Όταν ο ΓΑΠ σήκωνε τα χέρια και ο Αντώνης τα μανίκια…

Πώς ο Αντώνης Σαμαράς πήρε τη σκυτάλη από τον Γιώργο Παπανδρέου, που έριξε «λευκή πετσέτα», και σε χρόνο ρεκόρ κράτησε όρθια τη Ν.Δ., την ανέβασε στην εξουσία και κράτησε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη

Η 29η Νοεμβρίου τού 2009 είναι μία ημερομηνία ορόσημο για τη Νέα Δημοκρατία. Τότε για πρώτη φορά στην ιστορία της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας εξελέγη με ανοικτές διαδικασίες από τη βάση. Και η βάση επέλεξε τον Αντώνη Σαμαρά. Μία διαδικασία στην οποία προσέτρεξαν για να ψηφίσουν 771.595 μέλη και φίλοι της Νέας Δημοκρατίας.

Της Ευαγγελίας Τζαβάρα

Η 29η Νοεμβρίου τού 2009 είναι μία ημερομηνία ορόσημο για τη Νέα Δημοκρατία. Τότε για πρώτη φορά στην ιστορία της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας εξελέγη με ανοικτές διαδικασίες από τη βάση. Και η βάση επέλεξε τον Αντώνη Σαμαρά. Μία διαδικασία στην οποία προσέτρεξαν για να ψηφίσουν 771.595 μέλη και φίλοι της Νέας Δημοκρατίας.

Μέχρι τη συγκεκριμένη ημερομηνία, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας εκλεγόταν από ένα ειδικό εκλεκτορικό σώμα, όπου μετείχαν και αντιπρόσωποι της βάσης μαζί με τους βουλευτές. Όμως το 2009 τα πάντα άλλαξαν, όταν με πρόταση του κ. Σαμαρά η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε να αλλάξει ρότα και να σπάσει τα κομματικά κατεστημένα.

Έτσι, σε μία άρτια διαδικασία οι απλοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας αποφάσισαν ότι θέλουν για πρόεδρο του κόμματός τους τον Αντώνη Σαμαρά έναντι των άλλων δύο υποψηφίων, της Ντόρας Μπακογιάννη και του Παναγιώτη Ψωμιάδη.

Και αυτή η διαδικασία έγινε σε μία περίοδο, όπου η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη ερχόταν από μία βαριά ήττα στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου κέρδισε με 10 μονάδες διαφορά. Ο Κώστας Καραμανλής ανέλαβε την ευθύνη της ήττας και ανακοίνωσε την παραίτησή του και από την προεδρία του κόμματος. Έτσι φτάσαμε την 29η Νοεμβρίου του 2009, όπου η βάση της Νέας Δημοκρατίας μίλησε κι έδωσε την αρχηγία στον Αντώνη Σαμαρά.

Αύριο Κυριακή στο ΚΙΝΑΛ έχουν εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου που θα ηγηθεί του κόμματος στη θέση της αειμνήστου Φώφης Γεννηματά. Μεταξύ των υποψηφίων είναι και ο Γιώργος Παπανδρέου, από τους πρωταγωνιστές τής τότε πολύ δύσκολης περιόδου.

Αν και νικητής των εκλογών του Οκτωβρίου του 2009 με ευρεία πλειοψηφία και στην κοινωνία και στη Βουλή (αυτοδυναμία 158 βουλευτών) απέδειξε στην πράξη ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί την οικονομική κρίση και τη δανειακή σύμβαση που υπογράφτηκε για να αποφύγει η χώρα τα χειρότερα, δηλαδή την άτακτη χρεοκοπία.

Αυτές τις ημέρες από πλευράς των συνεργατών του κ. Παπανδρέου διαρρέονται μόνο τα θετικά εκείνης της περιόδου, όπως η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, η διαύγεια, το open.gov, η νέα δομή στον δεύτερο και τρίτο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όμως λησμονούν και τα λάθη του. Που ήταν πολλά και παραλίγο να αποβούν μοιραία.

Οι διαφορές των δύο

Οπότε δικαιολογημένα μπορεί ένας αντικειμενικός παρατηρητής να πει ότι σε αυτό το κρίσιμο διάστημα ο Γιώργος Παπανδρέου σήκωνε τα χέρια, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τα σημαντικά προβλήματα, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς σήκωνε τα μανίκια για να πιάσει δουλειά.  

Η εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία ενός κόμματος εξουσίας έγινε για πρώτη φορά δίχως να ανήκει ο ίδιος σε μία πολιτική οικογένεια και δίχως να έχει το μιντιακό κατεστημένο μαζί του. Και ο αείμνηστος Μιλτιάδης Έβερτ, που είχε εκλεγεί πρόεδρος της Ν.Δ., δεν άνηκε σε πολιτική οικογένεια, αλλά ήταν πολύ μικρό το εκλεκτορικό σώμα και είχε τη στήριξη όλων των «καραμανλικών».

Ο δε Κώστας Σημίτης στο ΠΑΣΟΚ εξελέγη πρόεδρος, αλλά και αυτός από μικρότερο εκλεκτορικό σώμα (περί των 10.000 μελών στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 1996), ενώ ήταν αρεστός και είχε τη στήριξη όλων των ισχυρών παραγόντων των ΜΜΕ. Ο Αντώνης Σαμαράς όταν εξελέγη δεν είχε τη στήριξη των ΜΜΕ. Μάλιστα, πολλοί δημοσιογράφοι-φίρμες δεν είχαν κρύψει την προτίμησή τους στην Ντόρα Μπακογιάννη.

Και αυτό που πέτυχε ο κ. Σαμαράς ήταν άθλος. Υποσχέθηκε ενότητα και πολιτικό στίγμα. Δεσμεύτηκε για χρηστή διαχείριση και το έκανε. Και επανέφερε τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία πολύ νωρίτερα.

Και ως πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς έδωσε σκληρές μάχες με τη Μέρκελ και τους άλλους Ευρωπαίους που επιθυμούσαν την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

Ασχολήθηκε με το πώς θα επιβληθεί η έννομη τάξη για να νιώσει ασφάλεια ο πολίτης.

Επί ημερών του ξεκίνησε η δικαστική έρευνα για να οδηγηθεί η ηγεσία της Χρυσής Αυγής στη φυλακή μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, καθώς με δική του εντολή ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, ενοποίησε τις διάσπαρτες δικογραφίες.

Με σοβαρές κινήσεις έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν έχει ανοιχτά σύνορα και ότι θα γίνονται δεκτοί μόνο οι πρόσφυγες και όχι οι παράνομοι μετανάστες. Ακολούθησε σκληρή γραμμή στα εθνικά ζητήματα με πρόταγμα τον πατριωτισμό. Ταυτόχρονα απέδειξε στην πράξη το πόσο φιλελεύθερος πολιτικός ήταν.

Απενεχοποίησε την επιχειρηματικότητα, ανέδειξε την ανταγωνιστικότητα, προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις, προχώρησε σε αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, δεν συζήτησε καν το ενδεχόμενο να παραχωρήσει τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια όπως έκανε ο κ. Τσίπρας. Μέσα σε δύο χρόνια διακυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά η Ελλάδα ανέβηκε 41 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας. Κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ διεθνώς.

Επί πρωθυπουργίας Σαμαρά μειώθηκαν θεαματικά τα ελλείμματα, ενώ άρχισαν να μειώνονται και οι φόροι που επεβλήθησαν λόγω μνημονίου. Πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη «δημοσιονομική προσαρμογή» (μείωση ελλείμματος) που έχει υπάρξει ποτέ χωρίς υποτίμηση. Ξεκίνησε το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, για το οποίο επέμεναν οι δανειστές, και όχι απλά ξεπουλήματος. Όπως έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η οποία χαρίστηκε.

Και το πιο σημαντικό  που πρέπει να του πιστωθεί είναι πως ό,τι σωστό παρέλαβε από τον προκάτοχό του το κράτησε και το πήγε παρακάτω.

Ενωτικός

Όμως η μεγαλύτερη επιτυχία του κ. Σαμαρά ήταν ότι συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ (τον παραδοσιακό αντίπαλο της Ν.Δ.) και κατάφερε να συγκεράσει τις διαφορές και να παραχθεί πραγματικό έργο, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι μπορεί να είναι και ενωτικός και συναινετικός. Και το κυριότερο, επί διακυβέρνησης του κ. Σαμαρά για πρώτη φορά στην ιστορία δεν υπήρξε ούτε καταγγελία για σκάνδαλο. Ναι μεν αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε τη σκευωρία για τη Novartis, αλλά οι πολίτες κατάλαβαν ότι όλα ήταν στημένα και γι’ αυτό δεν έδωσαν καμία σημασία στις εκλογές τού 2019 σε όλα όσα έλεγε ο κ. Τσίπρας περί σκανδάλων.

Επίσης στον κ. Σαμαρά πρέπει να πιστωθεί ότι ακόμη και όταν το κόμμα ηττήθηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 κράτησε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (28%) διατηρώντας τη Νέα Δημοκρατία ως κόμμα εξουσίας, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ έχασε σχεδόν 31% της εκλογικής του δύναμης μέσα σε μία πενταετία.

Εν κατακλείδι ο κ. Σαμαράς ως πρόεδρος του κόμματος κάλυψε απόλυτα τον προκάτοχό του και στηρίζει με απόλυτη συνέπεια τον επόμενο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μία σύγκριση για το τι είχε συμβεί σε ΠΑΣΟΚ (Σημίτης-Γιώργος Παπανδρέου-Βενιζέλος) και σε ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρας-Αλαβάνος) αρκεί για να κατανοήσει ακόμη και ο πιο αδαής τι σημαίνει ενωτικός αρχηγός.

Όμως το μεγαλύτερο επίτευγμα του κ. Σαμαρά, και για το οποίο πρέπει να νιώθει ικανοποίηση, είναι ότι αναγνωρίστηκε η προσφορά του μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα