Ουαί τοις ηττημένοις…

Με πολλή (ανομολόγητη) γκρίνια αλλά κυρίως χωρίς «πιασάρικο» αφήγημα, στον ΣΥΡΙΖΑ μαζεύουν τα κομμάτια τους για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, προσπαθώντας –ανεπιτυχώς για την ώρα– να συνέλθουν από το στραπάτσο των ευρωεκλογών

Μπλου μπλακ, όπως το χρώμα του πουκαμίσου που φορούσε ο Αλέξης Τσίπρας στη δευτεριάτικη ομιλία του στην ευρεία σύσκεψη των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ για την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος, είναι το κλίμα που επικρατεί στον οργανισμό του κυβερνώντος κόμματος μετά το εκκωφαντικό εκλογικό χαστούκι της 26ης Μαΐου.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Παρά το γεγονός ότι έχει περάσει σχεδόν μία εβδομάδα, έχουν συγκληθεί τα όργανα και η έξωθεν μαρτυρία των στελεχών περιλαμβάνει ψήγματα αυτοκριτικής και δηλώσεις βούλησης για μάχη μέχρις εσχάτων στην εθνική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου, η παγωμάρα και η αμηχανία έχει εγκατασταθεί πάνω από την πλατεία Κουμουνδούρου σαν μαύρο καταιγιδοφόρο σύννεφο.

Αυτή η αμηχανία έχει να κάνει όχι μόνο με το εύρος της ήττας, αλλά με την αξιολόγηση των αιτιών που έφεραν τη συντριβή. Ακόμη και δημοσίως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξηγούν ότι είναι νωρίς για μία αντικειμενική ακτινογράφηση των πολλών ανορθογραφιών που έφεραν το 23,76% και το «ταπεινωτικό» -9,35% από την πρώτη Νέα Δημοκρατία, ειδικά τη στιγμή που απαιτείται ανασύνταξη για την επερχόμενη μάχη των βουλευτικών εκλογών. Έστω κι έτσι, όμως, η πρώτη αποκρυπτογράφηση καταδεικνύει ότι κανένα από τα μεγάλα προεκλογικά στοιχήματα που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδήθηκε:

Αφενός, οι αναποφάσιστοι που 48 ώρες πριν από το άνοιγμα της κάλπης υπολογίζονταν σε περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπους, όχι μόνο δεν επαναπατρίστηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως αποφάσισαν να ακολουθήσουν το και πραγματικό –και όχι μόνο δημοσκοπικό, όπως λανθασμένα εικαζόταν– ρεύμα νίκης της Νέας Δημοκρατίας.

Αφετέρου, η φερόμενη-ποθούμενη κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στους νέους ψηφοφόρους ηλικίας 17 έως 21 ετών που συμμετείχαν για πρώτη φορά στην εκλογική διαδικασία και αποτέλεσαν το 6%-7% του εκλογικού σώματος (σ.σ. μεταφράζεται σε περίπου 630.000-650.000 άτομα) έμειναν κενό γράμμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα ψηφοφόρων η Νέα Δημοκρατία υπερφαλάγγισε τον ΣΥΡΙΖΑ επιτυγχάνοντας ποσοστό 30,5% έναντι 25,6%, με τη Χρυσή Αυγή να απολαμβάνει τη μοναξιά της τρίτης θέσης με 13,3%.

Για δε το μεγάλο προεκλογικό όπλο των παροχών αποδείχτηκε ότι στη θαλάμη είχε άσφαιρα πυρά. Κι αν όντως κάποιοι ψηφοφόροι «τσίμπησαν» και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας τους λογαριασμούς τους να πιστώνονται με επιδόματα και (τύπου) συντάξεις, ήταν συντριπτικά περισσότεροι αυτοί που θεώρησαν ότι με τη γαλαντομία της τελευταίας στιγμής η κυβέρνηση τους εμπαίζει και προσπαθεί να εξαγοράσει την ψήφο τους, γεγονός που τους έκανε να γυρίσουν την πλάτη στο ΣΥΡΙΖΑϊκό ψηφοδέλτιο.

Το βαρίδι των Πρεσπών

Όσο για το μεγάλο βαρίδι της κυβέρνησης που ακούει στο όνομα «Πρέσπες», είναι πασιφανές ότι οι δυνατοί κραδασμοί που δημιουργεί μήνες τώρα στην κυβέρνηση η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ για το ονοματολογικό των Σκοπίων και οι οποίοι δεν απορροφήθηκαν, επέδρασε σημαντικά στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Ίσως όχι τόσο σε επίπεδο ποσοστών, αφού τα τελικά αποτελέσματα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «τιμωρήθηκε» στη βόρεια Ελλάδα σχεδόν το ίδιο και όχι πολύ περισσότερο από ό,τι στην υπόλοιπη επικράτεια. Σίγουρα, όμως, η Συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε χαίουσα πληγή για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. σε επίπεδο ύφους και διαχείρισης του εθνικού προβλήματος: με την εκ κρυπτώ διπλωματία, τη δυσαρμονία των δύο συγκυβερνώντων Τσίπρα-Καμμένου σε ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα, τις απίστευτες αιχμές του δεύτερου για τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, που οδήγησε τον επικεφαλής της κίνησης «Πράττω» εκτός κυβέρνησης, και φυσικά ό,τι ακολούθησε με την αποχώρηση των ΑΝ.ΕΛ. από το κυβερνητικό συνασπισμό και την «κουρελού» –όπως αποκλήθηκε– κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σημειωτέον ότι όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου ο πρωθυπουργός το παρακολουθούσε –είτε από επιλογή είτε από συμβουλή– ως σαν να παιζόταν σε άλλη κυβέρνηση και όχι στη δική του. Μόνη ανακλαστική αντίδραση; Η στα όρια της διχαστικής ιδεοληψίας ότι οι πλατείες των συλλαλητηρίων γέμιζαν μόνο από θιασώτες της Χρυσής Αυγής και πατριδοκάπηλους.

Το στραπάτσο του κεντροαριστερού ταγκό

Σε όλη αυτή τη μετεκλογική κατήφεια στον ΣΥΡΙΖΑ (θέλουν να) κρατούν την… πιστοποίηση ότι στο εγχώριο διπολικό πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας κάθονται αυτοί στη μία γωνία του ρινγκ. Στοιχειωδώς ειλικρινή να είναι, όμως, τα κυβερνητικά στελέχη με τους εαυτούς τους ξέρουν ότι ουδέποτε υπήρξε τέτοιου είδους διακύβευμα για το οποίο πρέπει σήμερα να χαίρονται. Την ανάδειξη άλλωστε του ΣΥΡΙΖΑ ως έναν εκ των δύο πόλων του δικομματισμού οι έμπειροι τη διέβλεπαν από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όταν το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα από το 4,6% και την πέμπτη θέση στις εκλογές του 2009, κατετάγη δεύτερο κόμμα με 16,78% απέχοντας μόλις 2,07 μονάδες από τη Νέα Δημοκρατία.

Πίσω στο σήμερα, λοιπόν, οι έχοντες καθαρό μυαλό ΣΥΡΙΖΑίοι επιτελείς δεν επιχαίρουν για τη στατιστική πρωτοκαθεδρία του κόμματος στον κεντροαριστερό χώρο. Αντιθέτως, διαπιστώνουν ότι το εγχείρημα του χτισίματος γεφυρών με τις προοδευτικές δυνάμεις που ξεκίνησε οραματικά και για ευνόητους λόγους πλαγίως αρκετούς μήνες πριν, δεν μπορεί να περιοριστεί στην πρωτοβουλία «ΓΕΦΥΡΑ» του 2019 και την μπεν μιξ ετικέτα «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία», η οποία συνόδευε μεν ως λογότυπο τα σποτ και τις αφίσες του κόμματος, αλλά εξαφανίστηκε στο εκλογικό υλικό (ψηφοδέλτια, κατάλογοι) που έφτασε στα εκλογικά τμήματα.

Τα πρόσωπα της συντριβής

Παρά την προσπάθεια να θαφτούν τα τσεκούρια του πολέμου και των αλληλοκατηγοριών προς όφελος της σύμπνοιας για την εκλογική μάχη της 7ης Ιουλίου, μόνο ο αείμνηστος Ντίνος Ηλιόπουλος με την κινηματογραφική ατάκα «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» μπορεί να περιγράφει με ακρίβεια το κατ’ ευφημισμόν ενωτικό κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.

Για την ώρα, τα στόματα παραμένουν… ημίκλειστα, αλλά ακόμη και οι ψίθυροι για τους εν γένει χειρισμούς των στελεχών που απαρτίζουν την πρωθυπουργική ομάδα μοιάζουν εκκωφαντικοί. Παράδειγμα, τα όσα εμμέσως πλην σαφώς καταλογίζονται στον υπουργό Επικρατείας, Χριστόφορο Βερναρδάκη, και τα οποία αφορούν τις μη έγκυρες προβλέψεις του ή/και τη λανθασμένη «μετάφραση» των δημοσκοπικών στοιχείων που έφταναν στο Μαξίμου. Ο ίδιος έσπευσε να διαψεύδει τις συγκεκριμένες αιτιάσεις (σ.σ. υπάρχει και δημοσίευμα που θέλει τον κ. Βερναρδάκη να επέμενε αργά το μεσημέρι των εκλογών πως οι δικές του μετρήσεις δεν δείχνουν τη διαφορά Ν.Δ.- ΣΥΡΙΖΑ άνω του 4%), λέγοντας μάλιστα ότι ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε όλα τα δεδομένα πριν από τις ευρωεκλογές. Μάλιστα, το πήγε κι ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι ο πρωθυπουργός δεν ήξερε όλα τα στοιχεία, απαντώντας έτσι και σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο υπουργός Επικρατείας προσπάθησε διά της… απομόνωσης να προστατεύσει τον πρωθυπουργό από τα κακά μαντάτα. Ακόμα κι έτσι να είναι, βέβαια, όσοι κατηγορούν τον Χρ. Βερναρδάκη, μετά τις διαψεύσεις του έχουν ένα λόγο παραπάνω να βάλλουν εναντίον του. Ο λόγος; Αναρωτιούνται ότι εφόσον ο πρωθυπουργός ήξερε για τη συντριπτική διαφορά, γιατί πολλά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αφέθηκαν την πρώτη ώρα μετά από το exit poll να λένε στα κανάλια ότι η διαφορά θα πέσει όσο θα μεγαλώνει η ενσωμάτωση των πραγματικών αποτελεσμάτων. Και εν τέλει, γιατί αφού η ήττα ήταν γνωστή από νωρίς έφτασε παρά κάτι μεσάνυχτα για να βγει ο πρωθυπουργός να παραδεχτεί το «μοιραίο» και να ανακοινώσει την πρόθεσή του να πάει σε πρόωρες εκλογές;

Το κερασάκι στην τούρτα των κατηγοριών κατά του Χρ. Βερναρδάκη είναι η ομολογία ήττας που έκανε πριν από μερικά 24ωτα στην ΕΡΤ, όταν ισχυρίστηκε ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ότι πολύ δύσκολα ανατρέψιμο, όταν από το Μέγαρο Μαξίμου εκπέμπεται το μήνυμα ότι η μάχη της 7ης Ιουλίου δίνεται για να κερδηθεί.

Η δεδηλωμένη αισιοδοξία του όπου κι αν εμφανιζόταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε τις ευρωεκλογές ήταν και μία από τις κύριες αιτίες που στο κάδρο των ευθυνών της ήττας έχει μπει και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος. Οι φίλοι του αντιλαμβάνονται ότι η θέση του ως κυβερνητικού εκπροσώπου δεν είναι και η πιο… αξιέραστη για τους πολίτες, αφού η δουλειά του είναι να λέει ό,τι λέει το Μαξίμου. Οι εχθροί του, από την άλλη, ακόμη τον θυμούνται να πηγαίνει εσπευσμένα τον Φεβρουάριο του 2018 στον Άρειο Πάγο, την εποχή που η δικογραφία για την υπόθεση της Novartis έπαιρνε την άγουσα για τη Βουλή. Εκείνος βέβαια υποστήριξε τότε ότι η επίσκεψή του στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ήταν τυχαία και αφορούσε άλλο θέμα, ωστόσο οι εντυπώσεις έμειναν, τον ακολούθησαν και ήταν κακές.

 

Ο… τσακαλωμένος Τσακαλώτος

Δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αιμορράγησε εκλογικά στα μικρομεσαία στρώματα που στέναξαν –κατ’ ομολογία πια και των ίδιων των κυβερνητικών στελεχών– από την υπερφορολόγηση, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος νομοτελειακά τράβηξε σαν μαγνήτης τις εσωκομματικές αιχμές για την οικονομική πολιτική που ακολουθήθηκε. Δεν χρειάζεται διδακτορικό στις πολιτικές και οικονομικές επιστήμες για να διαπιστώσει κάποιος ότι η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου αλλοίωσε σε μεγάλο βαθμό τη φυσιογνωμία του ριζοσπαστικού κομματιού του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε δύσκολες και δυσάρεστες επιλογές με στόχο την έξοδο από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής. Ο κύριος, λοιπόν, εκφραστής αυτής της μνημονιακής πολιτικής είναι λόγω της ιδιότητάς του ως υπουργού Οικονομικών ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που όμως θεωρείται και (άτυπος) επικεφαλής της ομάδας των «53+». Δηλαδή, της εσωκομματικής φυλής που βγάζει φλύκταινες όταν ακούει για υπερπλεονάσματα, στυγνή φορολόγηση και πλειστηριασμούς κατοικιών, αλλά βλέπει τον «σύντροφο Ευκλείδη» να είναι αυτός που προσπαθεί να πείσει για το αναγκαίο της εφαρμογής της τοξικής αντιαναπτυξιακής συνταγής.

Ο πρόεδρος στο απυρόβλητο και το αφήγημα που αγνοείται

 

Όποιος πει στα σοβαρά ότι ο Αλέξης Τσίπρας αμφισβητείται, μάλλον αγνοεί παντελώς τη σημερινή ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς και δεν μπορεί να είναι άμοιρος ευθυνών ο επικεφαλής της κυβέρνησης και του κόμματος, αλλά όλοι τού αναγνωρίζουν ότι πήρε πάνω του το παιχνίδι, μετακινήθηκε σε ολόκληρη την επικράτεια, σε αντίθεση με πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος που συμμετείχαν στην προεκλογική εκστρατεία ζεσταίνοντας την πολυθρόνα τους ή ειρωνευόμενοι τα λεκτικά και άλλα λάθη του Κυριάκου Μητσοτάκη στα ραδιόφωνα και στα social media.

Σε κάθε περίπτωση, το «ξεσκαρτάρισμα» δεν θα αργήσει να συμβεί, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν ότι δεν είναι της παρούσης. Ο μεγαλύτερος σκόπελος που πρέπει το κόμμα να προσπεράσει είναι μπροστά και αφορά το «πιασάρικο» αφήγημα που θα κάνει τους ξενιτεμένους ψηφοφόρους του κόμματος να βγάλουν το εισιτήριο της επιστροφής.

Δεδομένου ότι το δόλωμα των παροχών αποδείχτηκε καμένο χαρτί, ο προγραμματικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ θα συνδυάζει την ανάδειξη του κυβερνητικού έργου που έγινε από το 2015 μέχρι σήμερα, αλλά και τον αναπτυξιακό σχεδιασμό της επόμενης τετραετίας που θα δίνει έμφαση στην παραγωγή και την καινοτομία, στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, στην ενίσχυση των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων, στο κοινωνικό κράτος και την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών. Εξάλλου, έχει αποφασιστεί η διενέργεια ανοιχτών συνελεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και περιοδείες όλου το στελεχιακού δυναμικού του κόμματος, ώστε τα παραπάνω μηνύματα να επικοινωνηθούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό.

Είναι αυτά αρκετά για να γυρίσει η παρτίδα; Οι βλέποντες το ποτήρι μισογεμάτο λένε σιβυλλικά «νυν υπέρ πάντων ο αγών» και περιμένουν. Αυτοί που το βλέπουν μισοάδειο κάνουν τον σταυρό τους και προσεύχονται να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα τέτοιο εκλογικό ποσοστό που θα κρατήσει το κόμμα ζωντανό όχι για την επόμενη αλλά για τη… μεθεπόμενη Βουλή, όποτε κι αν αυτή προκύψει.

 

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα