Πλειοψηφία οι αιώνιοι φοιτητές στα Πανεπιστήμια

Το 40% με 50% των φοιτητών που είναι εγγεγραμμένοι στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι σήμερα ενεργοί και στο όριο των σπουδών που προβλέπεται για κάθε τμήμα, ενώ σε κάποια από αυτά οι περισσότεροι είναι αιώνιοι!

Το θέμα επαναφέρει στη δημοσιότητα η έρευνα που έκανε το υπουργείο Παιδείας αναζητώντας στοιχεία και τελικά «πέφτοντας» για μια ακόμη φορά στη στρέβλωση που παρουσιάζει σήμερα η ανώτατη εκπαίδευση της χώρας.

Κι αυτό γιατί το υπουργείο Παιδείας και ο υφυπουργός Βασίλης Διγαλάκης ζήτησαν στοιχεία από τα ΑΕΙ εντός 24ώρου, προκειμένου να «μοιραστεί» βάση των ενεργών φοιτητών τους, μια επιπλέον χρηματοδότηση περίπου 7 εκατομμυρίων ευρώ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», αποδεικνύεται, σήμερα σε μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας οι αιώνιοι φοιτητές είναι περισσότεροι από αυτούς που αποκαλούνται ενεργοί.

Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών οι εγγεγραμμένοι φοιτητές είναι γύρω στα 102.000 άτομα, ενώ εκείνοι που φαίνεται ότι παρακολουθούν τυπικά τις σπουδές τους και βρίσκονται στο όριο των σπουδών τους (όσα δηλαδή ορίζει η κάθε σχολή) δεν φτάνουν τα 50.000 άτομα. Στο ΕΜΠ η αντιστοιχία είναι περίπου 50% – 50%, ενώ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών γύρω στο 45% για τους ενεργούς φοιτητές στο όριο της φοίτησης. Καλύτερη αναλογία υπέρ των ενεργών φοιτητών φαίνεται ότι έχει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ετσι, αλλαγή των διατάξεων που ισχύουν σήμερα για το θέμα των αιώνιων φοιτητών μελετάει το υπουργείο, ενώ όπως είναι ήδη γνωστό κατά την κατάργηση του καθεστώτος που ισχύει σήμερα θα υπάρξουν εξαιρέσεις για λόγους υγείας ή άλλους ειδικούς λόγους, αλλά και μεταβατικό στάδιο εφαρμογής του νέου νόμου.

Προτάσεις

Οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι πολλές, καθώς οι σχετικές διατάξεις θα προστεθούν στον νέο νόμο – πλαίσιο για τα ΑΕΙ που θα καταθέσει το υπουργείο Παιδείας τους πρώτους μήνες του 2020, οπότε υπάρχει το χρονικό περιθώριο για την ανταλλαγή απόψεων. Το βέβαιο είναι ότι θα τεθούν συγκεκριμένα όρια κατά τα οποία θα μπορούν να ολοκληρώσουν οι φοιτητές τις σπουδές τους, όπως π.χ. «ν+2» που ίσχυε στο παρελθόν ή «ν+ν».

Με τον όρο ν+2 συμβολίστηκε η διάρκεια των σπουδών ενός τμήματος προσαυξημένη κατά 2 έτη (π.χ. αν μια Σχολή έχει διάρκεια σπουδών 4 έτη, ως φοιτητής αναγνωρίζεται όποιος βρίσκεται μέχρι το 4+2, άρα 6ο έτος σπουδών και δεν έχει λάβει ακόμη το πτυχίο του). Αντίστοιχα ν+ν σημαίνει η διάρκεια των σπουδών ενός τμήματος προσαυξημένο κατά τον αντίστοιχο αριθμό επιπλέον ετών (π.χ. αν μια Σχολή έχει διάρκεια σπουδών 4 έτη, αναγνωρίζεται το 4+4).

Ο σχετικός νόμος βέβαια έχει περάσει από πολλά κύματα. Το 2007 θεσπίστηκε το διπλάσιο του αριθμού ετών των σπουδών (ν+ν) ως το μέγιστο όριο φοίτησης ενώ το 2011 με τον Νόμο 4009 ορίστηκε ότι οι φοιτητές χάνουν τα προνόμια της φοιτητικής ιδιότητάς τους δύο χρόνια μετά τον κανονικό χρόνο φοίτησης (ν+2).

Ο ίδιος νόμος όμως έδινε τελικά στα ανώτατα ιδρύματα τη δυνατότητα να ορίσουν βάσει κανονισμού τις προϋποθέσεις για την ολοκλήρωση των σπουδών των φοιτητών τους. Ολα αυτά βέβαια εφαρμόστηκαν μόνο μέχρι τη διαγραφή των περίφημων αιώνιων φοιτητών, κάτι που κράτησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, με τα ιδρύματα να αναζητούν επί μήνες παλιούς φοιτητές για να καθαρίσουν τα μητρώα τους, για να έρθει βέβαια η επόμενη κυβέρνηση το 2015 και να καταργηθούν όλα τα παραπάνω.

Το παράλογο της ελληνικής πολιτικής ασυνέχειας σε θέματα Παιδείας έφτασε στο να έχουμε σήμερα τα μητρώα των ΑΕΙ και πάλι «φορτωμένα» από νέους και νέες που ξεπερνούν το 7ο ή το 8ο έτος φοίτησής τους.