Πίσω στα γήπεδα για την Εθνική του 2004!

Οι Πρωταθλητές Ευρώπης ξαναγίνονται ομάδα, η οποία θα δίνει 2-3 φιλικούς αγώνες το χρόνο για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Βρέθηκαν την περασμένη Δευτέρα στο γήπεδο της Καλαμαριάς για πρώτη φορά όλοι μαζί μετά από περίπου 9 χρόνια. Μαζεύτηκαν οι 17 εκ των 23 πρωταθλητών Ευρώπης για πρώτη φορά μετά τον μύθο του 2004. Το έκαναν για χάρη της Παμποντιακής Ομοσπονδίας για να τιμήσουν την μνήμη των Ποντίων που χάθηκαν κατά την γενοκτονία του 1919, με αντίπαλο μια ομάδα επίλεκτων Ποντίων ποδοσφαιριστών. Μέσα σε διάστημα λίγων λεπτών ο χρόνος είχε γυρίσει πίσω, όλοι είχαν γίνει κατά μια 10ετία μικρότεροι, όλοι συνέχιζαν από εκεί που είχαν μείνει, από τις μέρες της Πορτογαλίας. Σαν να ήταν η επόμενη φορά που συγκεντρώθηκαν, για ένα φιλικό παιχνίδι.

Νικοπολίδης, Καψής, Δέλλας, Γκούμας, Φύσσας, Γεωργιάδης, Μπασινάς, Παπαδόπουλος Δ., Τσιάρτας, Νικολαϊδης, Ζαγοράκης, Χαλκιάς, Βρύζας, Λάκης, Καφές, Κατεργιαννάκης, Κατσουράνης (δεν έπαιξε, αλλά ήταν στο γήπεδο), όλοι μια παρέα, από εκεί που είχαν μείνει. Με τον “κάπτεν” Ζαγοράκη να ανησυχεί ότι “θα ξεφτιλιστούμε ρε”, όπως έλεγε πριν από τα ματς της Πορτογαλίας, τον Φύσσα να κάνει μιμήσεις, τον Τσιάρτα να δίνει οδηγίες και να ζητά τη μπάλα. Με διάθεση να βγουν και πάλι νικητές από το τερέν, ακόμη και αν οι περισσότεροι δεν ήταν σε καλή φυσική – αγωνιστική κατάσταση. Με πείσμα να παίξουν καλά και να σταθούν στο ύψος τους, να θυμίσουν, έστω σε στιγμές, στον κόσμο την ομάδα που λάτρεψε το καλοκαίρι του 2004.

Αν ήταν και περισσότερος ο κόσμος στο γήπεδο η πρώτη φορά θα ήταν όπως την επιθυμούσαν οι πρωταθλητές Ευρώπης, οι οποίοι από καιρό σε καιρό συζητούσαν μεταξύ τους για την ανάγκη να μη χαθούν, να βρίσκονται, να θυμούνται την καλύτερη ποδοσφαιρική ιστορία της ζωής τους, αλλά κυρίως να βρουν έναν τρόπο για να γυρίσουν πίσω λίγη από την αγάπη που έχουν εισπράξει όλα αυτά τα χρόνια.

Ακριβώς εκεί ήρθε και έδεσε αυτή η εμπειρία, της περασμένης Δευτέρας. Μαζεύτηκαν, είδαν ότι μπορούν και σήμερα να περνούν καλά όλοι μαζί και να χαίρονται τη στιγμή, και το αποφάσισαν. Στο εξής ο στόχος τους είναι να βρίσκονται τουλάχιστον 2-3 φορές το χρόνο για να ξανασμίγουν, να γίνονται ομάδα και να παίζουν ποδόσφαιρο. Θα το κάνουν πάντοτε για να υπηρετούν φιλανθρωπικούς σκοπούς. Θα το κάνουν, κατά προτίμηση, στην επαρχία. Σε πόλεις και κοινωνίες που δεν είχαν πολλές ευκαιρίες να τους δουν από κοντά τον καιρό που ήταν ενεργοί ποδοσφαιριστές. Θα το κάνουν για να χαίρονται που ξαναβρίσκονται, για να χαίρεται ο κόσμος που τους ξαναβλέπει, αλλά και για να δίνουν χαρά, ανακούφιση και βοήθεια σε συνανθρώπους τους που το έχουν ανάγκη.

Είναι πολύ καλό νέο που αυτή η Εθνική, η καλύτερη όλων των εποχών, η πιο αγαπημένη όλων των εποχών, δεν θα χαθεί. Κι είναι καλύτερο νέο που θα βοηθήσει ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Αυτά τα παιδιά είχαν την ευλογία, έγιναν πλούσιοι σε συναισθήματα και υλικά αγαθά. Κι είναι σπουδαίο που αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω στην κοινωνία, ειδικά στη σημερινή εποχή της, ένα μέρος της αγάπης που εισέπραξαν.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα