ομόλογων.

Σύμφωνα με τον εμπειρότατο Έλληνα κεντρικό τραπεζίτη, η αγορά των «γαλανόλευκων» τίτλων από την ΕΚΤ ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για να αποκτήσει η χώρα την πολυπόθητη επενδυτική βαθμίδα την οποία πρέπει, ωστόσο, να σπεύσουμε να την αποκτήσουμε, καθώς, όπως εξηγεί, τα οφέλη της ξεπερνούν τα οφέλη που θα έχουμε λόγω ελληνικών ομολόγων και ΕΚΤ δεδομένης της εκτιμώμενης προσέλκυσης κεφαλαίων.

Κάνοντάς το… πενηνταράκια ο κ. Στουρνάρας είπε παραδειγματικά ότι αυτήν τη στιγμή «βλέπουν» Ελλάδα περί τα 100 funds/κεφαλαιακοί οργανισμοί, οι οποίοι όταν πάρουμε την επενδυτική βαθμίδα θα γίνουν 1.000, ανοίγοντας νέους δρόμους για την προσέλκυση επενδύσεων, τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Πότε θα τα δούμε όλα αυτά; Αν όχι προς τα τέλη του τρέχοντος έτους, σίγουρα το 2023, λένε ο διοικητής και οι αναλυτές της Τράπεζας της Ελλάδος, υπό την αίρεση φυσικά να μην προκύψουν εξωγενείς αρνητικές εκπλήξεις.

Είμαστε οι τελευταίοι που θα αμφισβητούσαμε τις αναλύσεις του πολύπειρου οικονομολόγου, που στα δύσκολα χρόνια της μνημονιακού τύπου δημοσιονομικής προσαρμογής  διετέλεσε και υπουργός Οικονομικών, έγραψε δηλαδή κακοτράχαλα χιλιόμετρα και στην πολιτική πράξη και γνωρίζει από λογής-λογής «στραβές» που μπορεί να τύχουν στη βάρδια. Οπότε, η μόνη μας απορία, κι αυτή ρητορική, είναι το αν οι δυνητικοί επενδυτές θα έρχονταν σε μια χώρα που ναι μεν άλλαξε αρκετά και προς το καλύτερο τα τελευταία 2,5 χρόνια, αλλά συνεχίζει να μην μπορεί να ξεχιονίσει την πρωτεύουσά της, αδυνατεί να απεγκλωβίσει 5.000 ανθρώπους από τον ακριβότερο οδικό κόμβο της επικράτειας, και δεν καταφέρνει επί 72 ώρες να αποκαταστήσει την ηλεκτροδότηση σε εκατοντάδες νοικοκυριά.

Στο διά ταύτα: καλά τα λέει ο Γιάννης Στουρνάρας, και από το στόμα του και στων… επενδυτών το αυτί. Πολύ φοβούμαστε, όμως, ότι ένα δίκιο το ’χει κι ο εμβληματικός Έλληνας λογοτέχνης (και ποιητής και πολιτικός και δημοσιογράφος), Ζαχαρίας Παπαντωνίου, που αναρωτιόταν… πεζογραφικώς «Πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό; Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;».