Οι παράλογες κρίσεις του Συμβουλίου και τα κατά Κυριάκο «ερωτηματικά»…

Η «Α» μετά τη μελέτη του περιεχομένου τού βουλεύματος για την NOVARTIS κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα νομικό «κατασκεύασμα» που εξευτελίζει τη Δικαιοσύνη.

Την άποψη αυτή άρχισαν σιγά-σιγά να υιοθετούν και κορυφαίοι δημοσιογράφοι, νομικοί και δικαστικοί, χωρίς βέβαια να χρησιμοποιούν τον βαρύτατο αλλά δίκαιο χαρακτηρισμό της «Α» για δικαστικό εξευτελισμό.

Ακόμα και ο πρωθυπουργός σε πρόσφατη συνέντευξή του αναφερόμενος στο βούλευμα έκανε λόγο για «πολλά ερωτηματικά που εγείρονται…».

Σήμερα η «Α» προβαίνει στη δημοσίευση του τρίτου άρθρου της σχετικά με την «ενταφιασθείσα» από το Συμβούλιο σκευωρία της NOVARTIS, όπου με στοιχεία ανατρέπει όλο το περίεργο –υποβολιμαίο λέμε εμείς– περιεχόμενο του προαναφερθέντος «κατασκευάσματός» επικεντρώνοντας στο υπόβαθρο της σκευωρίας εις βάρος των πολιτικών προσώπων δηλαδή στους κουκουλοφόρους ψευδομάρτυρες.

Λέτε να είχε δίκιο η κυρία Τουλουπάκη όταν τους προηγούμενους μήνες γύρναγε στην Ευρώπη και διαλαλούσε ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα κράτος Δικαίου;

Το εκδοθέν βούλευμα μάλλον την επαληθεύει, όχι βεβαίως για την soft παραπομπή της αλλά για την πρωτοφανή στα δικαστικά χρονικά απαλλαγή της…

Η ΑΠΟΨΗ

***   ***   ***   ***   ***

Οι παράλογες κρίσεις του Συμβουλίου και τα κατά Κυριάκο «ερωτηματικά»…

Γράφει η «Άγρια Μέλισσα» (*)

Αφού στο προηγούμενο άρθρο ασχοληθήκαμε με το πόσο πολύ τράβηξαν από τα μαλλιά, οι δικαστές του Δικαστικού Συμβουλίου, το θέμα της δήθεν γνώσης περί εμπλοκής πολιτικών προσώπων ήδη από την αρχή της διερεύνησης της υπόθεσης και με το πώς οι ίδιοι πυροβόλησαν τα πόδια τους, περιλαμβάνοντας στο ίδιο κείμενο δύο παντελώς αντίθετες θέσεις, σήμερα θα καταδείξουμε πώς συνέχισαν τα λογικά άλματα σχετικά με το θέμα των μαρτύρων, της αξιοπιστίας αυτών και της πρόσδοσης σε αυτούς προνομίων.

Τελικά, από το σύνολο του σκεπτικού τού βουλεύματος, τα μοναδικά σημεία που μπορούν να συνοδευτούν από το επίθετο «λογικός» είναι η λέξη «άλματα».

Εξάλλου, τι θα περίμενε κανείς όταν μετά από 2 χρόνια έρευνας, το Δικαστικό Συμβούλιο ανέπτυξε τη συλλογιστική του σε μόλις 15 σελίδες και εντός μάλιστα λίγων ημερών μετά τη λήψη και της τελευταίας απολογίας; 

Καταρχάς απλά και ξάστερα, σύμφωνα με τον νόμο και συγκεκριμένα με τη διάταξη του άρθρου 47 ΚΠΔ (άρθρο 45Β παλαιού ΚΠΔ) ορίζεται πως «σε  υποθέσεις σχετικές με τις αξιόποινες πράξεις των άρθρων 159 (Δωροληψία πολιτικών Αξιωματούχων), 159Α (Δωροδοκία πολιτικών Αξιωματούχων), 235 (Δωροληψία υπαλλήλου), 236 (Δωροδοκία υπαλλήλου), 237 (Δωροδοκία και δωροδοκία δικαστικών Λειτουργών) και 237Α (Εμπορία επιρροής – Μεσάζοντες) του ΠΚ και τις συναφείς με αυτές πράξεις, είναι δυνατόν, μετά από έγκριση του προϊσταμένου εισαγγελέα του τμήματος οικονομικού εγκλήματος να χαρακτηρίζεται ως μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος με πράξη των εισαγγελέων οικονομικού εγκλήματος ή των αναπληρωτών τους ή των επίκουρων εισαγγελέων του οικονομικού εγκλήματος όποιος, χωρίς να εμπλέκεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στις εν λόγω πράξεις και χωρίς να αποβλέπει σε ίδιον όφελος, συμβάλλει ουσιωδώς, με τις πληροφορίες που παρέχει στις διωκτικές αρχές, στην αποκάλυψη και δίωξή τους. Η, κατά το προηγούμενο εδάφιο, πράξη του εισαγγελέα ανακαλείται με τον ίδιο τρόπο και σε οποιοδήποτε στάδιο της ποινικής δίκης, αν ο εισαγγελέας ή ο προϊστάμενος εισαγγελέας του τμήματος οικονομικού εγκλήματος κρίνει ότι δεν συντρέχουν οι λόγοι που τον οδήγησαν στην έκδοσή της.»

Οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος δεν είναι απαραίτητα και προστατευόμενοι μάρτυρες όμως.

Στο άρθρο 218 παρ. 3 ΚΠΔ «ορίζεται ότι σε υποθέσεις σχετικά με τις αξιόποινες πράξεις των άρθρων 159, 159Α και 235 έως 237Α ΠΚ, ακόμα κι αν δεν τελέσθηκαν στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης, είναι δυνατόν να παρέχεται στους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος κατ’ άρθρο 47, στους ιδιώτες κατ’ άρθρο 255 και σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο συμβάλλει ουσιωδώς στην αποκάλυψη των ως άνω αξιοποίνων πράξεων ή, εφόσον τούτο κρίνεται αναγκαίο, και στους οικείους των προαναφερθέντων προσώπων, η προβλεπόμενη στην παρ. 4 προστασία από πιθανολογούμενες πράξεις εκφοβισμού ή αντεκδίκησης.».

Ποιο είναι συνεπώς το πρωταρχικό στοιχείο, που πρέπει να πληρούται, ώστε να είναι κάποιος ικανός να αποκτήσει την ιδιότητα του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος; Αυτό της ουσιώδους συμβολής στην αποκάλυψη των αξιόποινων πράξεων της δωροδοκίας, δωροληψίας κ.λπ.

Εν προκειμένω, στο βούλευμα αναφέρεται ότι:

α) «τον Ιανουάριο του 2017, εμφανίστηκαν δημοσιεύματα, τα οποία έκαναν λόγο για μάρτυρες, υπαλλήλους της Novartis που κατέθεσαν ενώπιον των αμερικανικών διωκτικών αρχών και ανέφεραν ότι υφίσταται εμπλοκή πολιτικών προσώπων σε παράνομες δωροδοκίες και ότι τα δημοσιεύματα αυτά «υπήρχαν από την πρώτη σχεδόν ημέρα στη δικογραφία»,

β) «η τότε εισαγγελέας διαφθοράς Ελένη Ράικου ενήργησε κάθε τι απαραίτητο για τη διερεύνηση και διαλεύκανση της συγκεκριμένης υπόθεσης.».

Γίνεται δεκτό, δηλαδή, μέχρι το σημείο αυτό στο βούλευμα ότι η Ελένη Ράικου είχε δήθεν τη γνώση ότι υπήρχαν μάρτυρες στην Αμερική που κατέθεσαν ότι εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα και ότι η ίδια είχε υποβάλλει και σχετικό αίτημα δικαστικής συνδρομής στις αρμόδιες αρχές των ΗΠΑ. Δεν εξετάζεται βέβαια ποτέ στο βούλευμα πώς έφτασαν σε γνώση των δημοσιογράφων η «είδηση» περί εμπλοκλής πολιτικών προσώπων, βάσει της οποίας συντάχθηκαν τα δημοσιεύματα αυτά.

γ) «τον Μάρτιο του 2017 ο Παπαγγελόπουλος ζήτησε επιτακτικά από τη Ράικου να στείλει τη δικογραφία στη Βουλή και όταν εκείνη του απάντησε πως δεν έχει ικανά στοιχεία της απάντησε πως “θα φροντίσουν άλλοι”». Εξαιτίας μάλιστα αυτής του της δράσης ο Παπαγγελόπουλος παραπέμπεται με βάση το βούλευμα να δικαστεί για παράβαση καθήκοντος «με σκοπό να βλάψει τρίτους και δη υπουργούς, οι οποίοι θα καθίσταντο αδίκως ύποπτοι για τέλεση από αυτούς πράξεων δωροληψίας».

Γίνεται δεκτό, δηλαδή, μέχρι το σημείο αυτό στο βούλευμα και σε πλήρη αντίθεση με τα όσα έχουν ήδη γίνει δεκτά ότι τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο του 2017 δεν είχαν κατονομαστεί πολιτικά πρόσωπα από τους μάρτυρες στις ΗΠΑ και ότι ο Παπαγγελόπουλος απειλούσε την Ράικου να στείλει τη δικογραφία στη Βουλή και ότι «θα φροντίσουν άλλοι» να «βρουν» στοιχεία εναντίον τους!

δ) «η Τουλουπάκη και οι εισαγγελείς που την επικουρούσαν κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης και «μετά από αξιολόγηση στοιχείων με βάση και την ανταλλαγή έγγραφων στα πλαίσια δικαστική συνδρομής με τις αρχές των ΗΠΑ» κατέληξαν ότι «προέκυψαν, κατά τις εκτιμήσεις τους, τρεις ουσιώδεις μάρτυρες» και ότι «δεν επρόκειτο για αυθαίρετη επιλογή μαρτύρων από τους εισαγγελείς διαφθοράς, αλλά για κλήτευση ουσιωδών μαρτύρων σύμφωνα με τον ΚΠΔ, λόγω της θέσης τους στην εταιρεία οι δύο εξ αυτών και στο Υπουργείο ο τρίτος και για νόμιμη υπαγωγή τους στο καθεστώς προστασίας του ν. 2928/2001».

ε) «τον Νοέμβριο 2017, Δεκέμβριο 2017 και Ιανουάριο 2018 οι 3 μάρτυρες τέθηκαν από τον Χρήστο Ντζούρα σε καθεστώς προστασίας του ν. 2928/2001 και δεν χαρακτηρίστηκαν ως μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος.».

Γίνεται δεκτό, επομένως, στο βούλευμα, ότι οι μάρτυρες χαρακτηρίστηκαν απλά ως προστατευόμενοι και ως τέτοιοι έδωσαν τις καταθέσεις τους. Δεν χαρακτηρίστηκαν ως μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και συνεπώς κατά τον χρόνο που κατέθεταν δεν απολάμβαναν του προνομίου της οριστικής αποχής από τη δίωξή τους για τα αδικήματα, μεταξύ άλλων, της ψευδορκίας και συκοφαντικής δυσφημίσεως.

στ) «οι καταθέσεις των μαρτύρων και το σύνολο της σχηματισθείσας δικογραφίας διαβιβάστηκαν στη Βουλή στις 5-2-2018».

ζ) «μετά την αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή οι προστατευόμενο μάρτυρες χαρακτηρίστηκαν ως μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος με την με αριθμό 3/8-2-2018 πράξη της Τουλουπάκη.».

Συνεπώς, γίνεται δεκτό από το βούλευμα ότι άπαξ και διαβιβάστηκε η δικογραφία στη Βουλή για τα πολιτικά πρόσωπα η εισαγγελία διαφθοράς ουδεμία αρμοδιότητα είχε ως προς την περαιτέρω εξέταση αδικημάτων που σχετίζονται με τα πολιτικά πρόσωπα, καθώς και ότι η πρόσδοση του χαρακτηρισμού του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος αφορά μόνο τις καταθέσεις που ενδεχομένως δίνονταν από τους μάρτυρες από 9-2-2018 και έπειτα.

η) «η ύπαρξη τυχόν ιδίου οικονομικού οφέλους δεν απαγορεύει τον χαρακτηρισμό των μαρτύρων ως δημοσίου συμφέροντος.».

Ωστόσο, η κρίση αυτή του Δικαστικού Συμβουλίου είναι πέρα για πέρα παράλογη και αντίκειται ευθέως στις διατάξεις του νόμου, όπου ρητά ορίζεται ότι για να χαρακτηριστεί ένας μάρτυρας ως δημοσίου συμφέροντος απαγορεύεται να έχει ίδιο οικονομικό όφελος και να εμπλέκεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην υπόθεση.

Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από το με αριθμό 3700/8-10-2019 έγγραφο της Εισαγγελίας Διαφθοράς οι προστατευόμενοι μάρτυρες Μάξιμος Σαράφης και η Αικατερίνη Κελέση έχουν καταθέσει επανειλημμένα ενώπιον των αρμοδίων δικαστικών Αρχών των ΗΠΑ σχετικά με την εταιρεία Novartis με διαφαινόμενη στόχευση εξυπηρέτησης ιδιοτελών σκοπών τους και ειδικότερα με την υπαγωγή τους στο καθεστώς των προστατευομένων μαρτύρων και ακολούθως μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος και την  συνδρομή τους στην αποκάλυψη αξιόποινων και εκνόμων δραστηριοτήτων των στελεχών της άνω εταιρείας, αποσκοπούσαν στην είσπραξη σοβαρής χρηματικής αποζημιώσεως, που δικαιούνται στην περίπτωση αυτή σύμφωνα με το δίκαιο των ΗΠΑ, η οποία συνίσταται σε ποσοστό 10 έως 30% του επιβαλλομένου στην παραβατική εταιρεία προστίμου, ήτοι υπήχθησαν στο άνω καθεστώς κατά σαφή παράβαση του νόμου.

Επίσης, γίνεται δεκτό στο βούλευμα ότι αν και η Αικατερίνη Κελέση είχε κατονομάσει τον Μάξιμο Σαράφη ως εμπλεκόμενο στην υπόθεση Novartis, η κατάθεσή της κρίθηκε ως μη αξιόπιστη!

Άρα η Τουλουπάκη θεώρησε αναξιόπιστη την Κελέση σχετικά με τις κατηγορίες που απέδωσε στον Σαράφη, αλλά απολύτως αξιόπιστη ως προς τις κατηγορίες που απέδιδε στους πολιτικούς!

Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι η διενεργούμενη από τις Αμερικανικές Αρχές έρευνα για τη Novartis δεν έχει εισφέρει ακόμα και μέχρι σήμερα σήμερα κάποια ουσιαστική απόδειξη για την εμπλοκή των δέκα πολιτικών προσώπων.

Επίσης, είναι παράδοξο και παραμένει αναπάντητο το ερώτημα που είχε θέσει ο κ. Ζαχαρής στο παραπεμπτικό πόρισμά του γιατί οι μάρτυρες «προτίμησαν να απευθυνθούν το πρώτον προς τις Αμερικανικές Αρχές και όχι της πατρίδας τους και το γεγονός τούτο θέτει σε έντονη δοκιμασία την αξιοπιστία τους εν συνόλω. Αν είχαν πραγματικά ενδιαφέρον για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη ευλόγως θα προσέφευγαν πρωτίστως και οικειοθελώς στις αρχές της πατρίδας τους.».

θ) οι μάρτυρες στηρίζουν τα όσα καταθέτουν όχι από ιδία γνώση, ενώ σε άλλο σημείο του βουλεύματος γίνεται λόγος περί ιδίας γνώσης των μαρτύρων, αλλά σε όσα είχαν ακούσει από τον Κ. Φρουζή, τον οποίο η Τουλουπάκη δεν κάλεσε ποτέ σε εξηγήσεις.

Γίνεται δεκτό λοιπόν στο βούλευμα ότι αν καλούσαν τον Φρουζή σε επίσημη κατάθεση, αναφορικά με την αξιοπιστία των καταθέσεων των μαρτύρων για το ζήτημα εάν πολιτικά πρόσωπα είχαν ζητήσει και λάβει χρήματα, θα συνιστούσε έμμεση διερεύνηση ευθύνης πολιτικών προσώπων!

Μας λένε δηλαδή ότι η Τουλουπάκη, που ήδη διερευνούσε την ευθύνη πολιτικών προσώπων, αφού οι μάρτυρες Μάξιμος Σαράφης και Αικατερίνη Κελέση είχαν αναφερθεί σε πολιτικά πρόσωπα, επέλεξε να μην τσεκάρει την αξιοπιστία των όσων της κατέθεταν μέσω του φερόμενου από τους μάρτυρες ως πραγματικού γνώστη για να μην κατηγορηθούν ότι διερευνούν παράνομα την ευθύνη πολιτικών προσώπων. Πραγματικά, δεν μπορώ να τον κατανοήσω τον συλλογισμό αυτό.

Επίσης, μας λένε ότι ενώ η Κατερίνα Κελέση θυμήθηκε ξαφνικά μετά από 3 ένορκες καταθέσεις της ότι ο Αντώνης Σαμαράς δωροδοκούνταν και ότι αυτό το γνωρίζει μέσω του Φρουζή και ότι ενώ ο Μάξιμος Σαράφης πριν θυμηθεί ότι ο Αντώνης Σαμαράς δωροδοκούνταν είχε ήδη δώσει 2 καταθέσεις, πάλι δεν έκριναν σκόπιμο να ρωτήσουν τον Φρουζή σχετικά. Αν είναι δυνατόν!!!

Επίσης, πάλι δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι κάτι ενδεχομένως να μην πηγαίνει καλά με τους μάρτυρες. Και από όλα αυτά τα παράδοξα το δικαστικό συμβούλιο πείστηκε ότι οι μάρτυρες κατέθεταν επί τόσους μήνες ακώλυτα και χωρίς παραινέσεις από τους εισαγγελείς.

Να θυμίσω στο σημείο αυτό ότι ο Ντζούρας σε απολογητικό του υπόμνημα αναφέρει ότι πριν την εξέταση των μαρτύρων τους διευκρίνιζε ότι «εδώ δεν κυνηγάμε κανέναν από κανένα κόμμα … μας ενδιαφέρει να κατονομαστούν μόνο ένοχοι… πρόσεξε μη σου περάσει από το μυαλό ότι εδώ έχουμε στοχοποιήσει συγκεκριμένα πρόσωπα και θέλουμε να μας πεις οτιδήποτε ψευδές…».

Αυτή η αναφορά του Ντζούρα πάντα με προβλημάτιζε, καθώς μοιάζει εντελώς παράταιρο ένας εισαγγελέας να λέει σε εξεταζόμενο μάρτυρα ότι εδώ δεν έχουμε στοχοποιήσει κανέναν και δεν κυνηγάμε πολιτικούς.

Γιατί να το πει αυτό; Ήξερε τι θα τους πουν οι μάρτυρες από πριν; Γιατί να θέλει να «καθησυχάσει» τον μάρτυρα κατ’ αυτόν τον τρόπο, σε χρόνο μάλιστα που τους είχαν θέσει και υπό καθεστώς προστασίας. Δεν κινδύνευαν από κάποιον!

ι) μετά την επιστροφή της δικογραφίας από τη Βουλή στους εισαγγελείς, επειδή με το από 26-4-2018 πόρισμά της κρίθηκε ως αναρμόδια για τις πράξεις ως προς τα πολιτικά πρόσωπα, οι εισαγγελείς επανεξέτασαν τους προστατευόμενους μάρτυρες και αρχειοθέτησαν εν τέλει τις δικογραφίες ως προς επτά πολιτικά πρόσωπα.

Και καταλήγει το βούλευμα, ότι το γεγονός αυτό, της αρχειοθέτησης δηλαδή, ενισχύει την κρίση του ότι κατά την έρευνά τους πριν την αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή δεν τέλεσαν κατάχρηση εξουσίας θέτοντας παράνομα τους μάρτυρες υπό καθεστώς προστασίας μαρτύρων και χαρακτηρίζοντάς τους ως μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και εκθέτοντας εν γνώσει τους σε δίωξη και τιμωρία αθώους!

Από τα παραπάνω σαφώς προκύπτει ότι στο βούλευμα δεν υπάρχει καμία αιτιολογία σχετικά με το πώς καταρρίπτονται οι κατηγορίες περί κατάχρησης εξουσίας, καθώς ουδόλως αιτιολογείται γιατί τέθηκαν οι μάρτυρες σε καθεστώς προστασίας και με τα προνόμια του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος και ουδόλως αιτιολογείται η μη εν γνώσει δίωξη αθώων πολιτικών προσώπων, αφού εν τέλει η ίδια η Τουλουπάκη αρχειοθέτησε τις δικογραφίες που η ίδια είχε σχηματίσει σε βάρος τους με βάση τα λεγόμενα των μαρτύρων που η ίδια είχε αξιολογήσει ως ουσιώδεις!

Αυτό όμως, που βγαίνει συμπερασματικά από το σκεπτικό του βουλεύματος και συγκεκριμένα από τη φράση ότι «κατά την έρευνά τους πριν την αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή δεν τέλεσαν κατάχρηση εξουσίας με τις αποδιδόμενες στο κατηγορητήριο μορφές» είναι ότι το Δικαστικό Συμβούλιο δέχεται με αυτόν τον ευφάνταστο τρόπο που χρησιμοποιεί εν πάσει περιπτώσει ότι οι εισαγγελείς αποφάσισαν να βάλουν κουκούλες στους μάρτυρες και να τους αποδώσουν και τα προνόμια του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος, ώστε να μην μπορεί κανείς να τους μηνύσει για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδορκία, αλλά δέχεται ταυτόχρονα ότι εφόσον αρχειοθέτησαν τις δικογραφίες έκριναν ότι δεν είναι αξιόπιστοι οι μάρτυρες, ότι δεν έχουν εισφέρει τίποτα το ουσιαστικό στην υπόθεση και ότι κακώς δέχτηκε αυτό το ίδιο το δικαστικό συμβούλιο να τους επιτρέψει να καταθέσουν με κουκούλες και προνόμια με τη δήθεν πρόφαση ότι τυχόν κλήση τους να καταθέσουν με τα πραγματικά τους ονόματα θα προεξοφλούσε την κρίση του δικαστικού συμβουλίου.

Το Δικαστικό Συμβούλιο δεν χρειαζόταν να κρίνει εάν είναι νόμιμη ή μη η απόδοση στα πρόσωπα αυτά της ιδιότητας του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος ή του προστατευόμενου μάρτυρα από την Τουλουπάκη, το οποίο είναι εξάλλου και αντικείμενο της ανάκρισης ενώπιον του.

Χρειαζόταν να κρίνει μόνο εάν στα πρόσωπα αυτά πρέπει να αποδοθεί η ιδιότητα του προστατευόμενου μάρτυρα ή όχι στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης.

Εξάλλου, το άρθρο 218 παρ. 5 ΚΠΔ προβλέπει ρητά ότι «το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την αποκάλυψη του πραγματικού ονόματος του μάρτυρα, αν τούτο ζητηθεί από τον εισαγγελέα ή από ένα διάδικο ή και αυτεπαγγέλτως.» και η διάταξη αυτή έχει αναλογική εφαρμογή και στην παρούσα διαδικασία, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 22 του ν. 3126/2003, το οποίο ορίζει ότι για όσα θέματα δεν ρυθμίζονται διαφορετικά στον νόμο αυτόν εφαρμόζονται οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Επομένως, για ακόμα μία φορά αποδεικνύεται ότι το Δικαστικό Συμβούλιο δεν ερμήνευσε σωστά το νόμο και για ακόμα μία φορά πέταξε το μπαλάκι κάπου αλλού και συγκεκριμένα εν προκειμένω στον Οικονομικό Εισαγγελέα, ο οποίος πλέον μετά από τα όσα καταδεικνύονται στο βούλευμα, θα πρέπει επιτέλους να προβεί σε κάθε νόμιμη ενέργεια όπως ο νόμος ορίζει και να ανακαλέσει τον χαρακτηρισμό και τα προνόμια.

(*) Η «Άγρια Μέλισσα» είναι δικηγόρος