«Ομπρέλα» Τσίπρα στους υβριστές του Συνεδρίου

Τον Ιούνιο του 1996, λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου στις 23 Ιουνίου έμελλε να διεξαχθεί το 4^ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που πέρασε στην ιστορία, ως ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς εμφύλιους. Τότε που οι υποστηρικτές του Κώστα Σημίτη (οι αποκαλούμενοι εκσυγχρονιστές) και αυτοί του Άκη Τσοχατζόπουλου (οι αποκαλούμενοι ως λαϊκοί) έφτασαν να παίζουν ξύλο στους διαδρόμους του ΟΑΚΑ, όπου διεξήχθη τότε το πιο πολυπληθές πολιτικό συνέδριο που γνωρίζαμε, καθώς συμμετείχαν περισσότεροι από 5.500.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Τότε ήταν που η ελεγχόμενη από τον Τσοχατζόπουλο νεολαία του ΠΑΣΟΚ (μεταξύ των οποίων βρίσκονταν και ο νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θάνος Μωραΐτης, πιθανότατα και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου) αποδοκίμαζε εν χορώ τον πρόεδρο του κόμματος και πρωθυπουργό της χώρας χρησιμοποιώντας χυδαίους χαρακτηρισμούς. Μάλιστα κάποια στελέχη από την επαρχία, όπως ο τότε βουλευτής Τρικάλων (εξαφανίστηκε στη συνέχεια) Χρήστος Μαγκούφης αποκάλεσε τον Κώστα Σημίτη ως «πολιτικό νάνο».

Ο Σημίτης, για τον οποίο είχε κάνει σπουδαία προεργασία ο Θόδωρος Τσουκάτος, κέρδισε το συνέδριο αφού έθεσε ένα εκβιαστικό δίλλημα: «Ή με εκλέγετε πρόεδρο, ή παραιτούμαι και από πρωθυπουργός». Όταν το είπε αυτό ο Κώστας Σημίτης έγινε της κόλασης στις κερκίδες. Τύφλα να έχουν οι αντιπαραθέσεις και οι ύβρεις σε ντέρμπι αιωνίων στο ποδόσφαιρο.

Δικαίως θα αναρωτηθείτε τι σχέση έχει το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ του 1996 με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ εν έτει 2022; Πολύ απλά οι θεωρητικά κερδισμένοι του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ περίμεναν 26 χρόνια για να νιώσουν την χαρά πως είναι να κερδίζει ένα συνέδριο. Επί 26 χρόνια ο Αντώνης Κοτσακάς (για παράδειγμα) προσπαθούσε να εξηγήσει πως ο Σημίτης άρπαξε το κόμμα από τον Τσοχατζόπουλο και τους συν αυτώ. Τουλάχιστον ο Κοτσακάς δεν ήταν και δεν είναι μεταξύ αυτών που ακολούθησαν την ίδια τακτική με το 1996. Δηλαδή να βρίζουν, να φωνασκούν, να μην δέχονται την διαφορετική άποψη. Ο Τσοχατζοπουλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Η καφρίλα υπήρχε και θα υπάρχει σε όλες τις εποχές. Τώρα πλέον έβγαλαν το άχτι τους. Νιώθουν κερδισμένοι.

Και βέβαια όποιος παρακολουθεί τις τελευταίες ημέρες τι συμβαίνει στην ΣΥΡΙΖΑικη καθημερινότητα, θα δει ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει χάσει τη συνοχή του, έχει απολέσει την κουλτούρα της αριστεράς και πρωταγωνιστεί σε τραμπουκισμούς, σε δολοφονίες χαρακτήρων, προκειμένου να εγκατασταθεί η πρωτοκαθεδρία του ηγεμόνα. Θα βλέπουν από ψηλά οι ηγέτες της Ανανεωτικής Αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος, Μπάμπης Δρακόπουλος, Αντώνης Μπριλάκης, Γιάννης Μπανιάς κ.α. και θα τρίζουν τα κόκκαλα τους το πώς μετατράπηκε το κόμμα τους σε ένα σταυροδρόμι μεταφερόμενων τραμπούκων από το παρελθόν ενός άλλου κόμματος.

Διότι θεμιτές οι διαφωνίες και η αντιπαράθεση μέσω πολιτικής φιλοσοφίας. Δεν είναι θεμιτό να γίνονται χυδαίες επιθέσεις σε ανθρώπους όπου έχουν φάει όλη τους τη ζωή στις ιδέες της αριστεράς, όπως έγινε με την ελεεινή συμπεριφορά κατά του Θόδωρου Δρίτσα. Ή ότι δόθηκε ο λόγος σε μία τρανς ακτιβίστρια για να υβρίσει μία νεκρή την Φώφη Γεννηματά και να αποκαλέσει φασίστες το ΠΑΣΟΚ, το οποίο καλεί σε συνεργασία ο πρόεδρος-ηγεμόνας.

Ακόμη και οι πιο αδαείς πλέον πείστηκαν ότι πίσω από όλες τις ασχήμιες του Συνεδρίου κατά ιστορικών στελεχών της αριστεράς και κατά ανθρώπων που έχουν ξεκάθαρη ιδεολογική θέση κρύβεται ο ίδιος ο Τσίπρας. Η απόφαση του για μετατροπή του κόμματος είναι δίχως ιδεολογική υπόσταση και στο Συνέδριο χρησιμοποίησε τις τακτικές Τσοχατζόπουλου στο ιστορικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996. Δηλαδή ύβρεις, αποδοκιμασίες, τραμπουκισμούς απέναντι στον αντίπαλο του. Απλά το 1996 οι Σημιτικοί ήταν πιο κωλοπετσωμένοι που λέει και ο λαός μας, ενώ τώρα οι της Ομπρέλας αποφάσισαν να μιλήσουν πολιτικά και να αφήσουν στην άκρη το παρασκήνιο.

Ο Αλέξης Τσίπρας, λοιπόν, είναι αυτός που κρύβεται πίσω από όλες τις ασχήμιες. Έτσι θεωρούν και ο ίδιος και ο μέντορας του, Θανάσης Καρτερός, ότι θα φοβηθούν και οι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, αλλά και τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ και θα ακολουθήσουν το αφήγημα της δήθεν Προοδευτικής Διακυβέρνησης. Για ποια Προοδευτική Διακυβέρνηση μιλάμε, όταν πρωταγωνιστής είναι ο Πολάκης; Όταν δείχνουν το δρόμο που θα ακολουθήσει μία πιθανή νέα κυβέρνηση Τσίπρα. Δηλαδή με το να τοποθετήσουν κομματικούς δικαστές, με τον πάρουν πίσω συστημικές τράπεζες, με το να μετατρέψουν μία αστική δημοκρατία σε κομματικό φέουδο.

Όμως και μετά τη λήξη του Συνεδρίου, όπου ο Τσίπρας πέρασε με μεγάλο ποσοστό την εισήγηση του, οι προεδρικοί συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Ύβρεις και απειλές κατά στελεχών της εσωκομματικής αντιπολίτευσης μέσω των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, εκεί όπου ο Παύλος Πολάκης πρωταγωνιστεί και ως μαέστρος οδηγεί τον εσμό των τρολ της Κουμουνδούρου σε δολοφονίες χαρακτήρων. Και όπως αντιλαμβάνεται ο πλέον αδαής στις 15 Μαΐου με την εκλογή του αρχηγού και της Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη του κόμματος θα ολοκληρωθεί ο εξοβελισμός των στελεχών της Ομπρέλας. Κι όποιος δεν ακολουθήσει τα θέλω του αρχηγού θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι. Ήδη ο πρώτος που εκδιώχθηκε ήταν ο διευθυντής στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο», Νίκος Ξυδάκης. Ο Νίκος Φίλης πήρε άμεσα θέση, με ανάρτηση του: «Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε την απομάκρυνση του Νίκου Ξυδάκης από το Κόκκινο. Ο Νίκος έδωσε άλλον αέρα και κύρος Στο Κόκκινο 105,5 και ανέβασε την ακροαματικότητα και την αξιοπιστία του. Ποια σκοπιμότητα επέβαλε να υπάρξει αυτή η λυπηρή εξέλιξη την επομένη του Συνεδρίου και πριν εκλεγούν τα νέα όργανα του κόμματος; Αισθάνεται κανείς την ανάγκη να απαντήσει;»

