Οι ευθύνες της Πολιτείας και η ευκαιρία της

Οι ευθύνες της Πολιτείας διαχρονικά για τη βία στα γήπεδα είναι τεράστιες. Όλες οι εξουσίες της αποδείχθηκαν προβληματικές. Η νομοθετική γιατί το πλαίσιο που έθεσε πολλές φορές χάιδευε αυτιά. Η… πρόοδος ήθελε ποινές που δεν ήταν προς γνώση και συμμόρφωση, αλλά ανοχής σε παραβατικές συμπεριφορές. Η εκτελεστική διότι στις ημερίδες, τις συσκέψεις με όλους τους εμπλεκόμενους δεν έδειξε τη διάθεση να είναι αποτελεσματική. Στα λόγια όλοι καλοί είμαστε, αλλά στα έργα πήγαινε πάσο σε προκλητικές θέσεις παραγόντων, σε κάκιστες συμπεριφορές χούλιγκανς, σε ενέργειες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ωθούσαν σε βιαιότητες, καθώς προκαλούσαν. Είδαμε επί χρόνια οπαδικές εκπομπές με ύβρεις σε τηλεοπτικά κανάλια, ακούσαμε τα ίδια και… χειρότερα σε ραδιοφωνικές εκπομπές από παραγωγούς κάφρους, πρωτοσέλιδα που όχι απλά φανατίζουν αλλά ωθούν σε βία. Κι όμως, οι υπουργοί ήταν παρόντες-απόντες.

Η δικαστική είναι αυτή που έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Να μην… πειράξουμε τα παιδιά και ας είναι εν δυνάμει φονιάδες. Να μην ενοχληθεί κανείς. Στέρεψαν ακόμη και τα κροκοδείλια δάκρυα. Να τους δώσουμε και δεύτερη και τρίτη ευκαιρία.

Όταν ο Γιώργος Ορφανός έκανε ιδιώνυμο το αδίκημα της βίας στα γήπεδα, ήλθε ένας άλλος υπουργός ο Γιάννης Ιωαννίδης για να το καταργήσει. Και… πήρε και μπράβο από ορισμένους. Μην πειράξουμε τα παιδιά. Τους μαχαιροβγάλτες. Για δε τους υπουργούς τού ΣΥΡΙΖΑ, δεν το συζητάμε. Είναι εκτός συναγωνισμού. Μια ακόμη ευκαιρία προσφέρεται στο αίμα ενός παιδιού. Ενός 19χρονου που πήγαινε βόλτα, όχι σε ραντεβού θανάτου. Θα την αφήσουν και αυτή να πάει χαμένη;