Οι φιλοσυριζαίοι ενοχλούν τη Φώφη
Σε τρία στρατόπεδα είναι χωρισμένο το ΚΙΝΑΛ εν όψει της επόμενης (των εκλογών) ημέρας. Μπορεί ο στόχος της ηγεσίας να παραμένουν τα διψήφια ποσοστά, αλλά πλέον κύριο θέμα συζήτησης είναι τι θα πράξουν εφόσον η Νέα Δημοκρατία δεν πετύχει την πολυπόθητη αυτοδυναμία.
Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου
«Δεν ασχολούμαι άλλο. Βαρέθηκα. Δεν θα απολογούμαι στη Φώφη με την οποία μεγαλώσαμε μαζί μέσα στο ΠΑΣΟΚ για τις προθέσεις μου». Η ενόχληση έως εκνευρισμός στον τόνο της φωνής του συνομιλητή μας είναι ξεκάθαρη. Παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που έχει δουλέψει μαζί με τον Κώστα Λαλιώτη δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου τα χρόνια της δόξας του κινήματος, σήμερα επιλέγει να μείνει μακριά από τα δρώμενα στο κόμμα.
«Να ασχοληθώ γιατί; Την ώρα που πολλοί συζητούσαν με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εγώ είχα δημόσια διατυπωμένη άποψη πως μας χωρίζει άβυσσος. Και σήμερα με κατηγορεί η ίδια η Φώφη Γεννηματά με την οποία γνωριζόμαστε περισσότερα από 30 χρόνια ότι είμαι φιλοσυριζαίος; Και με αφορμή τις προσωπικές σχέσεις που ποτέ δεν έκρυψα με πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μικρομεσαία στελέχη της Κουμουνδούρου; Ξεχνάει μάλλον η πρόεδρος πως στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κλέψει ένα μεγάλο δικό μας κομμάτι. Εννοείται και ανθρώπους με τους οποίους έχουν περπατήσει πλάι-πλάι μια ολόκληρη ζωή», εξηγεί. Η περίπτωση αυτή δεν είναι η μοναδική στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ.
Η Φώφη Γεννηματά βιώνει στο πετσί της τον εφιάλτη της προδοσίας των φιλοσυριζαίων. Στον δρόμο για την άνοδο των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ που έγινε ΚΙΝΑΛ, βλέπει στελέχη του κόμματός της να βρίσκονται πολύ κοντά με τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό απειλεί τα σχέδιά της.
Αν περάσει στην κοινή γνώμη πως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι ένα και το αυτό, τότε χαμένος της αναμέτρησης θα είναι μετά βεβαιότητος το κόμμα της Φ. Γεννηματά. Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να απορροφήσει ένα μεγάλο κομμάτι των πασοκικών ψηφοφόρων και στη Χαριλάου Τρικούπη ελπίζουν στον «επαναπατρισμό» κάποιων από αυτούς.
«Το πρόβλημα δεν είναι η επόμενη μέρα, αλλά η διαδρομή μέχρι τις κάλπες. Αν και δεν ομολογείται δημόσια η απόφαση, αυτή πάντως έχει ληφθεί. Εφόσον η Νέα Δημοκρατία δεν καταφέρει την αυτοδυναμία, το ΚΙΝΑΛ δεν σκοπεύει να μπει σε διαδικασία συγκυβέρνησης. Παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο να δώσει ψήφο ανοχής αλλά μέχρι εκεί. Το θέμα είναι τι θα κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αποκλείεται λοιπόν να προχωρήσει σε μια προγραμματική συμφωνία σε θέματα που υπάρχει ταύτιση. Στην απίθανη περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και πάλι πρώτος, θα μπορούσε επίσης να δώσει ψήφο ανοχής μόνο όμως μέσα από μια προγραμματική συμφωνία. Το ιδανικότερο σενάριο για τη Φώφη Γεννηματά είναι να εξαναγκαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό θα πληγώσει βαθιά τον Αλέξη Τσίπρα και θα αποδεσμεύσει δυνάμεις που παραδοσιακά ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ. Μέχρι να φτάσουμε όμως στις κάλπες η πρόεδρος θέλει διακριτικές αποστάσεις ώστε να δείξει πως το κόμμα κινείται αυτόνομα με δική του ατζέντα και πολιτική», μας εξηγεί ο συνομιλητής μας.
Οι τρεις τάσεις στο κίνημα
Αυτή την ώρα πάντως μέσα στο κόμμα επικρατούν τρεις κυρίαρχες τάσεις. Η πιο ισχυρή και που εκφράζει τη Φώφη Γεννηματά επιμένει σε υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους τόσο κατά της κυβέρνησης όσο και κατά της Νέας Δημοκρατίας. Διόλου τυχαίο είναι το γεγονός πως σε πρόσφατες δηλώσεις της (και πατώντας στα όσα ο Γ. Παπανδρέου τη Δευτέρα είπε), η Φ. Γεννηματά κάρφωσε ευθέως τον Κώστα Καραμανλή ως υπαίτιο των δινών που βιώνει η χώρα. Και ταύτισε και τον Αλέξη Τσίπρα μαζί του ως τον πολιτικό εκείνο που παρέδωσε αναίτια την χώρα σε ένα ακόμα μνημόνιο.
Υπάρχουν και εκείνοι στο ΚΙΝΑΛ που ζητούν να κρατούνται πιο χαμηλοί τόνοι απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και δεν απορρίπτουν το ενδεχόμενο μιας κυβερνητικής συνεργασίας αν υπάρξει η ανάγκη. Αυτό κόντρα στην ξεκάθαρη θέση της προέδρου. Πρόκειται για νεότερα στελέχη τα οποία νιώθουν το στερητικό σύνδρομο λόγω της αποχής από την εξουσία αδυνατώντας να καταλάβουν πως το άλλοτε κραταιό κίνημα σέρνεται πίσω από το «κίνημα» των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Και τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που απογοητευμένοι από την αποτυχία συσπείρωσης της κεντροαριστεράς μετά το φιάσκο με το Ποτάμι, αξιολογούν ως μόνη λύση το ΚΙΝΑΛ να βρει έναν τρόπο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να δημιουργηθεί ένας ενιαίος πόλος με ερείσματα αριστερά και στο κέντρο της πολιτικής. Αυτοί αναγνωρίζουν τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, όμως θεωρούν πως δεν υπάρχει άλλος βατός δρόμος.