Ούτε ιερό (οι Τούρκοι) ούτε όσιο (η πολιτική εκμετάλλευση)
Την ώρα που οι Ένοπλες Δυνάμεις θρηνούν δύο πιλότους οι Τούρκοι ξεσαλώνουν στο Αιγαίο και οι πολιτικοί τσακώνονται στα τηλεοπτικά πάνελ για το ποιος στενοχωρήθηκε περισσότερο και ποιος είναι περισσότερο πατριώτης
Ακόμη και οι χειρότεροι εχθροί την ώρα της ένοπλης σύγκρουσής τους οφείλουν να επιδεικνύουν έστω και τον ελάχιστο σεβασμό στο Δίκαιο του Πολέμου που άλλωστε αποτελεί κομμάτι του Διεθνούς Δικαίου.
Αυτά όμως μοιάζουν ψιλά γράμματα για τα γεράκια του πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου της Άγκυρας. Και δεν χωράει πιο light διατύπωση-διαπίστωση ότι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο καθώς τις δύσκολες ώρες που οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αναζητούσαν τον κυβερνήτη και τον συγκυβερνήτη του μοιραίου Phantom που το πρωί της περασμένης Δευτέρας έπεσε ανοιχτά της Ανδραβίδας τα μαχητικά με την ημισέληνο έκαναν προκλητικές υπερτήσεις πάνω από τη Χίο, τις Οινούσσες και τη νησίδα Παναγιά.
Και καλά, αυτοί είναι γνωστοί πειρατές. Για τους άλλους όμως, τους εγχώριους εμπόρους της θλίψης που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον χαμό των δύο παλληκαριών, απονέμουν μετά θάνατον αξιώματα τιμής, τι να πεις; Ότι μετά τον επικήδειο τσακώνονται στα τηλεοπτικά πάνελ για το ποιος στενοχωρήθηκε περισσότερο και ποιος είναι περισσότερο πατριώτης; Θα πεις -διότι μάλλον αυτό συμβαίνει- ότι όλα είναι εμπορεύσιμα. Ειδικά αν η περίοδος είναι προεκλογική και… εκπτωτική.