Οι αρχηγοί τα ατού των κομμάτων

Που υπερτερούν Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης και που παρουσιάζουν αδυναμίες που μπορεί να κρίνουν και το αποτέλεσμα των εκλογικών μαχών

Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις-παγκοσμίως-πέραν των προγραμμάτων, των υποσχέσεων, των δεσμεύσεων και των παροχών αναμφίβολα σημαντικό ρόλο παίζουν και οι αρχηγοί των κομμάτων.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Το έχουμε δει πολλάκις να συμβαίνει στο παρελθόν. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έσυρε το ΠΑΣΟΚ προς την εξουσία και όχι το ΠΑΣΟΚ τον Ανδρέα. Ακόμη και σήμερα πολλοί ηλικιωμένοι, που είναι εν ζωή, λένε πως «εγώ ψήφιζα Ανδρέα». Σπάνια θα τους ακούσεις να ομιλούν για το ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου και ο αείμνηστος Γιώργος Κατσιφάρας είχε παραδεχθεί ότι «χωρίς τον Ανδρέα ήμασταν άγνωστοι στην πολυκατοικία μας».

Αργότερα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για να αντιμετωπίσει τον Παπανδρέου και να κερδίσει τις εκλογές, στηρίχθηκε στην βάση της Νέας Δημοκρατίας, όμως ενίσχυσε το ηγετικό του προφίλ, παρουσιάστηκε ως το άνθρωπο που θα κερδίσει τον Παπανδρέου και διεύρυνε το κόμμα και προς το κέντρο κερδίζοντας, αλλά και προς την αριστερά.

Στην ίδια ρότα και ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος έκανε αμφίπλευρη διεύρυνση, καθώς πέραν των μεταγραφών από την ανανεωτική αριστερά διείσδυσε και στην κεντροδεξιά. Προηγουμένως τον επέλεξαν οι βουλευτές και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ ως τον αντικαταστάτη του Ανδρέα, διότι με αυτόν πίστευαν ότι θα κερδίσουν τις εκλογές. Όπως κι έγινε και τον Σεπτέμβριο του 1996 και τον Απρίλιο του 2000.

Η Νέα Δημοκρατία επέστρεψε στην εξουσία το 2004, χάρη στο ενισχυμένο ηγετικό προφίλ του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος έπεισε τον λεγόμενο «μεσαίο χώρο». Κάτι ανάλογο έγινε και με τον Γιώργο Παπανδρέου που θριάμβευσε στις εκλογές του 2009, όταν πλέον το προφίλ του ήταν ενισχυμένο. Αλλά και ο Αντώνης Σαμαράς έσυρε προς τη νίκη τη Νέα Δημοκρατία, την οποία παρέλαβε με κατεβασμένα τα φτερά μετά την ήττα από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009.

Για να συμβούν όλα τα παραπάνω, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν οι δημοσκόποι και οι εκλογολόγοι έβαζαν στο ζύγι και την προσωπικότητα των πολιτικών αρχηγών, το εκτόπισμα και το προφίλ. Τώρα που έχουμε εισέλθει στην τελική ευθεία για τις εκλογές οι ειδικοί επιστήμονες εκτιμούν πως το προφίλ των αρχηγών θα παίξει κυρίαρχο ρόλο στην επιλογή των ψηφοφόρων.  Μάλιστα όπως εκτιμούν οι αναλυτές «σε μια περίοδο αλλεπάλληλων κρίσεων που μια προγραμματική υπόσχεση μπορεί να ανατραπεί από τη μια στιγμή στην άλλη λόγω ενός αστάθμητου παράγοντα, είναι τα ίδια τα πρόσωπα των οποίων η παρουσία βαραίνει περισσότερο».

Κυριάκος Μητσοτάκης

Ο πρωθυπουργός ξεκινά την προεκλογική εκστρατεία έχοντας δύο δυνατά σημεία. Το ένα είναι της συνέπειας και το άλλο της αποτελεσματικότητας. Πέραν των αστοχιών, που πάντα συμβαίνουν σε όλες τις κυβερνήσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να του αναγνωρίζουν ακόμη και αυτοί που δεν τον ψηφίζουν, ότι επέδειξε ψυχραιμία και αποφασιστικότητα και στην κρίση του Έβρου κι έναντι της τουρκικής προκλητικότητας. Τα όσα συνέβησαν με την υβριδική επίθεση των Τούρκων στον Έβρο μέσω των Αφγανών και Αφρικανών μεταναστών αποτέλεσε τον βατήρα για να αλλάξει το κλίμα για την Ελλάδα στο διπλωματικό επίπεδο.

