Πογετάκης, Πογετόπουλος και… Πογετίδης μαζί

Του Νίκου Συνοδινού

Η νέα εποχή της εθνικής ομάδας έχει τη σφραγίδα του Γκουστάβο Πογέτ. Του Ουρουγουανού προπονητή που από τις πρώτες ημέρες παρουσίας του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, έδειξε δείγματα γραφής, που έστειλαν το μήνυμα της αναμόρφωσης και της επιστροφής στο δρόμο των επιτυχιών.

Ο Ομοσπονδιακός τεχνικός δεν έχει πολλές ημέρες τους παίκτες στη διάθεσή του προκειμένου να μεταφέρει τεχνικές και συστήματα. Σε μια περίοδο που οι παίκτες είναι καταπονημένοι από μεγάλο αριθμό αγώνων και ταξίδια, ο Πογέτ κατάφερε να βγάλει τον καλό εαυτό τους και κυρίως ν’ αναδείξει το ομαδικό πνεύμα. Ο 55χρονος προπονητής, έριξε το βάρος στην ψυχολογία. Γιατί ξέρει πόσο σημαντικό είναι αυτό το στοιχείο για τους Έλληνες. Όχι μόνο διότι πέρασε από την ΑΕΚ κι έζησε από κοντά την ελληνική νοοτροπία, αλλά γιατί όπως σχεδόν όλοι οι Ουρουγουανοί είναι φιλέλληνας. Κι αν ο Ότο Ρεχάγκελ, αγάπησε την Ελλάδα κι έγινε Ρεχακλής, ο Γκουστάβο Πογέτ θα την λατρέψει και θα γίνει Πογετάκης, Πογετόπουλος και Πογετίδης μαζί.

Δεν κάλεσε τυχαία τον Γιώργο Καραγκούνη να μιλήσει στους διεθνείς μας. Να τους μεταφέρει το όνειρο μιας μεγάλης πορείας και τι σημαίνει αυτή για την Ελλάδα, τους Έλληνες και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Και πλέον αυτά τα παιδιά παίζουν για τους εαυτούς τους, αλλά κυρίως…. για την Ελλάδα ρε γαμώτο.

Ο Πογέτ δεν ήλθε με τις περγαμηνές του Ρεχάγκελ. Ούτε την αυστηρή του νοοτροπία. Και μπορεί να παρουσιάζει μια το ίδιο σκληρή ομάδα, που κρατάει το μηδέν στην άμυνα και αρπάζει τους βαθμούς με… μισό γκολ, αλλά δεν είναι της λογικής του αμυντικού ποδοσφαίρου, αλλά της προσαρμογής, ανάλογα με τον αντίπαλο. Ξέρει καλά ποια είναι η αξία του κόσμου στην δημιουργία της θετικής ατμόσφαιρας και προσδοκίας, γι’ αυτό και με το που τελείωσε το δεύτερο ματς στην Πρίστινα απέναντι στο Κόσοβο, απηύθυνε μήνυμα στους φιλάθλους ν’ αγκαλιάσουν αυτή την εθνική και να στηρίξουν με θέρμη τις προσπάθειές της.

Ο ίδιος μεγάλωσε στο Μοντεβιδέο. Η οικογένεια του αθλητική, αφού ο πατέρας του ήταν διεθνής παίκτης του μπάσκετ, με συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 και του 1964. Η οικογένεια ήταν πάντα «διχασμένη», αφού ο μπαμπάς Ουάσινγκτον υποστήριζε την Πενιαρόλ και η μητέρα του την Νασιονάλ. Ο ίδιος ο Πογέτ θυμάται, ότι 7 χρονών έπαιζε σε έναν αγώνα 7 εναντίον 7, με μια ομάδα από την Αργεντινή. Φεύγοντας άκουσε τον πατέρα του να λέει: αν χάσετε, μην γυρίσεις στο σπίτι. «Ένιωσα υποχρεωμένος από εκείνη την μέρα και μετά να κερδίζω κάθε αγώνα με την Αργεντινή».

