Πέθανε η ψυχή της Νέας Σμύρνης, ο Μήτσος Μαυρίκης

Ο «Μητσάρας» Μαυρίκης, παιδί της επαρχίας από τον Μελιγαλά Μεσσηνίας, ανηφόρησε σε ηλικία 18 ετών στη Νέα Σμύρνη. Και έγινε η ψυχή του Πανιωνίου επί σειρά 15 ετών, έχοντας παράλληλη πορεία με τον αδελφικό του φίλο Χρήστο Εμβολιάδη. Υπηρέτησε την ομάδα της Νέας Σμύρνης συνολικά 30 χρόνια, καθώς αναμείχθηκε και στα διοικητικά του συλλόγου. Αποδείχτηκε ότι του πήγαινε το Γεώργιος Καραϊσκάκης, αφού στην έδρα του Ολυμπιακού πανηγύρισε την κατάκτηση δύο Κυπέλλων. Το πρώτο στην ιστορία του Πανιωνίου ως ποδοσφαιριστής και το δεύτερο ως γενικός αρχηγός: Πανιώνιος-ΑΕΚ 3-1 (1979) και Πανιώνιος-Παναθηναϊκός 1-0 (1998). Ο Μήτσος από παιδική ηλικία στον Μελιγαλά έκανε όνειρα να σπουδάσει στη Νομική. Αρνήθηκε πρόταση για να συνεχίσει την καριέρα του στην Καλαμάτα (1972) και άρχισε τα μαθήματα σε φροντιστήριο στην Αθήνα. Ωστόσο, τα μαθήματα στα γήπεδα τον γοήτευσαν!

Ο 60χρονος πλέον παλαίμαχος επιθετικός θυμάται τα δύσκολα χρόνια που έζησε στους αγωνιστικούς χώρους, την αναγνώριση που είχε από τους φιλάθλους και την τύχη να αγωνιστεί μαζί με τρεις κορυφαίους ποδοσφαιριστές στον Πανιώνιο, Θωμά Μαύρο, Νίκο Αναστόπουλο και Δημήτρη Σαραβάκο. Επίσης είχε προλάβει τον σπουδαίο Γιώργο Δέδε για δύο χρόνια στην Πλατεία.

Ο Μαυρίκης θυμάται τα παιδικά του χρόνια στον Μελιγαλά. Ο πατέρας του ο Γιώργος ήταν δημόσιος υπάλληλος και με τα αδέλφια του Αντώνη και Ουρανία δεν έζησαν στην πολυτέλεια, όμως στο σπίτι υπήρχαν τα απαραίτητα. Αγωνίστηκε στον Εθνικό Μελιγαλά και το 1972 κατέκτησε το πρωτάθλημα στην ΕΠΣ Μεσσηνίας. Σε ηλικία 18 ετών άφησε την πατρίδα του και πήγε στην Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει. Ο Μαυρίκης μετάνιωσε γιατί δεν έκανε την προσπάθεια να δώσει εξετάσεις στη Νομική, αλλά ουδέποτε μετάνιωσε που έγινε ποδοσφαιριστής.

«Η Νέα Σμύρνη και ο Πανιώνιος είναι η ζωή μου», μας είπε με συγκίνηση ο Μητσάρας όπως καθιερώθηκε από τους Πάνθηρες, τους φανατικούς του Πανιωνίου. Μάλιστα όταν πηγαίνει στο χωριό του και οι φίλοι του λένε «καλώς τον Αθηναίο», τους διορθώνει: «Είμαι Νεοσμυρνιώτης, μην το ξεχνάτε».

Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου θυμάται το πρώτο του γκολ και το μπουγέλωμα που έφαγε από τους συμπαίκτες του: «Το σημείωσα στον αγώνα με την Καλαμάτα, με προπονητή τον βρετανό Τζον Μάλετ. Νικήσαμε 3-1 και μετά τη λήξη της συνάντησης μέσα στα αποδυτήρια στη Νέα Σμύρνη ευχαριστήθηκα το μπουγέλωμα από τους συμπαίκτες μου».

Ποιος του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση όταν φορούσε την κυανέρυθρη φανέλα και ποια γεγονότα τον σημάδεψαν;

«Ο Δημήτρης Σαραβάκος. Μεγάλωσε στον Πανιώνιο. Ηταν παιδί συνεσταλμένο και μελαγχολικό. Του είχα αδυναμία. Μου ζήτησε το νούμερο 7 που φορούσα εγώ στη φανέλα και του έκανα το χατίρι. Πήρα το 9. Η Τούμπα ήταν η έδρα όπου δεινοπαθούσαμε» θυμάται και συνεχίζει: «Στα 19 μου, σε αγώνα ΠΑΟΚ – Πανιωνίου πέρασα την μπάλα κάτω από τα πόδια του Φουντουκίδη, βγήκα μόνος μου, όμως έχασα την ευκαιρία. Ο σέντερ μπακ του ΠΑΟΚ φαινόταν σαν βουνό. Μ’ άρπαξε απ’ τον λαιμό και μου είπε: “Μικρέ, μην το ξανακάνεις αυτό”. Φόβος και τρόμος. Ο διαιτητής έκανε πως δεν έβλεπε. Η Τούμπα, με 45.000 κόσμο να κρέμονται σαν τσαμπιά στο γήπεδο, ποιος τολμούσε να μιλήσει; Υπήρχαν και αντίπαλοι που χαιρόμουν να αντιμετωπίσω, όπως ήταν οι Καψής, Κυράστας. Καθαροί αμυντικοί, δεν έπαιζαν βρώμικα. Δεν θα ξεχάσω τον αγώνα με τον Αρη στου Χαριλάου. Καθόμουν στον πάγκο και φορούσα πολιτικά. Βρισκόμουν στη δύση της καριέρας μου. Ολο το γήπεδο με χειροκρότησε».

Ο Μήτσος δεν έχει παράπονα από τη ζωή του. Το μοναδικό του ως ποδοσφαιριστής ήταν που δεν αγωνίστηκε στην εθνική ομάδα: «Με τον Αρχοντίδη είχε παίξει στην Εθνική η μισή Ελλάδα. Δεν αξιώθηκα να φορέσω ούτε μία φορά το εθνόσημο στο στήθος σε επίσημο παιχνίδι. Πάντως από το ποδόσφαιρο κέρδισα αρκετά χρήματα. Με τον Εμβολιάδη ήμασταν ιδιοκτήτες για τριάντα χρόνια σε τρία μαγαζιά. Ενα πιάνο – μπαρ και δύο καφετέριες».

Πώς βλέπει τώρα το ποδόσφαιρο;

«Ο Ολυμπιακός παίζει χωρίς αντίπαλο. Υπάρχει μεγάλη διαφορά με τις άλλες ομάδες. Ο Παναθηναϊκός δίκαια κατέκτησε το Κύπελλο, όμως δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον Ολυμπιακό. Η ομάδα μου ο Πανιώνιος φυτοζωεί. Πιστεύω η σωτηρία είναι να επιστρέψει ο Τσακίρης», επεσήμανε ο Μαυρίκης, ο οποίος έβαλε και τον επίλογο: «Στη ζωή μου δεν μου φταίει κανένας για τα λάθη μου. Εγώ φταίω. Τα περισσότερα τα έκανα με τις γυναίκες. Αγάπησα λάθος γυναίκες. Γι’ αυτό έμεινα εργένης».