Παρών-απών ο Καραμανλής

Ως συνήθως ο Κώστας Καραμανλής έλαμψε διά της απουσίας του από το σημερινό συνέδριο της Ν.Δ. προτιμώντας προφανώς τις γαστριμαργικές απολαύσεις πέριξ της Ραφήνας, περιοχή που ελάχιστα απέχει από τον χώρο του συνεδρίου.

Χθες, Παρασκευή (14/2), ήλθε, είδε και απήλθε με μια κοινότοπη δήλωση του τύπου «βρισκόμαστε στην τελική ευθεία», και ακόμη «ισχυρή κυβέρνηση τετραετίας που θα υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα που θα φέρει την ανάπτυξη, που θα στηρίξει τους αδύνατους». Και έκλεισε τη δήλωσή του λέγοντας: «Μόνο η παράταξή μας μπορεί και είμαστε όλοι στην πρώτη γραμμή».

Κατ’ αρχάς, που βλέπει ο κ. Καραμανλής ότι βρισκόμαστε στην «τελική ευθεία». Απ’ ό,τι γνωρίζουμε ο τακτικός συνομιλητής του, νυν πρωθυπουργός, μιλάει για εκλογές του 2019.

Ας πάμε παρακάτω.

Στα λεγόμενά του για «υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων» μας υποχρεώνει να του θυμίσουμε ότι μέχρι σήμερα ο ίδιος δεν έχει πάρει δημόσια θέση για τις Πρέσπες, όταν η παράταξή του διά του προέδρου της και επόμενου πρωθυπουργού έχει αποκηρύξει τη συμφωνία αυτή.

Κάνει λόγο για ανάπτυξη, αλλά καμία μνεία για τους φόρους που την πνίγουν και δημιουργούν πλασματικά πλεονάσματα για τα οποία επαίρεται ο κ. Τσίπρας, εκ των οποίων κάποια ψίχουλα πηγαίνουν σε μερίδα πολιτών.

Για όλα τα παραπάνω το ερώτημα που προκύπτει είναι πότε και πού πήρε θέση γι’ αυτά. Στη σημερινή ημερήσια διάταξη του συνεδρίου ομιλητές ήταν πλήθος βουλευτών αλλά και σημαίνοντα πρόσωπα, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο νυν πρόεδρος του ΕΛΚ και επόμενος ηγέτης της ΕΕ Μάνφρεντ Βέμπερ, ο επίτροπος Μετανάστευσης Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο εκπρόσωπος Τύπου του κ. Γιούνγκερ, Μαργαρίτης Σχοινάς.

Ποτέ στην ιστορία δεν έχει ξαναγίνει ένα κόμμα το οποίο με το συνέδριό του ετοιμάζεται να σηματοδοτήσει την επιστροφή του στην εξουσία, ένας πρώην αρχηγός (ο μακροβιότερος ιστορικά) και πρώην πρωθυπουργός (για πέντε και πλέον χρόνια) να μην παίρνει τον λόγο και το σημαντικότερο να απουσιάζει από τις εργασίες του.

Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. σήμερα στην πιο σημαντική ημέρα του συνεδρίου, όπου εκτός όλων των επιφανών κομματικών ομιλητών, θα ανέβαινε στο βήμα ο υψηλός προσκεκλημένος της Ν.Δ., ο μελλοντικός πρόεδρος της Κομισιόν Μάνφρεντ Βέμπερ, ο κ. Καραμανλής αποφάσισε να χαρεί την αθηναϊκή χειμωνιάτικη λιακάδα.

Η αλήθεια είναι ότι στη Ν.Δ. έχουν συνηθίσει την αφωνία του κ. Καραμανλή. Εξάλλου το πιο σύντομο ανέκδοτο στους κόλπους της Πειραιώς είναι: «Μίλησε ο…… Καραμανλής». Φυσικά λόγω ανατροφής δεν μας επιτρέπεται να προσθέσουμε στις τελίτσες τις ακριβείς λέξεις, καθώς είμαστε αντιρατσιστές και θεωρούμε ρατσισμό να χαρακτηρίζουμε κάποιον από τον όγκο του.

Αυτό όμως που μας κάνει τεράστια εντύπωση και γι’ αυτό επιμένουμε είναι για ποιον λόγο ο κ. Καραμανλής ακολουθεί αυτή την τακτική. Να κάνει αγγαρεία και να στέλνει ένα μήνυμα προς την κοινωνία ότι δεν του καίγεται καρφί για το εάν κερδίσει ή χάσει τις εκλογές η Ν.Δ. Ακόμη και στην ομιλία του κ. Μητσοτάκη ο πρώην πρωθυπουργός, όταν τον απαθανάτιζε η τηλεοπτική κάμερα έδειχνε να βαριέται αφόρητα. Έπληττε ο άνθρωπος, την ώρα που ο Μητσοτάκης είχε ξεσηκώσει στην κυριολεξία τα πλήθη και τον χειροκροτούσαν όρθιοι ακόμη και οι βουλευτές και οι πρώην προέδροι. Απλά εμείς θέλουμε σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε –ειδικά στον κ. Καραμανλή– ότι στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ) ο Κώστας Σημίτης περίμενε υπομονετικά κι άκουσε την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου. Κι αυτός με τη σειρά του άκουσε όλα όσα είπε ο κ. Σημίτης.

Και ας μην ξεχνάμε ότι Σημίτης και Παπανδρέου μπορεί να ήταν επί χρόνια στενοί συνεργάτες, αλλά οι σχέσεις τους έφτασαν σε οριακό σημείο, όταν ο ΓΑΠ διέγραψε τον «Κινέζο» το 2008. Και ο «Κινέζος» με τη σειρά του ήταν ο αυστηρότερος κριτής της πρωθυπουργίας Παπανδρέου. Κι όμως, στο συνέδριο για να στείλουν μήνυμα ενότητας επέδειξαν αυτό που λέμε πολιτικό πολιτισμό.

Μπορεί κάποιοι να πουν ότι  Κ. Καραμανλής δεν διαθέτει πολιτικό πολιτισμό. Ή ότι είναι οκνηρός. Εμείς απλά υπενθυμίζουμε ότι ο τότε πρωθυπουργός, κ. Καραμανλής, την πενταετία Μάρτιος 2004- Οκτώβριος 2009, προτιμούσε τη Ραφήνα από το Μαξίμου. Άλλωστε ο ίδιος σε συνέντευξή του απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη θητεία του, η απάντησή του ήταν: «Η στιγμή που έφυγα οριστικά από το Μέγαρο Μαξίμου».