Αλλά και στο θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε τεράστια αποφασιστικότητα με το να μην ακούσει τις εισηγήσεις για οικονομική καταστροφή εάν κλείσει η οικονομία κι επέβαλλε καραντίνα που απεδείχθη σωτήρια για την δημόσια υγεία. Διότι είδαμε όλοι τι συνέβη στην γειτονική Ιταλία που άργησε να αντιδράσει.

Αναμφίβολα δεν είναι όλα θετικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για παράδειγμα η αστική του καταγωγή δεν είναι πάντα εύκολα αποδεκτή από τα πιο λαϊκά ακροατήρια. Ο ίδιος προσπαθεί να το διορθώσει και όπως επισημαίνουν οι επικοινωνιολόγοι τα καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, αφού δείχνει άνεση στην επαφή ακόμη και με ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Ο ίδιος, όπως δήλωσε και από το Ηράκλειο Κρήτης την Τετάρτη «δεν επιζητώ τη σύγκρουση, επιδιώκω τη σύγκριση».

Αλέξης Τσίπρας

Ο Αλέξης Τσίπρας, από την άλλη, κουβαλάει στην πλάτη του την επιτυχία σε μία δύσκολη εποχή για τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν από τις εκλογές του 2009, όταν όλοι έλεγαν ότι το κόμμα θα μείνει εκτός Βουλής να το κουβαλήσει στην πλάτη του χάρη στο δικό του προφίλ. Ακόμη και σήμερα οι αναλυτές ισχυρίζονται ότι με οποιονδήποτε άλλον επικεφαλής ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επέστρεφε στο 5-6% αλλά θα κινείτο πέριξ του 15%. Ο ίδιος ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κουβαλάει το κόμμα, ξεπερνώντας τις όποιες ακτιβιστικές δράσεις των στελεχών του, όπως για παράδειγμα να εμφανίζονται στελέχη του ως μάρτυρες υπεράσπισης του Κουφοντίνα, ή να διοργανώνουν εν μέσω πανδημίας συγκεντρώσεις για τον αρχιεκτελεστή της τρομοκρατικής οργάνωσης «17Ν».

Παλιότερα ήταν ο αγαπημένος των ΜΜΕ, όμως η εν γένει στάση του κόμματος του έχουν προκαλέσει ρήγματα στις σχέσεις του κ. Τσίπρα ακόμη και με δημοσιογράφους που τον αντιμετώπιζαν θετικά. Αυτό πάντως που του αναγνωρίζουν είναι ότι κερδίζει πόντους χάρη στην δυνατότητα αντίληψης των προβλημάτων των πολιτών. Χαρακτηριστικό του προφίλ του είναι ότι η φθορά προς το πρόσωπο του είναι πολύ μικρότερη έναντι του κόμματος του.

Νίκος Ανδρουλάκης

Στο στενό κομματικό ακροατήριο ο Νίκος Ανδρουλάκης λαμβάνει θετικές κριτικές, λόγω και του μηχανισμού του που είναι έτοιμος από την εποχή της νεολαίας. Υπέρ του προέδρου του ΠΑΣΟΚ λειτουργεί το γεγονός πως ο ίδιος αποτελεί οργανικό μέρος της παράταξής του, η οποία διατηρήθηκε στην ζωή και λόγω ισχυρού κομματικού πατριωτισμού ορισμένων στελεχών της, και στηρίζει την αυτονομία της. Η κρητική καταγωγή του ενισχύει ένα προφίλ που φαίνεται πως έχει ιδιαίτερη απήχηση στο «πράσινο» κοινό της περιφέρειας, ενώ η μετριοπάθεια στον αντιπολιτευτικό του λόγο κερδίζει ένα μέρος των προοδευτικών ψηφοφόρων που την προτιμούν από τον λαϊκισμό.

Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Νίκου Ανδρουλάκη είναι ότι ακόμη δεν μπορεί να θεωρηθεί μπαλκονάτος, ενώ οι παρεμβάσεις του στην Ευρωβουλή είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό, καθώς οι Έλληνες παραδοσιακά θεωρούν το Στρασβούργο ως αριστοκρατικό όργανο, που ποτέ δεν το είδαν ως κάτι πολύ σημαντικό. Και φυσικά η απουσία του από την ελληνική Βουλή δεν του επιτρέπει να αναπτύξει ο ίδιος τις θέσεις του για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Πολλοί θεωρούν ότι αποτελεί πλεονέκτημα, καθώς δεν αντιμετωπίζει την καθημερινή φθορά της Βουλής, όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που το θεωρούν μειονέκτημα, διότι ένα μεγάλο ακροατήριο δεν γνωρίζει τις απόψεις του.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα