«ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ» Α-ΛΑ ΣΥΡΙΖΑ: Τύφλα να ’χει ο… Αυλωνίτης

Τι σχέση μπορεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον τεράστιο Έλληνα κωμικό, τον Βασίλη Αυλωνίτη; Πολλοί θα απαντήσουν, λόγω της κόρης του Ελένης Αυλωνίτη, η οποία ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ενεργό στέλεχος του κόμματος.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Κάποιος, όμως, πιο προσεκτικός θα διαπιστώσει πως πολλές από τις ατάκες του τεράστιου Έλληνα ηθοποιού, αλλά και οι ρόλοι του στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, με τους οποίους μεγάλωσαν γενιές και γενιές, αποτυπώνουν όλα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως για παράδειγμα όταν ακούς τον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγετική του ομάδα να κάνει λόγο για στροφή στη σοσιαλδημοκρατία και την οικολογία σου έρχεται στο μυαλό ο καταπληκτικός ρόλος του Αυλωνίτη στη «Σωφερίνα» (1964), όπου κάνει τον Σπανοβαγγελοδημήτρη και στο δικαστήριο συστήνεται ως Γύλος, όπως είναι το παρατσούκλι του. Εκεί ο Αυλωνίτης κάνει τον αλλήθωρο και μπλέκει τους δικαστές (πρόεδρος ο Παπαγιαννόπουλος), καθώς κοιτάζει αλλού και αλλού απευθύνεται. Κάπως έτσι ήταν και η κυβερνητική του θητεία του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα. Κοίταζε προς τα αριστερά, αλλά συνεργάστηκε άψογα με τη δεξιά και τον Πάνο Καμμένο. Ακόμη και τώρα ο Γύλος (ας υποθέσουμε ότι είναι ο κ. Τσίπρας) κοιτάζει προς τη Φώφη Γεννηματά, αλλά δίνει μάχη για να σώσει τον Παπαγγελόπουλο.

Ας πούμε, για παράδειγμα, ο σύλλογος «Πνεύμα και Ηθική» που προήδρευε ο Αυλωνίτης ως Ζάχος Μάρκας στην ταινία «Η ωραία των Αθηνών», όπου από τη μία φαινόταν άμεμπτος και από την άλλη κυνηγούσε κοριτσόπουλα και με δολοπλοκία προσπάθησε να κερδίσει την κληρονομιά. Κάπως έτσι συμπεριφέρθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και στην υπόθεση Novartis. Από τη μία στοχοποίησε πολιτικούς αντιπάλους και από την άλλη εντός του Μαξίμου κανόνιζαν ο Παππάς με τον Παπαγγελόπουλο ραντεβού μεταξύ επιχειρηματιών για να επιλυθούν διαφορές, οι οποίες είχαν ήδη πάρει τη δικαστική οδό. Προφανώς οι υποσχέσεις που έδιναν οι δύο υπουργοί αναδείκνυαν το «Πνεύμα και Ηθική» του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πόθεν έσχες Παπαδημούλη μάς φέρνει στο μυαλό μία άλλη ιστορική ατάκα του Βασίλη Αυλωνίτη, το «φάτε, φάτε». Προφανώς και η αγορά οκτώ ακινήτων και η άμεση ενοικίαση τριών εξ αυτών σε ΜΚΟ για την εγκατάσταση προσφύγων με τα χρήματα απόλυτα εξασφαλισμένα από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης –καθ’ όλα νόμιμες– είναι άλλη μία απόδειξη του «Πνεύματος και Ηθική».

Όμως σε ό,τι αφορά τον Δημήτρη Παπαδημούλη και τα όσα είπε σε κομματική διαδικτυακή εκδήλωση προ ολίγων 24ώρων, που διοργανώθηκε από την Πρωτοβουλία μελών ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας και την Κίνηση Ανατολικής Αττικής «για Δημοκρατικό και Αριστερό ΣΥΡΙΖΑ», με θέμα «Ο ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες. Με ποιο πρόγραμμα; Με ποιες συμμαχίες; Με ποιο κίνημα; Και πώς;», ταιριάζει η ατάκα του Βασίλη Αυλωνίτη «Ωρέ πού πάμε, ωρέ πού πάμε». Διότι όταν ένας ευρωβουλευτής της αριστεράς αγοράζει με 300.000 ευρώ οκτώ διαμερίσματα στο κέντρο της Αθήνας σίγουρα δεν μπορεί να μιλά για «αυτοκριτική αξιολόγηση», ή να υποστηρίζει «Τολμηρά πρέπει να δούμε λάθη και παραλείψεις». Και να καταλήγει ότι «πρέπει να επιμείνουμε σε αριστερό κόμμα».

Όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την πολιτική εδώ και χρόνια μας θυμίζουν τις ρήσεις και τα έργα του Τσοχατζόπουλου. Όταν στην τεράστια κόντρα που είχε αναπτυχθεί τη δεκαετία του ’90 κατηγορούσε τον Σημίτη για στροφή προς τα δεξιά και έκανε λόγο για αριστερό ΠΑΣΟΚ. Τότε ήταν που με τις μίζες απέκτησε ένα σωρό σπίτια και κτήματα, μεταξύ των οποίων και το σπίτι στην Διονυσίου Αεροπαγίτου απέναντι από την Ακρόπολη για να στεγάσει τον έρωτά του με τη Βίκυ Σταμάτη. Προς Θεού, δεν λέμε ότι ο κ. Παπαδημούλης αγόρασε τα σπίτια με τον τρόπο του Άκη Τσοχατζόπουλου, αλλά όπως τον κάρφωσε και ο σύντροφός του  Στέλιος Κούλογλου  «δεν μπορεί να πάμε στη λογική το μη χείρον βέλτιστον και το άλλο θέμα είναι ότι στην Αριστερά έχει ξεκαθαρίσει, ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό».

Καρικατούρα η νεολαία

 Φυσικά, θα πρέπει να επισημανθεί ότι στην κομματική εκδήλωση όπου ο Παπαδημούλης, αποφάσισε να πάει με την εσωκομματική αντιπολίτευση κόντρα στον Αλέξη Τσίπρα για να δείξει την αριστεροσύνη του τα πραγματικά σημαντικά ακούστηκαν από τον Νίκο Βούτση. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής χαρακτήρισε ως «καρικατούρα» τη συμπεριφορά της κομματικής νεολαίας να βγαίνει πιο… προωθημένα σε ζητήματα της επικαιρότητας (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την κρίση στον Έβρο), ενώ ήταν ιδιαίτερα καυστικός και απέναντι σε φαινόμενα αλαζονείας και ύφους στο ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία καταγράφηκαν στη διάρκεια της διακυβέρνησης.

Όμως και ο Σπύρος Δανέλλης άφησε αιχμές για τον Παύλο Πολάκη μιλώντας για το ήθος της Αριστεράς. Μάλιστα είπε ότι «πολύς κόσμος στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ένοιωθε προσβεβλημένος». Ο κ. Δανέλλης ξεκαθάρισε από πλευράς του ότι άλλο «πρωτόγνωρη μαχητικότητα από στελέχη του κόμματος και άλλο πολιτικός τραμπουκισμός». Εξίσου αυτοκριτικός υπήρξε ο κ. Δανέλλης, αναφερόμενος στη «σχέση μας (σ.σ. ΣΥΡΙΖΑ) με το μαύρο χρήμα», καθώς έκανε λόγο για «φαινόμενα νομότυπης διαχείρισης μαύρου χρήματος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση», φέροντας ως παράδειγμα τη «δημιουργία περιφερειακών εργολάβων που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα, ακόμη και όταν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ». Κάτι για το οποίο αξίζει να ασχοληθεί κάποιος εισαγγελέας.

Αίσθηση προκάλεσε και η τοποθέτηση του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος ζήτησε νέα σχέση στο τρίπτυχο κίνημα-κόμμα-ηγεσία. Και αυτό γιατί, στην ανάλυση του κ. Δραγασάκη «πρέπει να ξαναανακαλύψουμε το κόμμα. Πιστέψαμε ότι τα κινήματα ή ένας φωτεινός ηγέτης μπορεί να υποκαταστήσει το κόμμα» υποστήριξε με αυτοκριτική διάθεση και τάχθηκε υπέρ ενός λεπτομερούς απολογισμού της δράσης της Κουμουνδούρου.

Όπως γίνεται πλέον αντιληπτό, ακόμη και στους πλέον αδαείς στον ΣΥΡΙΖΑ προφανώς ετοιμάζουν ένα σύγχρονο ριμέικ με αποσπάσματα από επιθεωρήσεις του Βασίλη Αυλωνίτη. Μπορεί να μην έχει τη χάρη του πρωτότυπου χιούμορ, όμως σίγουρα θα ευθυμήσει το φιλοθεάμον κοινό.