Σε ηλικία 20 χρόνων ήρθε στην Ευρώπη και την Γκρενόμπλ. «Ήμουν 20χρόνων και έφτασα σε μια περιοχή, όπου είχε χιόνι και κρύο-δεν είχα δει ποτέ χιόνι στην ζωή μου. Ήμουν μόνος και έπρεπε για πρώτη φορά στην ζωή μου να μάθω να ζω και να διαχειρίζομαι τα οικονομικά μου. Εκείνοι οι λίγοι μήνες μου έδωσαν πολλά περισσότερα από ό,τι τα 20 χρόνια που είχα περάσει στο Μοντεβιδέο».

Αφού επέστρεψε για λίγο στη Νότιο Αμερική και την Ρίβερ Πλέιτ, γύρισε για τα καλά στην γηραιά ήπειρο το 1990: Σαραγόσα, Τσέλσι, Τότεναμ, όπου και κρέμασε τα παπούτσια του το 2004. Τη χρονιά που όλη η Ευρώπη είχε θαμπωθεί από τους Έλληνες που πάτησαν στο ψηλότερο βάθρο κατακτώντας την πρώτη θέση στο Euro της Πορτογαλίας. Και μετά τι; Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα. Ο Γκουστάβο νιώθει πλέον και «Άγγλος». Άλλωστε ο 20χρονος γιος του (γεννήθηκε στην Ισπανία) Ντιέγκο μιλάει Αγγλικά καλύτερα και από τους «γηγενείς», χωρίς την παραμικρή λάτιν προφορά και ήδη έχει διατελέσει αρχηγός της εθνικής Νέων Αγγλίας, σε ματς μάλιστα με την Ουρουγουάη. Και τώρα; Γίνεται Έλληνας. Και δεν ήθελε πολύ για να πάρει μπρος. Γιατί τα χαρακτηριστικά του είναι… ελληνικά.

Το κλειδί στα χαφ 

Ο ίδιος υπήρξε ένας από τους καλύτερους επιθετικούς μέσους, που αγωνίστηκαν την δεκαετία του 1990 και του 2000, με έφεση στο σκοράρισμα, επομένως και η ποδοσφαιρική του φιλοσοφία επικεντρώνεται στους ποιοτικούς μέσους. «Αν τα κεντρικά χαφ είναι γρήγορα και έχουν σωστό τάιμινγκ, μπορούν να βάλουν πολλά γκολ. Το μυστικό είναι να γνωρίζεις τέλεια των παιχνίδι των συμπαικτών σου. Τότε μόνο μπορείς να υπολογίσεις με ακρίβεια πότε και που θα ρθει η μπάλα, ώστε να σαι εκεί να την υποδεχθείς». Και στις δύο θητείες του σαν προπονητής εξελίχθηκε. Χρησιμοποίησε πολλά σχήματα, με έμφαση στην ανάπτυξη από τα άκρα, αλλά και έχοντας κάποιες φορές και αρκετές αμφιλεγόμενες επιλογές. Υπάρχουν παίκτες που τον αποθεώνουν και άλλοι, που είναι ορκισμένοι εχθροί του. Πάντως ο ίδιος έχει πολύ ισχυρή προσωπικότητα και ξεκάθαρη σκέψη για το ποδόσφαιρο: «Είναι καλό να έχεις αρχές και θεωρία για το ποδόσφαιρο, που θες να παίζει η ομάδα σου. Πρέπει όμως να αποδεικνύεις (μέσα από τα αποτελέσματα) και στους παίκτες και στον κόσμο, ότι έχεις δίκιο…».

Στους πάγκους πρωτοκάθισε το 2006, σαν βοηθός πρώτα του Ντένις Ουάιζ σε Σουίντον και Λιντς και στην συνέχεια στο πλευρό του Χουάντε Ράμος στην Τότεναμ. Η μεγάλη ευκαιρία ήρθε το Νοέμβριο του 2009, με την πρόταση της Μπράιτον. Θα την αναλάβει στην League 1, θα ανεβούν μαζί στην Championship και θα αγγίξει την άνοδο στους μεγάλους, χάνοντας το 2013 στα πλέι-οφ από την Κρίσταλ Πάλας. Θα λατρευτεί αρχικά από τους οπαδούς της ομάδας αλλά θα φύγει με το χειρότερο τρόπο, χωρίς να καταφέρει να πει καν αντίο.

Με εξαίρεση τις Μπράιτον (2009-2013) και Σάντερλαντ (2013-2015), σχεδόν σε καμία από τις υπόλοιπες ομάδες που εργάστηκε δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την αγωνιστική περίοδο, κι αυτό οφείλεται σε ένα βαθμό και στη «συνήθεια» που έχει να ασκεί, συχνά, κριτική σε αποφάσεις της διοίκησης.

Στις 10 Νοεμβρίου 2009 ανακοινώθηκε από την Μπράιτον, τότε ομάδα της League One. Τα καλά αποτελέσματα έφεραν την ανανέωση της συνεργασίας με τους «Γλάρους» γι΄ άλλα τέσσερα χρόνια. Τον Μάρτιο του 2011 η Μπράιτον έκανε οκτώ συνεχείς νίκες και ξέφυγε 13 βαθμούς από τους διώκτες της, εξασφαλίζοντας άνοδο στην Championship και κατακτώντας ταυτόχρονα τον τίτλο στη League One, στις 16 Απριλίου 2011.

Λίγο αργότερα υπέγραψε νέο βελτιωμένο συμβόλαιο για πέντε χρόνια, που τον δέσμευε ως το 2016. Στις 23 Ιουνίου 2013, όμως, η Μπράιτον τερμάτισε τη συνεργασία με τον Πογέτ, με τον ίδιο να δηλώνει πως το έμαθε από ένα μέλος του προσωπικού παραγωγής του BBC, ενώ ήταν σχολιαστής στο BBC Three στον αγώνα Ισπανία-Νιγηρία, για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών της FIFA.

Το καλό όνομα που είχε κάνει στην Αγγλία δεν τον άφησε για πολύ καιρό χωρίς δουλειά. Έτσι, στις 8 Οκτωβρίου 2013 ανακοινώθηκε από τη Σάντερλαντ με διετές συμβόλαιο κι έγινε ο πρώτος Ουρουγουανός τεχνικός της Ιστορίας στην Premier League.

Στην πρώτη του σεζόν οδήγησε τη Σάντερλαντ στον τελικό του League Cup και τη διατήρησε στην κατηγορία, αλλά απολύθηκε στις 16 Μαρτίου 2015. Μερικούς μήνες αργότερα (29 Οκτωβρίου 2015) ανακοινώθηκε από την ΑΕΚ, την οποία οδήγησε τον Φεβρουάριο του 2016 σε νίκες απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, όμως απομακρύνθηκε και από την Ένωση την Τρίτη 19 Απριλίου 2016.

Στις 9 Μαΐου 2016 υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Μπέτις, όμως ούτε στην Ανδαλουσία μακροημέρευσε καθώς απολύθηκε από τους «Βερδιμπλάνκος» της Σεβίλης στις 12 Νοεμβρίου 2016.

Στις 29 Νοεμβρίου 2016 έκανε το ταξίδι στην Κίνα για λογαριασμό της Σανγκάι Σεντσουά. Παραιτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2017 και περίπου ένα χρόνο αργότερα, στις 20 Ιανουαρίου 2018 ανέλαβε την Μπορντό. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους απομακρύνθηκε και από τους «Γιρονδίνους», καθώς είχε ασκήσει κριτική στη διοίκηση για την πώληση του Γκαετάν Λαμπόρδε στη Μονπελιέ.

Παρέμεινε χωρίς ομάδα ως τις 28 Φεβρουαρίου 2021, όταν ανέλαβε καθήκοντα στην Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα της Χιλής. Ξεκίνησε τη θητεία του κατακτώντας το Super Cup της χώρας απέναντι στην «αιώνια» αντίπαλο Κόλο-Κόλο κι έφτασε ως τους «16» του Copa Libertadores 2021, αλλά αποχώρησε με κοινή συναίνεση στα τέλη Αυγούστου.

