Πρόβλημα η ορθή ανέλιξη, όχι οι ορισμοί
Ήρθε το VAR, μπήκε και η γραμμή τού οφσάιντ, χρυσοπλήρωσε ο ελληνικός λαός την τεχνολογία των Ανώνυμων Εταιρειών, αλλά και πάλι η διαιτησία είναι στο προσκήνιο για αλλοίωση αποτελεσμάτων.
Ουδείς θέλει να σκέφτεται τι θα γινόταν αν στα play offs παιζόταν το πρωτάθλημα. Αν ο Ολυμπιακός δηλαδή δεν είχε εξασφαλίσει τον τίτλο από τον περασμένο Δεκέμβριο. Σκοτωμός θα γινόταν τις 10 αγωνιστικές των αγώνων κατάταξης. Κι έρχονται τώρα όλοι και αναρωτιούνται αν οι διαιτητές που φέρνει ο Κλάτενμπεργκ είναι καλύτεροι των Ελλήνων. Πρώτα απ’ όλα, είναι διεθνείς. Και το ζήτημα δεν είναι αν θεωρούνται ικανότεροι ή χειρότεροι, αλλά αξιόπιστοι ή μη. Το… κακό για τους Έλληνες διαιτητές είναι πως έχουν αναρριχηθεί στις βαθμίδες της διαιτησίας από το… εντός των τειχών σύστημα.
Οι Έλληνες είναι ικανοί, αλλά αμφισβητούνται από τους πάντες. Πολύ πιθανό είναι –αν όχι βέβαιο– πως υπήρξαν καλύτεροι διαιτητές διαχρονικά που δεν έφθασαν στη Super League1. Το πρόβλημα ως εκ τούτου είναι στον… σωστό εντοπισμό και την απερίσπαστη διαδικασία επιλογής και προώθησης, όχι στους ορισμούς. Μάλλον οι διεθνείς υπερκείμενες αρχές πρέπει να ασχοληθούν τόσο με τον εντοπισμό όσο και με τη διαδικασία επιλογής, και όχι να επικεντρώνονται μόνο στους ορισμούς. Ίσως η λύση θα ήταν για τον σκοπό αυτό, δηλαδή την παρακολούθηση της εξέλιξης των διαιτητών να βάλουν παλαίμαχους διαιτητές. Δηλαδή, στην παρακολούθηση αγώνων και τον εντοπισμό των ικανών. Ο ορισμός στα παιχνίδια έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Για να μην έχουμε πάλι συζήτηση αν είναι καλύτεροι οι ξένοι από τους Έλληνες…