Ο Νίκος Καρανίκας επιτέθηκε στη σύζυγο του Πάνου Σκουρλέτη, ενώ ο πρώην υπουργός μετά τις ανοίκειες επιθέσεις που δέχθηκε από τον Λακόπουλο προσφεύγει στην δικαιοσύνη. Και στον χορό έχουν εισέλθει και τα φίλα προσκείμενα προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία πλέον δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Οι αιχμές και τα παραπολιτικά κατά των στελεχών της Ομπρέλας έχουν δώσει τη θέση του στις ευθείες επιθέσεις.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει πως Σκουρλέτης και Τζανακόπουλος αντάλλαξαν βαριές κουβέντες την τελευταία ημέρα του Συνεδρίου με τον Αλέξη Τσίπρα θεατή του τσακωμού;

Η επόμενη ημέρα

Το ζήτημα πλέον που τίθεται είναι τι θα γίνει την επόμενη ημέρα; Η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα του συνεδρίου δεν ήταν πρωτοφανής σε ένταση. Εκείνο που διαφοροποιεί το πρόσφατο ήταν η ποιότητα της αντιπαράθεσης. Στη ρητορική του μίσους κατά των πολιτικών αντιπάλων τους προστέθηκε και ο αυριανισμός που εισήλθε από το ΠΑΣΟΚ του Κουτσόγιωργα. Αυτοί οι τύποι μετά τον Μένιο πέρασαν στον Άκη. Κι όπως δικαία θα σκεφτεί ο καθένας, ωραίους μέντορες είχαν. Και οι δύο συγχωρεμένοι είχαν βάλει το χέρι στο μέλι και με τη βούλα της Δικαιοσύνης.

Όλοι οι νουνεχείς, λοιπόν, κάνουν λόγο για διάσπαση της ψυχικής ενότητας, ειδικά μετά τις αντιπαραθέσεις και τα γεμάτα μίσος μηνύματα στο διαδίκτυο. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σε διάσπαση. Τουναντίον και η Ομπρέλα με επίσημη θέση της ξεκαθάρισε ότι «ούτε φεύγουμε, ούτε μπορούν να μας διώξουν». Απλά μία νέα ήττα στις εκλογές θα ανοίξει ένα νέο κύκλο αντιπαραθέσεων και εσωκομματικής γκρίνιας. Οι προεδρικοί θα δικαιολογήσουν την ήττα, κατηγορώντας την εσωκομματική αντιπολίτευση ότι λειτούργησαν ως πεμπτοφαλαγγίτες και οι της «Ομπρέλας» θα κάνουν λόγο ότι «ο νέος ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα δεν αρέσει».

Δεν είναι λίγοι επίσης που ισχυρίζονται ότι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ από το Συνέδριο βγαίνει τραυματισμένος. Και παρά το γεγονός ότι φαινομενικά ο αρχηγός (Αλέξης Τσίπρας) είναι ενισχυμένος, επί της ουσίας είναι πιο ευάλωτος. Όχι μόνο γιατί η οργανωμένη εσωκομματική αντιπολίτευση είναι η «ψυχή» του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και διότι στο μοντέλο του «αρχηγικού κόμματος» που χτίζει, με έξαλλους κλακαδόρους, ο αρχηγός πρέπει να κερδίζει. Και όταν χάνει, πρέπει να φύγει. Και το άσχημο είναι ότι θα δει αυτούς που τώρα τον αποθέωναν, να του ζητούν την επαύριον των εκλογών να τους αδειάσει τη γωνιά. Ανεξάρτητα εάν όλοι αυτοί είναι μουσαφίρηδες.

Ήδη στις 15 Μαΐου ο Αλέξης Τσίπρας παίζει τα ρέστα του. Τότε θα κληθούν τα 61.000 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν το νέο αρχηγό, ενώ θα μπορούν και όσοι εγγραφούν την ημέρα εκείνη. Ο πήχης για να σημάνει η εκλογή ένα πολιτικό γεγονός είναι οι 270.000 άνθρωποι που προσήλθαν στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ τον περασμένο Δεκέμβριο. Μάλιστα αυτό μπορεί να επαναληφθεί και στις 8 Μαΐου όταν στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ προσέλθουν για να επιλέξουν το όνομα του κόμματος. Και φυσικά η επιστροφή στο όνομα ΠΑΣΟΚ είναι το μεγάλο δέλεαρ για όλους του κεντροαριστερούς.

Και βέβαια όλοι στην Κουμουνδούρου για να μπορέσουν να τεκμηριώσουν το αφήγημα ότι «ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση Μητσοτάκη» θα πρέπει να προσέλθουν τουλάχιστον 270.000 για να ψηφίσουν τον Τσίπρα.

Η μπάλα στην Ομπρέλα

Την ίδια ώρα ουδείς από την Ομπρέλα ανοίγει τα χαρτιά του. Τουναντίον εκπέμπουν το μήνυμα πως «και δεν φεύγουμε και δεν μπορούν να μα διώξουν». Όμως μεμονωμένα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης επιμένουν. Όπως Δημήτρης Βίτσας (πρώην γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ (2009-2015 και πρώην αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας (2015-2018) και υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής (2018-2019), ο οποίος με άρθρο του επιμένει στις απόψεις της εσωκομματικής αντιπολίτευσης αναφέροντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν είναι και δεν πρόκειται να γίνει «αρχηγικό» κόμμα».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν είναι και δεν πρόκειται να γίνει «αρχηγικό» κόμμα. Έχουμε έναν άξιο πρόεδρο, τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό δεν αμφισβητείται. Το κόμμα μας, όμως, είναι κατεξοχήν συλλογικό πολιτικό υποκείμενο. Αυτό που μας διακρίνει είναι η συλλογικότητα και η συντροφικότητα. Συζητάμε έχοντας τις διαφορετικές γνώμες και τις ενστάσεις μας, αλλά παίρνουμε αποφάσεις που είναι αποφάσεις του κόμματος. Πρώτος, λοιπόν, ο Πρόεδρος, έχοντας και ένα ιδιαίτερο βάρος, αυτές τις αποφάσεις ακολουθεί και υλοποιεί. Ενότητα στη διαφορετικότητα, με το κύριο βάρος στην ενότητα και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων που εκπροσωπούμε. Μεμονωμένες συμπεριφορές, ξένες προς τον πολιτικό πολιτισμό και το ήθος της Αριστεράς, δεν χαρακτηρίζουν ούτε θα χαρακτηρίσουν ποτέ τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Στόχος μας είναι μόνο η νίκη».

Δεν είδε, δεν άκουσε

Πάντως με την επίθεση κατά του Νίκου Ανδρουλάκη που επιχείρησε ο Αλέξης Τσίπρας την Μεγάλη Τετάρτη το πρωί μέσω τηλεοπτικής του συνέντευξης προσπαθεί να ξεπεράσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τις πληγές που άφησε το Συνέδριο. Έτσι ήδη γίνεται τεράστια προσπάθεια να υποβαθμιστούν τα επεισόδια, οι ύβρεις και οι φωνασκίες. Μάλιστα ο κ. Τσίπρας απέφυγε να θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη στο Συνέδριο και ασχολήθηκε μόνο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη.