Πρώτος σκόρερ στα αυτογκόλ ο Αλέξης

Μεταξύ της θεωρίας του «ώριμου φρούτου» και του «σκληρού ροκ» κινείται ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά την αντιπολιτευτική τακτική που ακολουθεί. Από τη μία αβαντάρει τις διαδηλώσεις κατά του νόμου για την αστυνόμευση των πανεπιστημίων, και από την άλλη αναγνωρίζει την έξαρση της παραβατικότητας σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

 Του Μ.ΚE.

Και μέσα σε όλα αυτά κατηγορεί ότι το Μαξίμου ελέγχει ακόμη και τα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ και εν συνεχεία παραδέχεται ότι και επί των ημερών του συνέβαιναν τα ίδια. Και κατέληξε σε μία πρόταση, η οποία αναδεικνύει την ελαφρότητα της σκέψης του. Διότι δεν είναι δυνατόν να ζητάει να ορίσουν από κοινού τα δύο μεγάλα κόμματα τη διοίκηση της ΕΡΤ, αποκλείοντας τους μικρότερους σε δύναμη κομματικούς σχηματισμούς. Και μάλιστα, την ίδια ώρα καλεί ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ 25 στη σύσταση αντιδεξιού μετώπου.

Ακόμη και ο πιο αδαής κατανοεί ότι ο κ. Τσίπρας υπέπεσε σε μία πρωτοφανή γκάφα. Στο ποδόσφαιρο θα έπαιρνε το βραβείο για το αυτογκόλ της δεκαετίας. Διότι αντί να το παίξει ο «πατερούλης της αντιπολίτευσης», όπου στα φτερά του θα έβρισκαν ίσκιο όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμη και η Ελληνική Λύση, έτσι όπως κατέθεσε την πρότασή του δείχνει ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι απλά να βολέψει τα δικά του παιδιά, που τώρα αναγκάζεται να τους πληρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ.  Φυσικά, όλοι κατάλαβαν ότι ο κ. Τσίπρας δεν ενδιαφέρεται για πλουραλισμό ή για δεοντολογία. Απλά θεωρεί ότι με το να αποκλείσει τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορέσει να τους κλέψει πιο εύκολα τους ψηφοφόρους του από τη στιγμή που θα του «κοπεί» η φωνή.

Πήγε μαλλί με την ΕΡΤ ο Τσίπρας και τελικά έφυγε κουρεμένος, όπως λέει και ο λαός μας

Απλά αυτή η εβδομάδα δεν είναι και η καλύτερη δυνατή για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Από το ένα αυτογκόλ στο άλλο. Αντί να πιέσει μέχρις εσχάτων τον πρωθυπουργό για το τραπέζωμα στη βεράντα της Ικαρίας, στο σπίτι του βουλευτή Σάμου, του καθηγητή καρδιολογίας Χριστόδουλου Στεφανάδη, προχώρησε στην γκάφα της χρονιάς (μέχρι την επόμενη) με την ανάληψη του ρίσκου για την εξάπλωση του κορωνοϊού μέσω των διαδηλώσεων κατά του νομοσχεδίου για την αστυνόμευση στα πανεπιστήμια. Μία γκάφα που έδωσε την ευκαιρία στον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναγνωρίσει το λάθος της Ικαρίας και να υποσχεθεί ότι όλοι θα είναι πιο προσεκτικοί στις επόμενες περιοδείες.

Κι εάν η γκάφα με το ρίσκο της διάδοσης του κορωνοϊού χαρακτηρίζεται ως μνημειώδης, αυτή με τον διορισμό από κοινού με τη Νέα Δημοκρατία διοίκησης στην ΕΡΤ  ξεπερνάει τον ανθρώπινο νου. Εάν στο ποδόσφαιρο κάποιος σημείωνε τέτοιο αυτογκόλ, θα βούιζαν τα ΜΜΕ και τα social media ότι ο… αυτογκολίστας είχε πάρει ρεγάλο από τον αντίπαλο πρόεδρο. Κάποιοι θα υποστηρίξουν πως ο κ. Τσίπρας δεν το σκέφθηκε και του ξέφυγε, απλά για να πει κάτι στη Βουλή στην κόντρα του με τον πρωθυπουργό. Όχι, ο κ. Τσίπρας δεν είναι άνθρωπος μειωμένης αντίληψης. Τουναντίον, είναι πολύ έξυπνος. Απλά δεν μπόρεσε να κρύψει τη σταλινική του νοοτροπία. Ότι πρέπει τα ΜΜΕ να είναι ελεγχόμενα. Κάτι για το οποίο προσπάθησε (χωρίς επιτυχία) όλο το σύστημα επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπό τις οδηγίες του Νίκου Παππά, όπως κατήγγειλε και ο Χρήστος Καλογρίτσας.

Το δίδυμο

Ακόμη κι εάν δεχτούμε ότι υπήρξε κυβερνητικός δάκτυλος στα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ για να κοπούν οι εικόνες της Ικαρίας, αλλά και τα καλοκαιρινά πλάνα από την Επίδαυρο, όπου το ζεύγος Μητσοτάκη ήταν δίπλα στον παραιτηθέντα Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημήτρη Λιγνάδη, ποιος μπορεί να ξεχάσει το δίδυμο ΑκριβοπούλουΚαψιώχα να αποκαλούν φασίστα τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κι εσύ ως πρωθυπουργός (Τσίπρας) να χασκογελάς στη Βουλή, ενώ υπουργοί σου (Πολάκης κ.ά.) να δίνουν συγχαρητήρια στον Καψιώχα με τις εκφράσεις «μπράβο, Σωτήρη».

Οπότε, με δύο τόσο μεγάλες γκάφες σε ένα 24ωρο δεν έχεις ελπίδα να ανακάμψεις. Πώς να σε θεωρήσουν οι ψηφοφόροι ως πιο αξιόπιστο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και να σε ακολουθήσουν τα άλλα κόμματα της κεντροαριστεράς στη δημιουργία ενός αντιδεξιού μετώπου; Το μόνο που πέτυχε, ειδικά με την ΕΡΤ, ο κ. Τσίπρας ήταν να εκνευρίσει τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων και να διαρρήξει τους όποιους διαύλους επικοινωνίας.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε τον Δημήτρη Λιγνάδη, δίχως να υπάρχει ακόμη καταγγελία

Δίκασε τον νεοδημοκράτη Λιγνάδη, καταπίνοντας τη γλώσσα του για Κιμούλη και Χαϊκάλη

Όμως, ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη συζήτηση στη Βουλή άνοιξε κι ένα άλλο θέμα. Φωνάζοντας κατά του νομοσχεδίου για την αστυνόμευση στα πανεπιστήμια, είπε σε μια αποστροφή του λόγου του, απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Μας είπατε σήμερα, κύριε Μητσοτάκη, ότι γίνονται βιασμοί στα Πανεπιστήμια. Μήπως τα μπερδέψατε με το Εθνικό Θέατρο;» Αναμφίβολα έδειξε σαν κάτι να γνωρίζει. Ή απλά θεώρησε ότι πρέπει να φορτώσει στη Νέα Δημοκρατία την όποια συμπεριφορά τού κ. Λιγνάδη, για τον οποίο ακόμη δεν υπάρχει επίσημη καταγγελία. Απλά ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου διάκειται φιλικά στη Νέα Δημοκρατία. Για τους άλλους καλλιτέχνες που έχουν κατατεθεί επίσημες καταγγελίες, όπως για τον Γιώργο Κιμούλη (τον είχε συμπεριλάβει ο κ. Τσίπρας στην Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος του ΣΥΡΙΖΑ και αργότερα τον διόρισε πρόεδρο στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος), ή και για τον Παύλο Χαϊκάλη (τον είχε υφυπουργό Εργασίας), ισχύει το μούγγα στη στρούγκα, που λέει και ο λαός μας.

Για τις καταγγελίες που υπάρχουν για τον Γιώργο Κιμούλη και τον Παύλο Χαϊκάλη δεν είπε κουβέντα ο Τσίπρας

 

Φυσικά προκαλεί εντύπωση η επιλεκτική μνήμη του κ. Τσίπρα. Η δεξιά παραβατικότητα πρέπει να τιμωρηθεί, ενώ η αριστερή πρέπει να κρυφτεί. Η θεώρηση ότι βιασμοί γίνονται στο Εθνικό Θέατρο και όχι στα πανεπιστήμια είναι άκρως επικίνδυνη. Ο πανικός από την κακή εικόνα στις δημοσκοπήσεις δεν δικαιολογεί επιχειρήματα για αριστερούς και δεξιούς βιασμούς.  Τουναντίον, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν μόνο άρρωστοι άνθρωποι, υπάρχουν και άρρωστα ιδεολογήματα.

Προφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καταλάβει πως το 2021 είναι εντελώς διαφορετικό με το 2011 και το 2012. Τότε όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που διέδιδαν οι φίλοι του (Καμμένος και σία) τις πίστευαν όλοι, ενώ όλες οι ψευτομαγκιές για νταούλια και ζουρνάδες ακούγονταν εύηχα στα αυτιά των ήδη επηρεασμένων από τους συνωμοσιολόγους. Κάτι σαν τη «μελωδία της ευτυχίας», η οποία στην πράξη αποδείχθηκε ως φάλτσο που οδήγησε στη δυστυχία. Τώρα πλέον ο κόσμος, ότι κι εάν ακούει από τον Αλέξη Τσίπρα, τα φιλτράρει δύο και τρεις φορές. Οπότε, οι νέες καταγγελίες και οι νέοι ανένδοτοι που ονειρεύεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ίσως να εξελιχθούν σε όνειρα θερινής νυκτός.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα