Όμηρος του Αλαφούζου ο Παναθηναϊκός

Του Νίκου Συνοδινού

 

Στις 30 Νοεμβρίου 2012 ο Γιάννης Αλαφούζος ανέλαβε την προεδρία του Παναθηναϊκού. Ο Mr ΣΚΑΪ συμπληρώνει εννέα χρόνια στο τιμόνι του «τριφυλλιού». Η περίοδος που έχει στα χέρια του ο Γιάννης Αλαφούζος τον Παναθηναϊκό, είναι η χειρότερη στην ιστορία του ένδοξου συλλόγου. Ο ιδιοκτήτης έχει βάλει τη σφραγίδα του, φέρνοντας τον Παναθηναϊκό όχι απλά σε πέτρινα χρόνια, αλλά χρόνια κατάντιας και ντροπής. Γιατί δεν είναι πως οι «πράσινοι» έχουν ξεχάσει τι σημαίνει πρωτάθλημα επί των ημερών του και το μόνο που κατάφεραν ήταν να πάρουν ένα Κύπελλο το 2014 (είναι ο τελευταίος τίτλος του Παναθηναϊκού), αλλά έγιναν η καταγέλαστη ομάδα της κατηγορίας που έψαχνε ελεημοσύνη και αναζητούσε παράθυρα προκειμένου να γλιτώσει τον υποβιβασμό λόγω χρεών.

Αναρωτιέται κανείς πώς τόσα χρόνια ένας επιχειρηματίας σαν τον Γιάννη Αλαφούζο δεν βρήκε αγοραστή για το μαγαζί γωνία, όπως είναι ο Παναθηναϊκός. Για να δώσει το τεράστιο μέγεθος, ώστε αφού δεν μπορεί να σταματήσει να τον ενισχύει οικονομικά με ψίχουλα, και να τον κρατάει όμηρο στα χέρια του, περιμένοντας άραγε τι;

Ο Γιάννης Αλαφούζος με τις όποιες συνθήκες δεν μπορεί να τα βάλει με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον Ιβάν Σαββίδη και τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Πλέον δεν μπορεί να ξεπεράσει ούτε τον Θόδωρο Καρυπίδη. Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται, αν ο Καρυπίδης ή ο Μπέος ή ο Σπανός ή ο Καϋμενάκης είχαν στα χέρια τους το υπερόπλο του Παναθηναϊκού, θα τον διατηρούσαν σε τέτοια ανυποληψία. Κανείς δεν το πιστεύει. Άπαντες θεωρούν πως ο καθένας με τον τρόπο του θα είχε ψηλά τον Παναθηναϊκό.

Η μοναδική πιθανότητα να βγει άμεσα από την κρίση το κλαμπ είναι να βρεθεί επενδυτής. Επενδυτής που θα τα «σκάσει», θα δημιουργήσει μια νέα κατάσταση, θα εμπνεύσει, θα φέρει ξανά ενότητα και το κυριότερο: Θα έχει όραμα! Όραμα για τη δημιουργία ενός μεγάλου Παναθηναϊκού αγωνιστικά, διοικητικά (στελέχη, μάρκετινγκ κ.λπ.) και με πλάνο για το γήπεδο. Εν ολίγοις, με σχέδιο, προκειμένου να βγει απ’ τη δυσάρεστη και καταθλιπτική κατάσταση που το έχει οδηγήσει ο Αλαφούζος.

Ο άνθρωπος αυτός που οποιοδήποτε μοντέλο έχει υιοθετήσει έχει αποτύχει οικτρά. Πολλοί θεωρούν τον ποδοσφαιρικό Αλαφούζο, το αντίθετο του Μίδα. Γιατί ας αφήσουμε τις καταδικασμένες εξ αρχής σε αποτυχία περιπτώσεις τύπου Στραματσόνι, δίδυμα τύπου Ρόκα – Πογιάτος και λοιπές κινήσεις που δεν υπάρχει λόγος να αναλυθούν.

Υπήρχαν όμως και άλλες που θα μπορούσαν να δουλέψουν. Και δούλευαν όπως ο Ουζουνίδης ή ο Δώνης, ή ακόμη και ο Αναστασίου. Κι όμως, με ένα μαγικό ραβδί ο ιδιοκτήτης γκρέμιζε ό,τι είχε με κόπο χτιστεί και… φτου και απ’ την αρχή.

Στο μεσοδιάστημα, αναλόγως τα κέφια, ασχολούταν ενεργά ή όχι, έχοντας καταντήσει τον Παναθηναϊκό λαμπατέρ που όταν ήθελε του έβγαζε την πρίζα κι εξαφανιζόταν.

Ο Παναθηναϊκός έφτασε ακόμα στο σημείο και να υποβιβαστεί, επειδή το «αφεντικό» του δεν ήθελε να πληρώσει έναν παίκτη. Και προκειμένου να αποφύγει τον απόλυτο προσωπικό διασυρμό, γιατί αν τον ενδιέφερε ο Παναθηναϊκός δεν θα φτάναμε σε αυτό το σημείο, έβαλε λυτούς και δεμένους να αλλάξουν την νομοθεσία, γράφοντας ακόμα μία «κατάμαυρη» σελίδα στην ιστορία του Συλλόγου.

Ανεξάρτητα με τις ευθύνες του Λάζλο Μπόλονι και αν ήταν ενδεδειγμένη λύση μετά τον Πογιάτος, το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο. Ο Παναθηναϊκός θα είναι αυτό που βλέπουμε εντός κι εκτός γηπέδου.

Πλέον προβληματίζεται κανείς αν τελικά αυτή η κατάσταση εξυπηρετεί τον Γιάννη Αλαφούζο. Θέλει έναν Παναθηναϊκό να μην έχει στον ήλιο μοίρα κι όποτε πάει να κάνει δυο βήματα μπροστά, να τον τραβάει τρία πίσω.

Θέλει να τον κρατάει πάση θυσία, ίσως περιμένοντας τις εξελίξεις και χαριστικές ρυθμίσεις από την Πολιτεία για το γήπεδο, προκειμένου η ΠΑΕ ν’ αποκτήσει υπεραξία και τότε να μοσχοπουληθεί ώστε να βγουν όλα τα σπασμένα και με το… παραπάνω. Μέχρι τότε, ο αυτόματος πιλότος να είναι καλά.

Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν ήταν βέβαια ο Μπόλονι. Γιατί και ο Μουρίνιο να προσληφθεί, οι «πράσινοι» μια τρύπα στο νερό θα κάνουν με τα σχέδια του Αλαφούζου και τις ικανότητες που έχει για στήριξη της ομάδας στο προσκήνιο και το παρασκήνιο.

Ούτως ή άλλως, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα για τον Παναθηναϊκό. Όπως δύσκολα ήταν και για την ΑΕΚ, όταν είχε πέσει κατηγορίες και επέστρεψε με μηδενική βαθμολογία στην Ευρώπη. Το ίδιο και για τον Άρη. Στη Γ΄ Εθνική έφθασαν οι δύο ομάδες. Αλλά επέστρεψαν δυνατές. Έκαναν άλματα προόδου. Ποιος είναι ο Παναθηναϊκός να μένει νάνος;

Η διαφορά με τον Παναθηναϊκό βεβαίως είναι πως οι «πράσινοι» δεν έπεσαν κατηγορία για να μείνουν υποχρεωτικά εκτός Ευρώπης. Το «τριφύλλι», μετά και την ήττα από την ΑΕΚ το βράδυ της περασμένης Κυριακής, μένει για τέταρτη σερί σεζόν χωρίς ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Αυτό σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός χάνει μία ακόμη χρονιά για να βελτιώσει το Club Ranking του το οποίο ήταν χαμηλότερο και από τη βαθμολογία της Ελλάδας (εκτός από τα οικονομικά οφέλη). Το Europa Conference League θα του έδινε την ευκαιρία (όπως θα τη δώσει Άρη, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) να έχει περισσότερες πιθανότητες για κάτι καλύτερο.

Οι «πράσινοι» από του χρόνου θα χάσουν τη σεζόν 2016/17 που είχαν συγκεντρώσει τους 2.000 βαθμούς και θα μείνουν με τους 1.500 της σεζόν 2017/18. Θα πει κανείς σιγά τη διαφορά. Σωστό. Ούτως ή άλλως οποιαδήποτε ομάδα έχει λιγότερους βαθμούς από τον συντελεστή της χώρας της μπαίνει στις κληρώσεις με τo Country Ranking. Όμως κι αυτό πλέον στην περίπτωσή μας είναι χαμηλό καθώς ο Άρης για παράδειγμα που θα μπει στις κληρώσεις του καλοκαιριού, θα το κάνει με τους 5.200 βαθμούς της Ελλάδας (οι Θεσσαλονικείς έχουν 3.500 βαθμούς στις δύο σεζόν που έπαιξαν).

Από 27ος στην Ευρώπη τώρα είναι στην 237η θέση!

Ο Παναθηναϊκός του Γιάννη Αλαφούζου «κατάφερε» μέσα σε μια δεκαετία να διαλύσει ότι έχτιζε στην Ευρώπη.

Την σεζόν 2008/09 ο Παναθηναϊκός έμπαινε στις κληρώσεις της UEFA ως η 27η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Θέλετε να δείτε την πορεία των «πράσινων» στο ranking τις επόμενες σεζόν; Ο Αλαφούζος πήρε μια ομάδα στην 54^η θέση σε όλη την Ευρώπη και την έφθασε στο νούμερο 237. Κι έπεται συνέχεια…

 

2008/09: 27ος με 56.633 βαθμούς

2009/10: 29ος με 56.979 βαθμούς

2010/11: 32ος με 57.833 βαθμούς

2011/12: 40ος με 50.920 βαθμούς

2012/13: 54ος με 42.300 βαθμούς

2013/14: 76ος με 30.220 βαθμούς

2014/15: 100ος με 19.980 βαθμούς

2015/16: 123ος με 14.940 βαθμούς

2016/17: 127ος με 15.080 βαθμούς

2017/18: 157ος με 5.720 βαθμούς

2018/19: 154ος με 5.520 βαθμούς

2019/20: 209ος με 5.000 βαθμούς

2020/21: 237ος με 3.500 βαθμούς

Του χρόνου ο Παναθηναϊκός θα μείνει με 1.500 βαθμούς. Η επιστροφή στην ποδοσφαιρική κανονικότητα είναι πολύ μακριά για το «τριφύλλι». Και… αύριο να πούλαγε την ΠΑΕ ο νυν ιδιοκτήτης, οι «πράσινοι» θα έδιναν μάχη την περίοδο 2021-22, ώστε να πάρουν ένα από τα τέσσερα ευρωπαϊκά εισιτήρια της Ελλάδας τη σεζόν 2022-23. Ακόμη και τότε να παίξουν στην Ευρώπη, μόνο μια μεγάλη πορεία θα τους οδηγήσει σε συγκομιδή μεγαλύτερη της χώρας. Μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός έχει εξασφαλίσει κληρώσεις ως… αδύνατος στα σημαντικά ματς.

Όταν ο πρόεδρος της ομάδας δεν ενδιαφέρεται, είναι αδύνατο να δημιουργηθεί μία ομάδα που να κυνηγάει τίτλους και Ευρώπη. Όταν οι προπονητές αλλάζουν σαν τα πουκάμισα (Φερέιρα, Ρότσα, Φάμπρι, Βονόρτας, Αναστασίου, Στραματσόνι, Ουζουνίδης, Δώνης, Πογιάτος, Συλαϊδόπουλος, Μπόλονι), όταν οι καλύτεροί σου παίκτες φεύγουν σε γελοίες τιμές (Μπεργκ, Βλαχοδήμος), όταν δεν υπάρχει κανένα πλάνο, κανένα όραμα, καμία όρεξη, γίνεται φανερό πως το «τριφύλλι» κάθε χρόνο θα μένει μόνο με το απατηλό όνειρο.