Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ

Έντονος είναι ο προβληματισμός στον ΣΥΡΙΖΑ από όλες τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ειδικά το τελευταίο εξάμηνο. Και το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο ότι βρίσκεται πίσω από 8-12% στην πρόθεση ψήφου.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Το χειρότερο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι παρά το γεγονός ότι η δυσαρέσκεια για το κυβερνών κόμμα είναι διαρκώς αυξανόμενη, εν τούτοις οι ψηφοφόροι δεν δείχνουν να εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη δύναμη που θα επιλύσει τα προβλήματα τους.

Αυτό, λοιπόν, το ότι δεν πείθει τον κόσμο είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι κάτι που δεν έχει αλλάξει παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τρία χρόνια από τον Ιούλιο του 2019, που ηττήθηκε και πέρασε στην αντιπολίτευση. Μάλιστα αυτή την απέχθεια του κόσμου την είχε επισημάνει πολλάκις ο αείμνηστος πλέον Ηλίας Νικολακόπουλος. Και με την αρθογραφία του και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις που είχε με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. ακόμη και την δυναμική που έδειξε ότι παίρνει με την συμμετοχή 150.000 πολιτών στις εσωκομματικές εκλογές του Μαΐου δεν κατάφερε να την αξιοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και βέβαια όταν είσαι στο κατώφλι των πρόωρων εκλογών και εξακολουθείς να μην πείθεις, τότε θεωρείται κάτι παραπάνω από απίθανο να κόψεις πρώτος το νήμα. Διότι καλείσαι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και να καλύψεις το έδαφος πολλών μονάδων διαφορά, αλλά και να πείσεις τους ψηφοφόρους ότι όντως έχεις τις λύσεις. Μάλιστα το πρόβλημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εντείνεται και από το γεγονός, ότι η κυβέρνηση με εύσχημο τρόπο υπενθυμίζει στους πολίτες τι έγινε το καλοκαίρι του 2015, όταν προκηρύχθηκε το δημοψήφισμα και έκλεισαν οι τράπεζες.

Οι νοικοκυραίοι

Επίσης όλοι οι συνεργάτες του κ. Τσίπρα βλέπουν ότι για μία ακόμη φορά χάνουν το τρένο των κεντρώων. Των νοικοκυραίων κατά κάποιους άλλους. Αυτούς που πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ τους αποκαλούσαν υποτιμητικά «οι κυρ-Παντελήδες». Όλοι αυτοί της μεσαίας τάξης, οι οποίοι παρά την δυσαρέσκεια που νιώθουν για την ακρίβεια και την πίεση από τις συμφορές προτιμούν την θαλπωρή του Μητσοτάκη από την αβεβαιότητα του Τσίπρα.

Οι «νοικοκυραίοι της μεσαίας τάξης, οι κυρ-Παντελήδες», είναι οι καθοριστικοί, οι διαμορφωτές του αποτελέσματος. Αυτοί οι ψηφοφόροι, όπως είχε αναλύσει ουκ ολίγες φορές ο Νικολακόπουλος, δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό να κινηθούν από το ένα στο κόμμα στο άλλο και από τον έναν ιδεολογικό χώρο στον άλλο, αρκεί να πειστούν ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες για τους ίδιους και τις οικογένειες τους. Και σε αυτή την καθόλου ευκαταφρόνητη πληθυσμιακή ομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει τόσος απόμακρος, που κάποιοι εξ’ αυτών νιώθουν και φόβο. Και φυσικά είναι λογικό να οργίζονται με τον τρόπο που τους ειρωνεύονται και τους χλευάζουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτούς τους ανθρώπους ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση δεν τους έδωσε καμία προοπτική. Με την δικαιολογία της κακής τρόικας, τους υπερφορολόγησε και τους πίεσε απίθανα. Τους έκανε δύσκολη τη ζωή και τώρα είναι λογικό να μην τον εμπιστεύονται.

Αλαλούμ με το ΝΑΤΟ

Και πώς να τον εμπιστευθούν, όταν ακόμη και σήμερα που η Σουηδία και η Φιλανδία είναι επί της ουσίας μέλη του ΝΑΤΟ δεν γνωρίζουμε ποια είναι η θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Διότι για τα Σκόπια έσκιζαν τα ιμάτια τους για να μπει η γειτονική μας χώρα στο ΝΑΤΟ-που δεν απειλούνταν από κανέναν- αλλά τους φαίνεται αχρείαστο να μπουν η Φινλανδία και η Σουηδία, που απειλούνται από τον Πούτιν.

Όποιος για παράδειγμα παρακολούθησε την Τρίτη και την Τετάρτη την πρωινή ενημερωτική εκπομπή του τηλεόρασης του ΣΚΑΪ σίγουρα θα χρειάζονταν διερμηνέα για να καταλάβει ποια είναι η θέση της Κουμουνδούρου. Την Τρίτη ο Δημήτρης Τζανακόπουλος (απερχόμενος γραμματέας)δήλωσε ότι «η πολιτική ασφάλειας, την οποία ακολουθεί αυτή τη στιγμή το ΝΑΤΟ, έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο, σε πολύ μεγάλο βαθμό αποτέλεσε και την αιτία της σημερινής σύρραξης και της ρωσικής εισβολής. Σε ό,τι αφορά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, θεωρούμε ότι είναι αχρείαστη και είναι ένας λόγος που θα μπορούσε να αναζωπυρώσει την κρίση. Εδώ χρειαζόμαστε μια άλλη πολιτική ασφάλειας». Δηλαδή ο ποιητής μας είπε ότι δεν φταίει η Ρωσία που έκανε ντου στην Ουκρανία, αλλά το ΝΑΤΟ που είχε νταραβέρια με τον Ζελένσκι. Λες και σε μία ελεύθερη χώρα απαγορεύεται να έχει επαφές με κάποια χώρα.

Ο κ. Τζανακόπουλος δεν εξήγησε, φυσικά, ποια είναι αυτή η «άλλη πολιτική ασφάλειας». Το μόνο που εξήγησε ο κ. Τζανακόπουλος είναι ότι το ΝΑΤΟ φταίει για την εισβολή στην Ουκρανία και «θα φταίει για τυχόν αναζωπύρωση της κρίσης». Αν ο Πούτιν εισβάλει σε Σουηδία, Φινλανδία ή αλλού στην Ευρώπη, ο κ. Τζανακόπουλος δεν θα ‘χει πρόβλημα με τον εισβολέα, αλλά με το ΝΑΤΟ!

Την επόμενη ημέρα ήταν η σειρά της Σίας Αναγνωστοπούλου, η οποία δήλωσε σύμφωνη με την εισδοχή της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι εκφράζει την θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Άραγε η κ. Αναγνωστοπούλου δεν ήταν ενήμερη, ή ο κ. Τζανακόπουλος έχει ανοιχτά διαφοροποιηθεί από την επίσημη γραμμή του κόμματος; Εκτός και εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει επίσημη γραμμή και ο καθένας αποφασίζει μόνος του;

Φυσικά υπάρχει και μία άλλη εξήγηση. Ότι οι αναλυτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάλαβαν ότι το ΝΑΤΟ μετά από δεκαετίες προχώρησε σε αναθεώρηση της ύπαρξης του και πλέον έβαλε στο κάδρο την Ρωσία ως την μεγαλύτερη απειλή. Δηλαδή την αναβάθμισε στο ρόλο που είχε παλιά η ΕΣΣΔ και οι σύμμαχοι της.

Όταν, λοιπόν, οι πολίτες ακούν, διαβάζουν, βλέπουν τις διαφορετικές γραμμές, αυτή την τρέλα που κυριαρχεί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι λογικό να μην τον εμπιστεύονται. Εξάλλου μετά από μία υπερδεκαετή οικονομική κρίση και 12 χρόνια μνημονίων και επιτήρησης οι πολίτες δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου και γνωρίζουν το τι έχει ψηφίσει ο καθένας στην Βουλή και το τι καταγγέλλει στη συνέχεια.