Ό,τι κι αν κάνει, δεν πείθει

Δεν πείθει! Ό,τι και αν κάνει, ό,τι και αν υποστηρίξει, όσο και να διαμαρτυρηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει. Πρόβλημα θέσεων; Επικοινωνιακό πρόβλημα; Συνδυασμός και των δύο;

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Η δήλωση της Ρένας Δούρου στις αρχές της εβδομάδας σχετικά με την αποκομιδή των απορριμμάτων προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Λογικό, θα πουν κάποιοι. Πώς είναι δυνατόν αλλιώς να τα μαζεύει τα σκουπίδια ένας μνημονιακός και ένας αντιμνημονιακός; Το περίεργο όμως της υπόθεσης είναι πως δεν αντέδρασαν οι άμεσα εμπλεκόμενοι, οι οποίοι αντελήφθησαν όσα δεν ειπώθηκαν.

Κάνοντας ταμείο όμως, η υποψήφια περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε ζημιωμένη από αυτή τη συζήτηση, στην οποία υπονοούσε πως τα παιχνίδια πρέπει να σταματήσουν ώστε να γίνει οικονομία και να ακολουθηθεί οργανωμένη διαδικασία που μειώνει το κόστος. Το πρόβλημα επικοινωνίας παραμένει το Νο1 πρόβλημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από τη μία η έμφυτη τάση των στελεχών του να κάνει μεγάλες εισαγωγές στις οποίες όμως δύσκολα θα αποφύγουν τα «σκοτεινά» σημεία, ενώ μέχρι να φτάσουν στο «ψητό» έχουν κουράσει, και από την άλλη η έλλειψη σωστής ενημέρωσης από το επικοινωνιακό επιτελείο της Κουμουνδούρου, δημιουργούν συνθήκες χάους.

Θέσεις υπάρχουν; Και βέβαια. Ολοκληρωμένες και τεκμηριωμένες που δύσκολα κανείς θα μπορούσε να διαφωνήσει με αυτές. Μόνο που για να εντοπιστούν πρέπει ο ενδιαφερόμενος να είναι είτε κολλητός κάποιου κορυφαίου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε να του εξηγήσει ή να χάσει αμέτρητες εργατοώρες διαβάζοντας δηλώσεις, διευκρινιστικές δηλώσεις και νέες τοποθετήσεις.

Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται γαντζωμένος στο προφίλ που είχε όταν βρισκόταν στο 4%: κόμμα διαμαρτυρίας. Στις προπαραμονές της μέρας που ίσως τον φέρει σε θέση εξουσίας, δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι πρόκειται για μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Καταποντισμός…

Απόδειξη ο καταποντισμός του κόμματος στις συνδικαλιστικές εκλογές. Αν και δεν αποτελούν πάντα τον καλύτερο δείκτη, παρ’ όλα αυτά δίνουν μια ασφαλή εικόνα. Απέτυχε στους δικηγόρους, απέτυχε στο Τεχνικό Επιμελητήριο, στο Οικονομικό. Και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, δεν είναι σύμπτωση!

Αναζητώντας τώρα κανείς τις αιτίες του προβλήματος, αναγκαστικά θα σταθεί στα πρόσωπα που στελεχώνουν το κόμμα: θεωρητικοί, εκπρόσωποι του Συνασπισμού, εκπρόσωποι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, και την ίδια ώρα αλλότρια στοιχεία που υποτίθεται ότι βοηθούν στην επικοινωνία, υιοθετώντας όμως τακτικές του παρελθόντος που είχαν υπηρετήσει με επιτυχία κοντά σε άλλους πολιτικούς! Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές τον βρήκε απροετοίμαστο για τη νέα εποχή. Και τότε ο τρόμος υπερίσχυσε της λογικής.

Πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας ερωτήθηκε σε συνέντευξή του για το πώς θα είναι σε θέση να κυβερνήσει από τη στιγμή που δεν έχει καμία εμπειρία στη διοίκηση, δεν έχει υπάρξει ποτέ ούτε υπουργός. Και απάντησε πως αυτά είναι υπέρ του, ζητώντας την ψήφο του ελληνικού λαού.

Και όμως, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και όλο το περιβάλλον του, όταν κλήθηκαν να βρουν συνεργάτες που θα βοηθούσαν στην επόμενη μέρα, αντί να εμπιστευθούν εκείνους που γνώριζαν το κόμμα και θα μπορούσαν χωρίς πρόβλημα να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες που δημιουργήθηκαν, επέλεξαν δημοσιοσχετίστες σε κάποιες περιπτώσεις, επαγγελματίες σε άλλες, και σε κάθε περίπτωση όψιμους Συριζαίους οι οποίοι επένδυσαν στο δικό τους μέλλον και όχι σε αυτό του κόμματος.

Η επιλογή έγινε με τη δικαιολογία της… απειρίας. Και όμως, σήμερα, ο άπειρος πολιτικός Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί να κυβερνήσει. Παράλογο; Είναι απολύτως σαφές πως το λάθος εν τέλει δεν είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί να κυβερνήσει. Και πρόγραμμα έχει και αρκετά στελέχη του κόμματος γνωρίζουν τι κάνουν.

Το πρόβλημα ξεκινά όταν υπάρχουν και τα στελέχη που δεν δουλεύουν για το κόμμα αλλά για την προσωπική τους εξασφάλιση. Και είτε από αδυναμία είτε από ανικανότητα εκθέτουν ένα κόμμα που επιθυμεί να είναι το μέλλον της Ελλάδας.

Όσο στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να αποκλείουν υγιείς δυνάμεις που θέλουν να βοηθήσουν ανιδιοτελώς, τόσο τα προβλήματα θα συνεχίζονται. Τόσο η επικοινωνία θα πάσχει, τόσο ο απλός οπαδός θα πικραίνεται και θα απομακρύνεται από αυτή την προσπάθεια. Ίσως η μέρα μετά τις εκλογές να μην είναι ικανή να αναστρέψει μια ήδη διαμορφωθείσα κατάσταση.

Στην Κουμουνδούρου επενδύουν στις εκλογές του Μαΐου και τη δυναμική που θα φέρει μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Το δυστύχημα είναι πως δεν υπάρχει σχέδιο β΄ για την περίπτωση που είτε εν τέλει δεν νικήσει ή η νίκη είναι μικρή και άνευ σημασίας.

Το πεδίο των δήμων έχει ήδη χαθεί από την επιλογή είτε λάθος προσώπων είτε λάθος πολιτικών. Έμμεσα το παραδέχθηκε ο Μανώλης Γλέζος όταν έριξε το βάρος στις περιφέρειες. Μόνο που κανείς δεν μπορεί από σήμερα να μιλήσει για αυτό το αποτέλεσμα. Και ποιο είναι άραγε το όριο της επιτυχίας;

Ακόμα και στις ευρωεκλογές τα πράγματα μέρα με την ημέρα δυσκολεύουν. Ο χώρος της Κεντροαριστεράς έστω και άτσαλα επιχειρεί να διεκδικήσει την αίγλη του παρελθόντος στερώντας πολύτιμες ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο πιο γρήγορα λοιπόν στηριχθούν στην Κουμουνδούρου στις δικές τους δυνάμεις, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσουν να διαμαρτύρονται, θα γίνουν κατανοητοί και θα μπορέσουν να κάνουν το βήμα της νίκης.