«Πρόσκληση» σε… μπάχαλα

«Πρόσκληση» στον αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και σε νέα παιδιά που… λοξοκοιτάζουν προς τα Εξάρχεια, απευθύνει ο Νίκος Ρωμανός προκειμένου να αποδώσουν «φόρο τιμής» στον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Πως; Μα σπάζοντας και καίγοντας την Αθήνα για μία ακόμη φορά.

Η 7η θλιβερή επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου θεωρείται από τους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. μία πολύ επίφοβη ημέρα. Διαβάζοντας το μανιφέστο – ιστορική αναδρομή του Ρωμανού στο μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, οι αστυνομικοί εντυπωσιάζονται από τις λεπτομέρειες που παραθέτει και κυρίως για την αποδόμηση του «αθώου» προφίλ του νεαρού που έχασε τη ζωή του από το όπλο του Επαμεινώνδα Κορκονέα.

Έμπειροι αστυνομικοί θεωρούν πως ο Ρωμανός, μετατρέπεται σε βασικό «ιδεολογικό καθοδηγητή» της γενιάς του, επιδιώκοντας να παρασύρει στο αντιεξουσιαστικό κίνημα, ανήλικα παιδιά που «έλκονται» από την στάση, την συμπεριφορά και την ιστορία του. Έχει βρει σημαντική ανταπόκριση, καθώς το τελευταίο χρονικό διάστημα, διαπιστώνεται ο χαμηλός μέσος όρος ηλικίας των ατόμων που προσάγονται ή συλλαμβάνονται για συμμετοχή σε επεισόδια και ακτιβιστικές ενέργειες, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι αξιωματικοί, αν και οι λεπτομέρειες που παραθέτει για τον νεκρό φίλο του, ενδεχομένως να λειτουργήσουν και αποτρεπτικά σε αυτή την συμμετοχή, ίσως από το οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών που εμφανίζονται «επιρρεπή».

Στοχεύοντας στο συγκινησιακό αυτών των παιδιών ο Νίκος Ρωμανός αναφέρει:  «Γύρω στα 14 είχαμε την πρώτη μας επαφή με τους αναρχικούς, μας άρεσε όταν βλέπαμε στην τηλεόραση εικόνες από συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας, ήταν κάτι που με τις άγουρες αντιλήψεις μας που είχαμε αρχίσει να σχηματίζουμε το θεωρούσαμε ως έναν τρόπο αντίστασης στην καθημερινή αδικία των κοινωνικών ανισοτήτων. Εξάλλου για εμάς που όλη την ημέρα αλητεύαμε σε πάρκα και πλατείες δεν ήταν και δύσκολο να αντιπαθήσουμε την αστυνομία ακόμα και από ένστικτο μπορούμε να πούμε. Είχαμε δει τους μπάτσους να ξεφτιλίζουν μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας, είχαμε δει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόντουσαν στους τοξικό-εξαρτημένους και στους άστεγους προσβάλλοντας τους. Αυτά βέβαια είναι πράγματα που με μερικές βόλτες στο κέντρο της Αθήνας μπορεί να δει ο καθένας. Η αντίφαση που βιώναμε όμως ήταν όταν τους βλέπαμε να υποκλίνονται και να γλύφουν τους πλούσιους εκεί που μέναμε. Εκεί καταλάβαμε πραγματικά τι διπρόσωπα σκουλήκια και θρασύδειλοι είναι αυτή η σιχαμένη φάρα».

Σε άλλο σημείο τονίζει πως πιστεύει «στην επαναστατική αυτοδικία και στην προσπάθεια του κάθε ανθρώπου να λύνει μόνος του τους λογαριασμούς του μακριά από την διαμεσολάβηση των μπάτσων, των δικαστών, των νόμων, των φυλακών, της επιστημονικά μελετημένης καταστολής, της τεχνοκρατικής ασχήμιας που λερώνει την ομορφιά των άγριων ενστίκτων και της ελεύθερης βούλησης. Κατά συνέπεια για μένα στους μπάτσους-δολοφόνους αξίζει μια χαοτική πιθανότητα μιας προοπτικής να παρθεί εκδίκηση για όλες τις χαμένες ψυχές που αναζητούν την δική τους βίαιη λύτρωση. Αυτό είναι το μόνο δίκαιο στο δικό μου σύστημα αξιών».

Αναφερόμενος στον φίλο του γράφει: «Ο Αλέξανδρος λοιπόν είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ιστορίας, δεν ξέρω να πω τι θα γινότανε αν είχαν εξελιχτεί αλλιώς τα γεγονότα, εξάλλου το αν δεν είναι τίποτα παραπάνω από τον εσωτερικό δαίμονα του πληγωμένου. Μπορώ όμως να πω για αυτό που ήταν ο Αλέξανδρος μέχρι να πέσει νεκρός από τις σφαίρες του μπάτσου. Στην μικρή μα περιπετειώδη ζωή του έζησε αυθεντικά, ήταν ένας νεαρός εξεγερμένος γοητευμένος με την ιδέα της αναρχίας σαν αυτούς που τώρα καταλαμβάνουν τα στενά της πόλης εκτοξεύουν μολότοφ στους μπάτσους και καίνε περιπολικά της αστυνομίας, ήταν ανυπότακτος και πεισματάρης, ήταν ένας άνθρωπος ειλικρινής με ευγενική ψυχή και ανιδιοτελή κίνητρα σε ότι και αν έκανε. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε με ένταση τα πάθη του και τις απογοητεύσεις του».

Τέλος, τονίζει πως ο «Μαύρος Δεκέμβρης», «δεν αποτελεί μια σκηνοθετική επανάληψη προηγούμενων εξεγερτικών γεγονότων αλλά ένα κύκλο αγώνα που συνδέει το παρελθόν με το παρόν αναζητώντας ένα μέλλον όπου η καθημερινότητα μας θα κατακλύζετε από πράξεις επίθεσης και ανταρσίας ενάντια στην εξουσία».