“Άλλο ένα πυροτέχνημα του Τσίπρα”

Για ένα νέο επικοινωνιακό πυροτέχνημα μιλούν στην Νέα Δημοκρατία αναφερόμενοι στην συμφωνία που ανακοίνωσαν από κοινού οι κ.κ. Τσίπρας και Ιερώνυμος. Μία συμφωνία με την οποία η κυβέρνηση δια στόματος Τζανακόπουλου τάζει προσλήψεις, ενώ από την πλευρά του ο Αρχιεπίσκοπος μετά τις αντιδράσεις του κλήρου την υποβιβάζει ως πρόθεση για συμφωνία.

Η συζήτηση που άνοιξε από την κυβερνητική πλειοψηφία για αναθεώρηση του άρθρου 3 του Συντάγματος, που αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους, στην ουσία μοιάζει περιττή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ., λίγες ώρες πριν τη συνάντηση Τσίπρα – Ιερώνυμου στο Μέγαρο Μαξίμου, είχε αναφέρει ότι «οι ρυθμίσεις που αφορούν τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους δεν χρειάζονται καμία συνταγματική νομοθέτηση, αρκούν απλές νομοθετικές παρεμβάσεις». Οι εξελίξεις λίγο αργότερα δικαίωσαν τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τα ερωτήματα

Ωστόσο από το περιεχόμενο των όσων ανακοινώθηκαν προκύπτουν μια σειρά από ερωτήματα, τα οποία θέτει από την πλευρά της η αντιπολίτευση. Το συνολικό κονδύλι των 200 εκατ. ευρώ που εν λευκώ πια θα καταβάλλει ετησίως το κράτος στην Εκκλησία πώς ακριβώς θα το διαχειρίζεται η Εκκλησία; Θα έχει την ευθύνη η Ιερά Σύνοδος ή οι Μητροπόλεις; Θα δίνει η Ιερά Σύνοδος μισθούς στις Μητροπόλεις αναλόγως των κληρικών που έχουν οι ενορίες τους; Ποιος θα καθορίζει το ποσό που θα παίρνει κάθε Μητρόπολη, και ποιος τους ακριβείς μισθούς τους; Βασικότερο όλων είναι το ερώτημα για τη διασφάλιση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν οι κληρικοί. Δεν γίνεται καμία αναφορά ποιος θα τα διασφαλίζει και πως θα δίνονται οι συντάξεις των κληρικών και από ποιο κονδύλι.

Το κομμάτι της συμφωνίας που αφορά την εκκλησιαστική περιουσία κινείται στο πλαίσιο που είχε λάβει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήδη από το 2013, με τη σύσταση κοινής εταιρείας Κράτους-Εκκλησίας για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η υλοποίηση της είχε ματαιωθεί το 2013 από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τώρα η κυβέρνηση κινείται στο ίδιο μονοπάτι, δημιουργώντας όμως ερωτήματα για τους όρους με τους οποίους εντάσσεται η περιουσία αυτή στο νέο ταμείο. Όπως σημειώνουν από την Πειραιώς, η   συμφωνία προβλέπει την παραίτηση της Εκκλησίας από τα ακίνητα που της αφαιρέθηκαν μέχρι το 1939 χωρίς να γνωρίζουμε πόσα είναι αυτά και αν έχουν εκτιμηθεί από τις κρατικές υπηρεσίες. Επίσης δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το αν ήταν, πράγματι, διεκδικήσιμα από την Εκκλησία ή είχαν περιέλθει νόμιμα στο Δημόσιο. Επιπλέον δεν υπάρχει απάντηση αν τα ακίνητα αυτά, συμπίπτουν με αυτά του 1952, τα οποία με βάση τη συμφωνία θα αξιοποιηθούν στην νέα εταιρεία Δημοσίου-Εκκλησίας.