Πολλοί «ξένοι» στο ίδιο κόμμα

Μόνο εύκολοι δεν είναι αυτοί οι πρώτες μήνες του «Κινήματος Αλλαγής», καθώς στελέχη του κόμματος μοιάζουν να αμφιταλαντεύονται στο εάν πρέπει να πουν το «ναι» στο πολιτικό φλερτ του Αλέξη Τσίπρα ή να ακολουθήσουν σκληρή γραμμή απέναντι στην «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση.

Εκπρόσωπος της δεύτερης τάσης -πιθανότατα ο πιο φανατικός- είναι ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος με αφορμή το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης προχώρησε σε παρέμβαση με ξεκάθαρα πολιτικά χαρακτηριστικά. Παρέμβαση που δείχνει ότι «υπάρχει θέμα» στους κόλπους του νεοσύστατου κόμματος. «Η επόμενη Βουλή θα ασχοληθεί με τις ευθύνες τις δικές του και των υπουργών του, για τη συνειδητή βλάβη που προκάλεσαν στην οικονομία και τους θεσμούς. Δεν τους προφυλάσσει το Σύνταγμα και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών». Αυτά τονίζει σε ανάρτησή του στο Facebook ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Παράλληλα, χωρίς να την κατονομάζει εξαπολύει «καρφί» κατά της Φώφης Γεννηματά για τη Συνταγματική αναθεώρηση, λέγοντας πως «κάποιοι όμως θεωρούν τον κ. Τσίπρα θεσμικό συνομιλητή για την αναθεώρηση του Συντάγματος!»

Ο κ. Βενιζέλος, ως πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αλλά και ως καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, ξεκαθαρίζει πως η θεσμική πρωτοβουλία της κ. Γεννηματά να στείλει επιστολή στον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Βουλής και τους πολιτικούς αρχηγούς για τη συνταγματική αναθεώρηση ήταν σε «λάθος κατεύθυνση». Έδωσε δε και στρατηγική χροιά στην κίνηση, λέγοντας πως αδυνατίζει την κεντρική επιλογή «να προστατεύσουμε το Σύνταγμα και τους θεσμούς και να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο δημοκρατίας» κατά της κυβέρνησης.

Ολόκληρη η ανάρτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου:

«Ο κ. Τσίπρας χαιρέτησε εχθές την πρωτοβουλία της κυρίας Γεννηματά για την αναθεώρηση θεωρώντας ότι μπορεί να συμπέσει με τη δική του και να την ενισχύσει. Δεν αρκέστηκε μάλιστα σε αυτό. Επανήλθε, χωρίς αιδώ, στα γνωστά αγαπημένα του ψέματα για το νόμο περί ευθύνης υπουργών αποδίδοντας σε εμένα συνταγματικές ρυθμίσεις του 1864 (!) και το νόμο που εισηγήθηκε ο Φ. Πετσάλνικος το 2003 και ψήφισαν όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του τότε Συνασπισμού.

Ας μην ανησυχεί, η επόμενη Βουλή θα ασχοληθεί με τις ευθύνες τις δικές του και των υπουργών του, για τη συνειδητή βλάβη που προκάλεσαν στην οικονομία και τους θεσμούς. Δεν τους προφυλάσσει το Σύνταγμα και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Κάποιοι όμως θεωρούν τον κ. Τσίπρα θεσμικό συνομιλητή για την αναθεώρηση του Συντάγματος! Υποθέτω αντιλαμβάνονται ότι αριθμητικά χωρίς τη σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν διαμορφώνεται στην παρούσα Βουλή πλειοψηφία τουλάχιστον 151 βουλευτών που απαιτείται για την έναρξη της αναθεωρητικής διαδικασίας. Δεν υπάρχουν αριθμοί ίσης απόστασης στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Άλλο το 151, άλλο το 149. Ακόμη και το 150-150 σημαίνει ότι η πρόταση απορρίπτεται, το ένα 150 νικά και το άλλο χάνει.

Άρα δεν ζητούν απλώς συναίνεση και από τον κ. Τσίπρα. Προτείνουν να κινηθεί μια διαδικασία που αριθμητικά (και άρα πολιτικά) ελέγχεται από αυτόν. Και αυτός μίλησε και χθες καθαρά για τη δική του αντίληψη περί Συντάγματος με «προοδευτικό πρόσημο». Δεν θέλει ένα Σύνταγμα που χωράει όλες τις δυνάμεις και αντιλήψεις του δημοκρατικού τόξου, αλλά ένα Σύνταγμα ιδεολογικοπολιτικά δικό του!

Είδαμε όμως τρία χρόνια τώρα πώς αντιλαμβάνεται το Σύνταγμα, τους θεσμούς, τη δικαιοσύνη, τη λειτουργία του κοινοβουλίου. Τι παραπάνω περιμένουν κάποιοι για να διαχωρίσουν τις απόψεις τους από τις απόψεις του κ. Τσίπρα περί Συντάγματος; Μήπως περιμένουν να προκηρύξει το αντισυνταγματικό, δήθεν συμβουλευτικό, δημοψήφισμα για την αναθεώρηση με το οποίο φλερτάρει εδώ και καιρό;

Υπενθυμίζω εδώ στον κ. Τσίπρα και σε όποιον άλλο πάσχει από επιλεκτική αμνησία την απάντηση που του είχα δώσει στη Βουλή στις 28.3.2017, ένα χρόνο πριν, όταν είχε πει τα ίδια χυδαία ψέματα για το νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Θα επανέλθω όσες φορές χρειαστεί και με όση δύναμη χρειαστεί για την προστασία των θεσμών, της κοινής λογικής, της αλήθειας, του αγώνα μας και της προοπτικής της δημοκρατικής παράταξης που είναι ταγμένη στην προάσπιση του εθνικού συμφέροντος, χωρίς τακτικισμούς και μικροκομματισμούς που θολώνουν την αξιακή εικόνα του χώρου».