ΠΑΟ: Πάει για Ευρώπη; Ανέκδοτο…

Κατ’ αρχήν να ευχηθούμε χρόνια πολλά στον Παναθηναϊκό, συμπλήρωσε 113 χρόνια ζωής. Δεν λέει να ησυχάσει, όμως. Πάλι χαμός γίνεται στον Παναθηναϊκό. Μισό λεπτό, γιατί τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Ο Αλαφούζος δεν δέχτηκε, λέει, τους αρχηγούς να του κάνουνε παράπονα για τον Μπόλονι. Μάλιστα. Κι άντε, σου λέω εγώ, τους δεχότανε. Θα άλλαζε τίποτα; Θα γίνονταν καλύτερα τα πράγματα; Σιγά τα ωά. Ο Γιαννάκης δεν το ξέρει το έργο με το ποδόσφαιρο. Άπαξ και ξεκινάς απ’ εκεί, τις λύνεις όλες τις απορίες. Είναι κοντά δέκα χρόνια στον Παναθηναϊκό, και δεν έχει πάρει χαμπάρι από ποδόσφαιρο.

Έτσι είναι. Έξι σεζόν εκτός Ευρώπης και τρεις παρουσίες της πλάκας. Κι άπαξ κι ο Άρης δεν κλατάρει στο τέλος, μία ακόμα θα μείνει ο Παναθηναϊκός. Πλάκα κάνουμε τώρα; Και κάθονται κι ασχολούνται οι Αλαφουζοτέχνες με το αν έκανε καλά ή όχι ο Αλαφούζος που δεν δέχθηκε τους αρχηγούς για το κυτίον παραπόνων.

Να σ’ το πω, μάστορα, μια και καλή. Ο Αλαφούζος χώρισε τον Παναθηναϊκό στα δύο. Όπως ο Ιβάν απειλούσε να χωρίσει την Ελλάδα στα δύο, ο Γιάννης το έκανε στον Παναθηναϊκό. Στο Κορωπί υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια του Μπόλονι και του Ντρεοσί και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού σφάζονται στα social media αν έχουν δίκαιο οι παίκτες ή ο Ρουμάνος. Φοβερά πράγματα.

Το απλό θα σου πω. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να γίνει τέτοιο μπάχαλο στον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟΚ όταν ήτανε εδώ ο Ιβάν; Με την καμία, σου λέω εγώ. Εδώ ολόκληρο Φορτούνη έστελνε για πασατέμπο στην κερκίδα ο Μαρτίνς και δεν άνοιξε μύτη. Ο αγαπημένος του Μαρινάκη είναι ο Φορτούνης, αλλά δεν ζήτησε ποτέ να πάει να τον δει να του πει τα παράπονά του. Μεταγραφή στη Νότιγχαμ θα τον έδινε.

Θα κουνηθεί κανένας στην ΑΕΚ και δεν θα φτάσει με το ελικόπτερο στα Σπάτα ο Μελισσανίδης; Έμπαινε μέσα ο Σαββίδης κι έτρεμε η γη, είπε τις προάλλες ο Λουτσέσκου. Με μαστίγιο και καρότο. Και τον Αλαφούζο άμα πάει στο Κορωπί οι μισοί τον γνωρίζουνε. Οι άλλοι μισοί θα νομίζουνε ότι είναι κανένας υπαλληλίσκος για να περπατάει με τέτοια άνεση.

Έτσι διοικούνται οι ομάδες, όχι μέσω μηνυμάτων με τον Δημήτρη Σαραβάκο. Μηνύματα μπορεί να στέλνει σε κανέναν Υπουργό, δεν είναι για την μπάλα. Πάμε παρακάτω. Ο Αλαφούζος πήρε προπονητή τον Μπόλονι. Μάλιστα. Να μας πει ποιον ρώτησε. Ο Μπόλονι είναι αυτός που είναι. Τσαμπουκαλεμένος και μεγαλωμένος στην κομμουνιστική Ρουμανία. Άπαξ κι είχες εξουσία στη Ρουμανία, δεν χαμπάριαζες τίποτα. Τον έβαζες κάτω και τον πατούσες τον άλλονα.

