Οι λαϊκιστές «πουλάνε» και έχουν οπαδούς

Μπορεί ο λαϊκισμός να ηττήθηκε στην Ελλάδα, να πήραν ένα γερό μάθημα οι Ιταλοί με τα κόμματα που ψήφισαν και σήμερα οδηγούν τη χώρα τους σε νέα κρίση, αλλά οι λαϊκιστές και οι «κουτσαβάκηδες» που έχουν αναγάγει το αγοραίο σε πολιτική έκφραση έχουν οπαδούς. «Πουλάνε» και μάλιστα έχουν σταθερό κασέ είτε κάθονται σε υπουργικές καρέκλες είτε στα έδρανα της αντιπολίτευσης.

Αυτό περιγράφει σε άρθρο του ο Χάρης Παυλίδης στον ιστοτοπο tomanifetso.gr επικαλούμενος ευρωπαϊκά «παραδείγματα» όπως αυτό του Σαλβίνι στην Ιταλία που ετοιμάζεται να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, στην οποία είναι αντιπρόεδρος και υπουργός Εσωτερικών, αλλά παρ’ όλα αυτά οι Ιταλοί των αποθεώνουν. Και τον επιδοκιμάζουν με ποσοστά που θα ζήλευε και ο Μπερλουσκόνι στα… νιάτα του.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξάνονται όσοι θέλουν την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά τα προγνωστικά δείχνουν Τζόνσον. Δηλαδή αυτόν που θέλει Brexit και μάλιστα άτακτο. Παντού η ίδια ή παρόμοια εικόνα. Ένας κόσμος που επιβραβεύει τους δημιουργούς κρίσεων, εν συνεχεία τους καταψηφίζουν και μετά πάλι απ’ την αρχή.
Σ’ αυτούς τους ρυθμούς κινείται και η Ελλάδα. Και είναι τουλάχιστον αφελές ορισμένοι να θεωρούν ότι η σοβαρότητα και η συγκρότηση του Μητσοτάκη θα μεταστρέψει το 1/3 του εκλογικού σώματος που πιστεύει σοβαρά ότι τον ψεκάζουν.

«Κι αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε τον Πιερρακάκη- υπουργό σήμερα- όταν αντίκρυσε τα αποτελέσματα της έρευνας που είχε επεξεργαστεί ως επικεφαλής της διαΝΕΟσις» υπογραμμίζει ο Χ. Παυλίδης και συνεχίζει:

«Αναρωτηθείτε γιατί οι ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ στα Χανιά προτίμησαν τον Πολάκη αντί τον Σταθάκη, αλλά και με ποια κριτήρια ψηφίστηκε ο Ζουράκις, το κόμμα του Βελόπουλου και του Βαρουφάκη. Η επιστήμη σε όλες αυτές τις περιπτώσεις προφανώς σηκώνει τα χέρια ψηλά, αλλά αυτοί ψηφίζουν.

»Κι αυτή την πραγματικότητα οφείλουν να την αντιληφθούν ορισμένοι υπουργοί της κυβέρνησης που πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ένα κοινοβουλευτικό κόμμα και τα στελέχη του δεν θα παρακινούν προσεχώς τους «νέο- αγανακτισμένους» να βγουν στους δρόμους και στις πλατείες για τη ΔΕΗ, το Ελληνικό και ό,τι προκύψει και κόβει «εισιτήρια». Κάπως έτσι χειρίστηκε και ο Κόντε στην Ιταλία τον Σαλβίνι, σου λέει δεν μπορεί τώρα που μπήκε στην κυβέρνηση θα ηρεμήσει, και τώρα η Ιταλία μπήκε σε μπελάδες. Στους ίδιους που έχει μπει το Ηνωμένο Βασίλειο και οσονούπω η Ισπανία εφόσον ο Σάντσεθ υποχρεωθεί σε συγκατοίκηση με τους Ποδέμος».

Εν ολίγοις ο λαϊκισμός όταν χάνει βρίσκει τον τρόπο, ή έχει αν θέλετε τον τρόπο αφού υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να εξαπατηθούν, να αλλάζει πρόσωπο και να επιστρέφει. Αυτό οφείλουν να το θυμούνται τα δημοκρατικά κόμματα και να προσέχουν στις επιλογές τους ώστε να μη γίνονται ουσιαστικά νεροκουβαλητές των λαϊκιστών.

Η συζήτηση για το Άσυλο και η στάση που κράτησε το ΚΙΝΑΛ στο αυτονόητο, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα γιατί ενίοτε η αμφιθυμία λειτουργεί ενισχυτικά στα σχέδια των λαϊκιστών.

Σε κάθε περίπτωση τα «μπάνια του λαού» είναι θεσμός και ως εκ τούτου ακόμα και οι λαϊκιστές επιδεικνύουν τον προσήκοντα σεβασμό. Το σκηνικό όμως θα είναι εντελώς διαφορετικό σε λίγους μήνες. Γι αυτό και όσοι πραγματικά θέλουν να φύγει μπροστά χρειάζεται να θυμούνται ότι ο λαϊκισμός δεν πέθανε. Λουφάζει…

ΠΗΓΗ: tomanifesto.gr