Το 2022 τον βρίσκει για πρώτη φορά σε πάγκο εθνικής ομάδας. Αποτελεί το προσωπικό του στοίχημα. Γιατί είναι πεισματάρης, δουλευταράς, ικανός και θέλει να μιλά η ποδοσφαιρική Ευρώπη ξανά για την Ελλάδα και το… θαύμα του Πογέτ.

Τα… αδέλφια μας στη Λατινική Αμερική

Στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο, της πόλης που γεννήθηκε ο Πογέτ δεσπόζει το άγαλμα του Σωκράτη … Στη λατινική Νότιο Αμερική, ζει και βασιλεύει το Ελληνικό Πνεύμα!

Στην Ουρουγουάη ειδικά υπάρχουν χιλιάδες Ουρουγουανοί οι οποίοι ομιλούν… άπταιστα Ελληνικά και πολλοί από αυτούς…Αρχαία Ελληνικά. Στην Ουρουγουάη συμβαίνει το παράδοξο φαινόμενο να υπάρχουν πάνω από 3.000 Έλληνες μετανάστες, αλλά και διπλάσιος αριθμός Ουρουγουανών που μιλούν ελληνικά.

Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι ελληνολάτρες. Σε πρόσφατη έρευνα της Eurostat το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων Ουρουγουανών απάντησε ότι πολιτιστικά ταυτίζονται με την Ευρώπη και στην δεύτερη ερώτηση για το ποιά χώρα από την Ευρώπη έρχεται πρώτη στο μυαλό τους, η πλειοψηφία απάντησε: Η Ελλάδα.

Η εκπαίδευση στην Ουρουγουάη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και από μικρά παιδιά μαθαίνουν για την Ελλάδα. Ένα δημόσιο σχολείο στην Ουρουγουάη ονομάζεται Grecia (Ελλάδα). Οι μαθητές είναι όλοι τους παιδιά Ουρουγουανών. Το ίδιο και οι δάσκαλοί τους. Όμως κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν σαν Έλληνες.

Στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης υπάρχουν 23 δρόμοι με Έλληνες αρχαίους φιλοσόφους ενώ υπάρχει η πλατεία της Αθήνας και η πλατεία της Ελλάδος. Στην παραλιακή ένα πάρκο ονομάζεται Αθήνα και έχει την προτομή του Ομήρου.

Ο κεντρικότερος δρόμος της παλιάς πόλης κάτω από το λόφο ονομάζεται Grecia. Ένα από τα ομορφότερα νεοκλασικά κτήρια στο κέντρο της πόλης στην πρόσοψή του γράφει: Αθηναίος. Σε όλα τα βιβλιοπωλεία θα βρεις βιβλία ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Ακόμη και στα πολύ μικρά.

Η Ουρουγουάη είναι μια από τις μικρότερες χώρες της Νότιας Αμερικής. Είναι λίγο μεγαλύτερη σε έκταση από την Ελλάδα έχει πληθυσμό περίπου 3.500.000 και βρίσκεται ανάμεσα στην Αργεντινή και την Βραζιλία.

Λόγω του μικρού της μεγέθους δεν έχει την οικονομική η πολιτική δύναμη των γειτόνων της σε διεθνές επίπεδο. Όταν όμως συγκρίνει κανείς στοιχεία που έχουν πραγματικές επιπτώσεις στην ζωή των πολιτών παρατηρεί ότι ξεπερνάει τις υπόλοιπες χώρες της Νότιας Αμερικής.

Μερικά από αυτά είναι η ισότητα, οικονομική και μεταξύ φύλων, τα χαμηλά ποσοστά φτώχειας και διαφθοράς, η μεγάλη εμπιστοσύνη στους θεσμούς και τα υψηλά ποσοστά αλφαβητισμού.

Η ισότητα, η δημοκρατική παράδοση, η εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών-Κράτους και το ασφαλές τραπεζικό της σύστημα, της έχουν δώσει τον χαρακτηρισμό Ελβετία της Αμερικής.

Η Ουρουγουάη είναι μια χώρα που μας υποστηρίζει σε όλα μας τα θέματα. Επιπλέον είναι από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος λίγο μετά την επανάσταση του 1821.