Για να φύγει από το χούι, το στερεότυπο που λένε αυτοί οι ψυχολόγοι, πρέπει ο άνθρωπος να αποδημήσει εις Κύριον. Κι ο Μπόλονι βρήκε εξουσία στον Παναθηναϊκό, κάνει ό,τι γουστάρει. Την ξεφτιλίζει την αξιοπρέπεια του παίκτη. Πάει ο άλλος ο Κουζέντσοφ και στριμώχνει τον Σέχου στο ασανσέρ. Και αντί ο Μπόλονι να τον διώξει, του βαράει παλαμάκια. Και καμαρώνει ο Αλαφούζος, ότι θα βάλει τάξη στο Κορωπί. Λες κι είναι το Δεληγιάννειο παρθεναγωγείο η ομάδα. Οικοτροφείο.

Ο Αλαφούζος ήξερε τι είναι ο Μπόλονι. Ότι στην Αραπιά που ήτανε προσπαθούσαν να τον βγάλουν έξω οι αστυνομικοί επειδή είχε αποβληθεί και δεν έβγαινε. Και γιατί αποβλήθηκε; Επειδή πέταξε ένα μπουκάλι νερό σ’ ένα ball boy. Πέντε αγωνιστικές τιμωρία και τσους. Και στο Βέλγιο τσακωνότανε με τους διαιτητές, και αποβλήθηκε κάνα-δυο φορές.

Κι ο Αλαφούζος τον πήρε και για προπονητή και για επιλοχία. Και η «Α», όπως κι η iapopsi.gr το έγραψαν πριν από κάνα μήνα, ότι ο Μπόλονι το παίζει και σερίφης. Κι άμα νομίζει ότι είναι σερίφης, το έκανε Φαρ Ουέστ το Κορωπί.

Σ’ το προχωράω. Είσαι εσύ παίκτης του Παναθηναϊκού και βλέπεις ότι ο Μπόλονι με τον Κουζνέτσοφ είναι δάσκαλοι δεκαετία ’50. Τι κάνεις; Δεν επηρεάζεσαι; Είσαι στα καλά σου; Είσαι απαλλαγμένος από κάθε σκέψη να παίξεις μπάλα; Άνθρωπος είσαι, δεν είσαι από σίδερο. Και ποιο είναι το χειρότερο; Πρέπει να πας με τη μία ομάδα. Ή με τους διαμαρτυρόμενους θα είσαι ή με τα τσιράκια. Δεν υπάρχει ουδετερότητα.

Και τι σημαίνει οι από ’δώ και οι απ’ εκεί; Ότι δεν υπάρχει ομάδα. Αυτό σημαίνει. Ότι χάθηκε το πνεύμα ομάδας. Γι’ αυτό και ο Ντρεοσί παίρνει ό,τι να ’ναι. Αρκεί να έχει κόσμος να τους εντάξει στην ομάδα του Μπόλονι. Οι άλλοι επαναστάτες, πάγκο και κερκίδα. Χατζηγιοβάννης και Βιγιαφάνες και Μακέτα και Καρλίτος και Αλεξανδρόπουλος, άντε γεια και καλά κρασιά.

Έτσι είναι. Είσαι παίκτης του Παναθηναϊκού κι ακούς τον προπονητή σου να φωνάζει τον Χατζηθεοδωρίδη, «Ηλιάδη, έλα εδώ». Μετά από τόσο καιρό που είναι στον Παναθηναϊκό. Τον Ηλία, τον έκανε Ηλιάδη ο Λάζλο. Ίδιο πράγμα, δηλαδή. Δεν επηρεάζεσαι; Νομίζεις ότι σε δουλεύει ο μίστερ.

Το άλλο, όμως, πού το πας, ρε. Δίνει άδεια δέκα μέρες τα Χριστούγεννα, να κάνουνε γιορτές οι παίκτες με τις οικογένειές τους. Και χτυπάει ο κορωνοϊός. Και τους κατηγορεί κι από πάνω, γιατί προσβλήθηκαν από τον ιό. Ο Μαουρίτσιο, λέει, δεν έπρεπε να πάει στη Βραζιλία να κολλήσει. Και τι να έκανε δέκα μέρες ρεπό; Να καθότανε εσώκλειστος, πλάκα κάνουμε τώρα; Στην πατρίδα πήγε. Σάμπως του είπε ο Μπόλονι να μην πάει; Βγαίνει κι από πάνω ο Λάζλο.

Άπαξ και βγαίνει ο Ρουμάνος στο συνδρομητικό κανάλι και αποκαλεί ηλίθιο τον δημοσιογράφο που του έκανε την ερώτηση, γιατί έδωσε δέκα μέρες άδεια στους παίκτες, τι τα θες τι τα γυρεύεις. Άμα αποκαλούσε ηλίθιο στον αέρα κανέναν δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ, τι θα έκανε ο Γιαννάκης; Θα το άφηνε να περάσει έτσι;

Μην το πάμε μακριά το πράγμα με αυτά που γίνονται στο Κορωπί. Άπαξ κι έρθει καμιά στραβή με τον Ατρόμητο σήμερα στο Περιστέρι, θα βαράνε τα νταούλια του Τσίπρα. Κι άπαξ και βαρέσουνε μία στο Περιστέρι και μία την άλλη φορά με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, τότε να τον δούμε τον Γιαννάκη τον Αλαφούζο και τον Λάζλο και τον Πιέρρο και τον Κουζνέτσοφ.

Διότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν τρώει σανό. Καταλαβαίνει τι παίζει. Βγαίνουν οι Αλαφουζοτέχνες και σου λένε, καλά έκανε ο Γιαννάκης που δεν δέχτηκε τους αρχηγούς. Διότι επί Πογιάτος ήτανε παιδική χαρά τα αποδυτήρια. Μάλιστα. Και τον Πογιάτος ποιος τον έφερε; Ο Αλαφούζος τον έφερε. Κι αφού έφερε έναν soft, έπρεπε να πάει στην άλλη άκρη με τον Μπόλονι, να γίνει ουλαμός το Κορωπί. Δεν υπάρχει γκρι, δηλαδή. Ή άσπρο ή μαύρο.

Να μη λέμε πάλι τα ίδια και καταντάει κουραστικό. Έχεις μία ομάδα, που παίζει μπάλα. Που πρέπει οι περισσότεροι να έχουν καλή ψυχολογία. Δεν είναι εργοστάσιο η ομάδα, να καρφώνει καρφιά ο άλλος και χωρίς να έχει καλή ψυχολογία. Στην μπαλίτσα, λίγο ν’ αφαιρεθείς, πάρ’ το το τεμάχιο, και τρεχάτε ποδαράκια μου μετά.

Ο Αλαφούζος, που δεν έχει μυρουδιά από τόπι, νομίζει ότι όλα είναι ίδια. Είναι και τυχερός που δεν έχουνε κόσμο τα γήπεδα, γιατί θα γινότανε πανηγύρι με τους οπαδούς στην κερκίδα. Θα πλακώνοντανε όπως κάνανε επί Τεν Κάτε για το αν πρέπει να παίζει ο Βύντρα.

Ύστερα, ο Μπόλονι τελείωσε και το ιατρικό τιμ. Άνευ λόγου και αιτίας. Ο γιατρός ο Αλεξανδρόπουλος κι ο επικεφαλής των φυσικοπεθαπευτών ο Κασαπάκης, από τους καλύτερους, σου λέει η πιάτσα. Τους καθάρισε σαν αυγό ο Λάζλο.

Κι εκεί που πάω να το τελειώσω το κομμάτι, βαράει το τηλέφωνο. Φίλος «βάζελος» και ψαγμένος. Ο Αλαφούζος, λέει, έπρεπε να τους δεχτεί τους παίκτες και να τους πει αυτός ο ίδιος ότι στηρίζει τον Μπόλονι. Τώρα που τους αγνόησε, τα πράγματα θα γίνουνε χειρότερα. Είπε και το άλλο ο γίγαντας. Αν τους δεχότανε, πώς θα αισθανότανε ο Μπόλονι; Θα ήταν σαν να τον γράφει τον Ρουμάνο και αυτοί που θα πηγαίνανε στο γραφείο του Γιαννάκη, δεν θα ξανάβλεπαν 11άδα ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Για σπάσιμο. Όχι στους παίκτες. Στον Αλαφούζο.