ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός δυστυχούν όταν είναι χαρούμενοι και χαρούμενοι όταν δυστυχούν!

Στη γωνία τον περίμεναν τον Ολυμπιακό οι Σαββιδοτέχνες – Αλαφουζοτέχνες. Και μόλις σφύριξε ο Ισπανός τη λήξη, πάρε να’ χεις τις ειρωνείες. Ο Ολυμπιακός, σου λέει, έχει 0-0-9 ήττες εκτός έδρας. Και βάρτου – δώστου νταβαντούρι.

Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Κι αγγλικά, μάλιστα, ούτε καν ελληνικά. Χλευάζουν τον Ολυμπιακό που παίζει στο Champions League και δεν ασχολούνται με τον ΠΑΟΚ πουλάει προπονητές, που δεν ξέρει τι χρώμα έχει το σεντόνι.

Κι αποθεώνουν τον Παναθηναϊκό, που κέρδισε με ανύπαρκτο πέναλτι τον Απόλλωνα και δεν έκανε ένα δράμι ευκαιρία.

Θα στο θέσω επιστημονικά, μάστορα, τι συμβαίνει με τους Σαββιδοτέχνες, Αλαφουζοτέχνες. Έτσι όπως έχουνε εκπαιδεύσει τους αναγνώστες τους, είναι δυστυχισμένοι όταν είναι χαρούμενοι! Παράνοια είναι αυτό το πράγμα. Κι αντίστροφα. Είναι χαρούμενοι, όταν είναι δυστυχισμένοι.

Αν διαβάζουνε αυτές τις παπαριές κάθε μέρα οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ εθίζονται στον μεταξύ τους οίκτο να βλέπουν την ομάδα τους ο ένας να μην μπορεί να σηκώσει το σεντονάκι του Champions League κι ο άλλος να έχει δέκα χρόνια να δει χαρά στα σκέλια του.

Διότι στην πραγματικότητα, αυτό συμβαίνει. Έχουν μάθει ο ένας να λυπάται τον άλλον. Κι καθένας δεν δέχεται την δυστυχία των άλλου, παρά μόνο τη δική του, τελικά.

Να στο κλείσω γιατί είναι και περίεργες αυτές οι έννοιες. Ο κάθε ζωντανός άνθρωπος παλεύει για την ευτυχία σ’ αυτή τη ζωή. Ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός για την δυστυχία και σιγοντάρει το Σαββιδοτεχνείο – Αλαφουζοτεχνείο με τη μιζέρια που βγάζει για τον Ολυμπιακό.

Στην πραγματικότητα δεν δέχονται την δυστυχία του Ολυμπιακού, γιατί είναι σκλάβοι της δικής τους δυστυχίας. Θεωρούν ότι προνόμιό τους. Προσποιούνται ότι χαίρονται με την τριάρα στο Μάντσεστερ, αλλά μέσα τους δυστυχούν, διότι η δυστυχία τους είχε γίνει βίωμα.