Παιχνίδι των ισχυρών η Σερβία

Λάτρης του Πούτιν ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, η καρδιά του όμως ανήκει εξ ολοκλήρου στον Ντόναλντ Τραμπ. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν γνωρίζει πως το μέλλον του είναι με τη Δύση; Ο Αμερικανός πρόεδρος από κοινού με την Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται πως έχουν μοιράσει την περιοχή των Βαλκανίων για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Και έχουν προ πολλού δώσει τα χέρια με τους πολιτικούς ηγέτες της περιοχής.

Του Θεοδόση Παπανδρέου

Για αυτό και ο Βούτσιτς είναι έτοιμος να προχωρήσει στη μεγαλύτερη προδοσία που θα μπορούσε να κάνει: να αναγνωρίσει το Κόσσοβο. Και αυτό κόντρα στην κοινωνία της χώρας του, η οποία δεν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο, «όχι μόνο για αυτό το φθινόπωρο όπως ακούγεται, αλλά για κανένα φθινόπωρο που θα έρθει», όπως εξηγεί στην «Α» γνωστή δημοσιογράφος της Σερβίας που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της. «Επί της ουσίας η Σερβία έπρεπε να το έχει κάνει (σ.σ. να αναγνωρίσει το Κόσσοβο) πολλά χρόνια πριν. Η κοινωνία όμως, όπως είναι σήμερα, δεν είναι έτοιμη. Η κυβέρνηση από την άλλη μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή, μιας και έχει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Όμως, υπάρχουν έντονες αντιδράσεις εθνικιστικού περιεχομένου, ενώ κυκλοφορούν πολλές κατασκευασμένες ειδήσεις στα όρια της μυθοπλασίας αλλά και η εμπλοκή της σερβικής Εκκλησίας. Οπότε ο Βούτσιτς μπορεί να προχωρήσει μόνο αν πρώτα αγοράσει, κυριολεκτικά αγοράσει, τουλάχιστον τη σιωπηλή συγκατάθεση εκείνων που του δημιουργούν προβλήματα», συμπληρώνει.

Σύμφωνα με τη συνομιλήτριά μας, το βασικότερο πρόβλημα που ναρκοθετεί τα σχέδια του Σέρβου προέδρου είναι η έλλειψη παιδείας στην κοινωνία και ειδικά των εννοιών της ανοχής, αποδοχής, διαφορετικότητας και πραγματικότητας. «Δεν θεωρώ πως η κοινωνία μας ή η πολιτική μας σκηνή θα είναι ποτέ έτοιμοι να κάνουν το βήμα. Είναι βαριά ασθενείς. Το μίσος ποτέ δεν θα εξαφανιστεί. Η στάση που τηρείται είναι “τώρα θα κάνουμε αυτό που πρέπει και την κατάλληλη στιγμή έστω και με την βία θα επανακτήσουμε ότι χάσαμε”. Ξεχνούν βέβαια πως με τη βία συνήθως χάνεις και δεν κερδίζεις».

Η συνομιλήτριά μας θεωρεί πως η Σερβία πρέπει να τελειώνει με το Κοσσυφοπέδιο και να αναγνωρίσει το Κόσσοβο, καθώς, όπως μας λέει, «θα απελευθερώσει τη Σερβία από τα δεσμά της που δεν της επιτρέπουν να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Αυτό το κομμάτι γης το έχουμε άλλωστε χάσει προ πολλού. Κουβαλάμε την κατάρα του Μιλόσεβιτς και του σερβικού εθνικισμού. Από μια ανοιχτή κοινωνία που αποδεχόταν το διαφορετικό, την πολυπολιτισμικότητα, τη διαφορετική θρησκεία, μετατραπήκαμε σε μια κλειστή κοινωνία που δεν μπορεί να αποδεχθεί καν τον εαυτό της, πόσω δε τους άλλους».

«Αποδεχόμενοι την πραγματικότητα, ότι δηλαδή κάποιος δεν θέλει ένα κοινό μέλλον μαζί σου, η Σερβία και η σερβική κοινωνία θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί με νέες ιδέες για το δικό της μέλλον, όπως αντίστοιχα και το Κόσσοβο. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τους ανθρώπους: αν δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μαζί, είναι προς όφελος και των δύο να κινηθούμε χωριστά», συμπληρώνει.

Το βασικότερο ερώτημα όλων όμως παραμένει: γιατί τώρα, γιατί η Σερβία; «Κάθε μεγάλος παίκτης στην παγκόσμια πολιτική σκηνή χρησιμοποιεί τα προβλήματα των άλλων για να αποκομίσει οφέλη. Πάντα έτσι ήταν. Μικρές χώρες που έχουν προβλήματα γίνονται πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι όπου οι βασιλείς ποτέ δεν πέφτουν αλλά τα πιόνια απλά εξαφανίζονται», μας απαντά και εξηγεί γιατί ο Βούτσιτς θα το πάει μέχρι τέλους: «Ήρθε στην εξουσία μέσω της νίκης του Τόμιοσλαβ Νίκολιτς επί του πρώην προέδρου Τάντιτς. Μόνο που ο Νίκολιτς ήταν πολύ μεγάλος στην ηλικία και περιόριζε την έξοδο της χώρας στη διεθνή σκηνή.  Ο Βούτσιτς πάλι προσαρμόζει και τον λόγο του σε σημείο που να μη βγάζει νόημα. Αυτό δείχνει πως είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να επιβεβαιώσει και να μείνει στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο. Θα κάνει ό,τι του ζητήσουν. Με τη διαφορά όμως πως τα κόμματα έχουν αντικρουόμενες μεταξύ τους απαιτήσεις…»

Σύμφωνα με τη συνομιλήτριά μας, δεν ελλοχεύει κίνδυνος πολέμου μιας και «προς το παρόν τουλάχιστον αυτό είναι αδύνατο». Εκείνο που την προβληματίζει είναι οι σκοποί που έχουν οι ισχυροί για την περιοχή, αναφερόμενη στη Ρωσία, τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και την Κίνα.

Η προοπτική της Ε.Ε.

Επί της ουσίας, οι ΗΠΑ θέλουν να δέσουν τη Σερβία στο άρμα της Ε.Ε., κάτι που δεν μπορεί να γίνει χωρίς να κλείσει η υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου πρώτα. Είναι το μοναδικό κράτος στην καρδιά των Βαλκανίων που δεν έχει μπει στην Ε.Ε., κάτι που αναμένεται να γίνει μέχρι το 2025. Και αυτό ίσως να γίνει για τον Βούτσιτς ακόμα μεγαλύτερος πονοκέφαλος. Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού εξακολουθεί να επιλέγει τη Ρωσία, ενώ ακόμα και εκείνοι που βλέπουν τα θετικά που ίσως φέρει η Ευρώπη, αναγνωρίζουν την αδυναμία της χώρας να ανταποκριθεί. «Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπούμε στο ευρώ. Δεν θα το αντέξουμε. Δεν υπάρχει επί της ουσίας ανάπτυξη, ενώ όλοι οι ικανοί, εκείνοι που έχουν σπουδάσει, επιλέγουν να φεύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας την τύχη τους. Εδώ μόνο αν ανήκεις στον μηχανισμό του Βούτσιτς έχεις ελπίδα. Ελέγχει τα πάντα και πολύ φοβάμαι ότι αν ισχυροποιηθεί περαιτέρω, η κατάσταση θα επιδεινωθεί», υποστηρίζει πηγή της «Α» από το Βελιγράδι.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα