Ομερτά και ιδεοληψία «τρέφουν» την ανομία στα Πανεπιστήμια

Άτιμο πράγμα η πολιτική. Ένα περιστατικό που δεν ορίζεις μπορεί να σε πάει από το ζενίθ στο ναδίρ και το αντίστροφο μέχρι να πεις κύμινο. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση των υποκλοπών. Σε ανύποπτο χρόνο και δίχως προφανή εμπλοκή η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρέθηκε ντάλα καλοκαίρι στη δύνη μιας πολιτικής θύελλας που την ταρακούνησε αρκετά δίνοντας πόντους στην αντιπολίτευσης, δίχως όμως να την στραπατσάρει δημοσκοπικά όπως πολλοί ανέμεναν.

Από την άλλη πλευρά, σε μία εξίσου ανύποπτη στιγμή μία επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ. όπως η σύλληψη της συμμορίας στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου που είχε πάνω από 30 μέλη και δυο-τρία διαφορετικά παρακλάδια ήρθε ως μάννα εξ ουρανού στην «γαλάζια» διακυβέρνηση που έστω και από σπόντα πιστώνεται την επιμονή της να σπάσουν τα άβατα της ανομίας (και) στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Και μόνο στο άκουσμα ότι την τελευταία τετραετία μέρος της παλιάς φοιτητικής εστίας του Πολυτεχνείου στου Ζωγράφου είχε γίνει το ασφαλές ορμητήριο μιας σκληρής συμμορίας του κοινού ποινικού δικαίου που ζούσαν τζάμπα μεν μπέικα δε από το βρώμικο χρήμα που απέφεραν στα μέλη της οι ληστείες και η διακίνηση ναρκωτικών –για να μην πούμε για τις απαγωγές–, οι μισθοσυντήρητοι νοικοκυραίοι που μη έχοντας να πληρώσουν το νοίκι των παιδιών τους που πέρασαν στην Αθήνα τα έχουν στείλει στην φοιτητική εστία μόνο ανακούφιση μπορεί να νιώθουν τώρα από την εξέλιξη μιας υπόθεσης που είναι λιγότερο αθώα από όσο δείχνει.

Προκύπτει εκ του αποτελέσματος ότι δίχως την ιδιότυπη ομερτά που επικρατούσε εντός και εκτός Πολυτεχνειούπολης (σ.σ. σύμφωνα με τους συναδέλφους του αστυνομικού ρεπορτάζ ένας σύνδεσμος της συμμορίας στην εστία «λαδωνόταν» με €100 τον μήνα για το… νοίκι κάθε δωματίου) κανένας σκληρός ποινικός δεν θα μπορούσε να κοροϊδεύει τόσο «ακαμουφλάριστα» το σύστημα. Το οξύμωρο είναι ότι μπροστά στη θέα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας που έχει θεσπίσει η κυβέρνηση, οι φοιτητικές παρατάξεις είδαν στενόμυαλα και ιδεοληπτικά έναν εχθρό της ελευθερίας τους αντί να αντιληφθούν ότι θα είχαν έναν σύμμαχο στην προστασία της ακαδημαϊκής ασφάλειάς τους από τραμπουκισμούς, απειλές με όπλα, αλλά και «χτισίματα» και εξευτελισμούς καθηγητών μέσα στα γραφεία τους.

Η μεγάλη πλάκα ποια είναι; Ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούσε στο «πετροβόλημα» της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, ο πρώην υπουργός Παιδείας του κόμματος Νίκος Φίλης βγήκε την Πέμπτη να ρωτήσει τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Τάκη Θεοδωρικάκο, «γιατί η ΕΛΑΣ αμελούσε να παρέμβει». Υποστηρίζει δε ότι η κυβέρνηση εξάρθρωσε τώρα την συμμορία «για να συντηρήσει την κυβερνητική προπαγάνδα που διασύρει τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια ως άντρα παρανομίας και εγκληματικότητας».

Δηλαδή κατά Φίλη οι της κυβέρνησης είναι και κερατάδες που άργησαν –λέει– να μπουζουριάσουν τη μαφία που φώλιαζε στην Πολυτεχνειούπολη και δαρμένοι επειδή οι επιχειρήσεις της αστυνομίας τρομοκρατούν την ακαδημαϊκή κοινότητα. Όσο για τις λοιπές… δημοκρατικές δυνάμεις, η μεν νεολαία του ΜεΡΑ25 αναμασά τη γνωστή καραμέλα για σχέδιο αστυνομοκρατίας και καταστολής στα πανεπιστήμια (σ.σ. αναφέρονται στις ομάδες ΟΠΠΙ), την ίδια ώρα που βουλευτής του ΚΚΕ αναρωτήθηκε αν δικαιολογούνται οι πέντε πυροβολισμοί (σ.σ. μάλλον το θεωρεί υπερβολική αστυνομική βία) που έριξε η 35χρονη ανθυπαστυνόμος της ΕΛ.ΑΣ, αφού πρώτα την είχε τραυματίσει με κατσαβίδι ο παρ’ ολίγον δολοφόνος της.

Κάπου εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά…