Οι απανωτοί «θάνατοι» ενός γονιού
Στη δύσκολη ελληνική επικαιρότητα που όπου λίγα πράγματα δεν προκαλούν θλίψη ήρθε να προστεθεί η τραγική είδηση για τις δύσκολες ώρες που περνάει η οικογένεια του βουλευτή Νίκου Νικολόπουλου. Και είναι από εκείνες τις στιγμές που δεν ξέρεις τι να γράψεις ή τι να πεις… Απλώς κατανοείς με τον τραγικότερο των τρόπων πόσο ανούσια είναι μερικά πράγματα όταν τα συγκρίνεις με τη ζωή ενός παιδιού…
Δυστυχώς για τον Αχαιό δυναμικό πολιτικό η μοίρα τού επεφύλασσε να βιώσει τα λόγια –έστω και παραφρασμένα– του Ηρόδοτου περί της τραγωδίας οι γονείς να χάνουν τα παιδιά τους. Εδώ και κάμποσες ημέρες η κόρη του Ν. Νικολόπουλου δίνει τη δική της άνιση μάχη να κρατηθεί στη ζωή, και όσο κι αν οι γονείς ελπίζουν πλέον σε ένα θαύμα έχουν ήδη αποφασίσει να δωρίσουν τα όργανά της στην περίπτωση που η 16χρονη Νίκη δεν τα καταφέρει. Ο Ν. Νικολόπουλος δεν έχει ανάγκη τα μπράβο κανενός για την πρόθεση τη δική του και της συζύγου του Αναστασίας να δωρίσουν τα όργανα της Νίκης. Είναι ο ίδιος που εξηγεί πως ο Χριστιανισμός βλέπει τη μεταμόσχευση σαν πράξη αγάπης και θυσίας χάριν του συνανθρώπου.
Είναι ο ίδιος που υποστηρίζει ότι η αγάπη όπως και η πραγματική ζωή δεν έχει όρια και σύνορα. Και είναι οι ίδιος που ευχαριστώντας όλους όσοι του μεταφέρουν τη συμπαράστασή τους και δυο λόγια παρηγοριάς δηλώνει ότι αισθάνεται ευλογημένος που έμαθε σε τόσο προσωπικό και σκληρό επίπεδο για το μεγαλείο τού να προσφέρεις στον συνάνθρωπο και να δίνεις λίγη ζωή στον διπλανό από αυτήν που εσύ χάνεις.
Και ο Νίκος με την Αναστασία όλες αυτές τις ημέρες πεθαίνουν απανωτά, βλέποντας το παιδί τους να περνάει τον Γολγοθά του χωρίς να μπορούν να του προσφέρουν τίποτα. Ακόμη και η πράξη τους, αυτή δηλαδή της δωρεάς των οργάνων της Νίκης, θα πρέπει να περιμένει μέχρι την «τελική έξοδο», παρατείνοντας το μαρτύριο. Όπως είπαμε και στον πρόλογο τούτου του σημειώματος που διαφέρει από τα συνηθισμένα, το βάρος των στιγμών είναι τέτοιο που ό,τι κι αν ειπωθεί μοιάζει λίγο. Ίσως, λοιπόν, είναι προτιμότερο να μοιραστούμε με τους αναγνώστες της «Α» το μήνυμα της μητέρας της Νίκης και συζύγου του Ν. Νικολόπουλου, Αναστασίας, όπως εκείνη το ανήρτησε στο ίντερνετ.
«Όταν ένα αυτιστικό παιδί γεννιέται σε ένα “αυτιστικό” κράτος, το μόνο όνειρο που μπορούν να κάνουν οι γονείς του, η οικογένειά του, είναι να ζήσει με αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής και ακόμα περισσότερο όταν αυτοί θα έχουν φύγει ή θα είναι ανήμποροι να το διαχειριστούν. Η εικόνα-εφιάλτης είναι αυτή του παιδιού σου δεμένου σε κάγκελα. Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα ηρωικό στο να θες (εάν μπορέσεις) να βοηθήσεις όσους ανθρώπους γίνεται να βελτιώσουν τη ζωή τους κ ζήσουν υγιείς κ ευτυχισμένοι.
Δεν είναι ηρωισμός, δεν είναι καλοσύνη. Είναι απλά η συνέχεια αυτού του δρόμου που ξεκινήσαμε στις 3/3/2000 χέρι-χέρι με τη Νίκη. Λίγοι την καταλάβαιναν, αλλά όσοι μπορούσαμε, ξέρουμε τι θέλει να μας πει αυτή την ώρα».