Ρώτησαν τον «Κινέζο» και ψηφίζουν ομόφωνα
Του Μιχάλη Κωτσάκου
Ένα περίπου 24ωρο μετά το διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη και την πρότασή του για την εκλογή νέας Προέδρου της Δημοκρατίας της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, από τη Χαριλάου Τρικούπη διέρρευσε ότι η κα Γεννηματά μεταξύ των δύο ονομάτων που πρότεινε στον πρωθυπουργό για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα ήταν και αυτό της απερχόμενης προέδρου του ΣτΕ (το άλλο ήταν του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου).
Η συγκεκριμένη διαρροή αποτυπώνει την αλήθεια; Ουδείς μπορεί να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει. Μόνο οι συμμετέχοντες στη συνάντηση, δηλαδή ο πρωθυπουργός και η κα Γεννηματά. Άντε να γνωρίζουν και οι στενοί συνεργάτες των δύο πολιτικών αρχηγών. Και εάν φυσικά θελήσουν να μιλήσουν.
Πάντως, στο άκουσμα του ονόματος της κας Σακελλαροπούλου δεν ήταν και το καλύτερο που ήθελε να ακούσει η Φώφη. Η απελθούσα πρόεδρος του ΣτΕ και νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ποτέ δεν έκρυψε τη φιλική της σχέση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, και μάλιστα αποδέχθηκε ως πρόεδρος του ανώτατου δικαστηρίου να παρουσιάσει το βιβλίο του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ «Η Δημοκρατία μεταξύ Συγκυρίας και Ιστορίας. Προσδοκίες και κίνδυνοι από την αναθεώρηση του Συντάγματος». Μαζί με την κα Σακελλαροπούλου την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018 στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου στο πάνελ, εκτός από τον κ. Βενιζέλο, ήταν ο καθηγητής και πρώην υπουργός Εσωτερικών Αντώνης Μανιτάκης και ο καθηγητής της Νομικής Αντώνης Καραμπαζός.
Ως γνωστόν, το βιβλίο του κ. Βενιζέλου ήταν αφιερωμένο στον αείμνηστο καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Σταύρο Τσακυράκη (έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο του 2018) και τότε όλοι είδαν την πρόεδρο του ΣτΕ να δακρύζει. Εξάλλου, η κα Σακελλαροπούλου στη διαμάχη Τσακυράκη – Θάνου είχε πάρει ξεκάθαρα θέση υπέρ του καθηγητή και το έδειχνε. Μάλιστα, στην τελευταία «παράσταση» του καθηγητή προς τους φοιτητές πριν φύγει από τη ζωή, η τότε πρόεδρος του ΣτΕ ήταν στην πρώτη σειρά του αμφιθεάτρου της Νομικής.
Όπως γίνεται αντιληπτό, το οτιδήποτε έχει να κάνει σχέση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο διυλίζεται αρκετές φορές στη Χαριλάου Τρικούπη. Έτσι η κα Γεννηματά αναγκάστηκε να επικοινωνήσει με τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον Κώστα Σημίτη. Ο επί μία οκταετία πρώην πρωθυπουργός είπε στην κα Γεννηματά ότι η κα Σακελλαροπούλου είναι μία εξαίρετη περίπτωση και οφείλει να την ψηφίσει το ΚΙΝΑΛ. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ο κ. Σημίτης επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι η οικογένεια της κας Σακελλαροπούλου ήταν πάντα φιλική προς το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, έχει καταγραφεί ως «σημιτική», ενώ ο αείμνηστος πατέρας της Νικόλαος Σακελλαρόπουλος ήταν στη σύνθεση του Ειδικού Δικαστηρίου στην υπόθεση Κοσκωτά και ψήφισε υπέρ της αθώωσης του Ανδρέα Παπανδρέου. Η ίδια η κα Σακελλαροπούλου ήταν στο Ειδικό Δικαστήριο όπου εκδίκασε την υπόθεση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου για την παραποίηση της λίστας Λαγκάρντ, εκφράζοντας την άποψη ότι το επίμαχο cd της λίστας δεν μπορεί να θεωρηθεί καν έγγραφο κατά τον νόμο και ως εκ τούτου τάχθηκε υπέρ της απαλλαγής του πρώην υπουργού Οικονομικών.
Η ομόφωνη απόφαση
Έτσι, λοιπόν, το ΚΙΝΑΛ προχώρησε στην ομόφωνη απόφαση να στηρίξει την κα Σακελλαροπούλου, και μάλιστα στο non paper που στάλθηκε στα μέλη και τους δημοσιογράφους επισημαίνεται ότι «τον Οκτώβριο 2018 προτάθηκε από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως η πρώτη Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας στα 91 έτη λειτουργίας του Δικαστηρίου. Ήταν ίσως η μόνη αξιοκρατική και ελπιδοφόρα επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης, που το Κίνημα Αλλαγής εξ αρχής χειροκρότησε».
Η στήριξη προς το πρόσωπο της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, όπως τονίζουν με έμφαση από τη Χαριλάου Τρικούπη, δεν μεταφράζεται σε ευρύτερη τάση συναίνεσης προς την κυβέρνηση. Γι’ αυτό ακόμη και στην ανακοίνωση της ψήφισης της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας το ΚΙΝΑΛ ανέφερε πως δεν δύναται να συναινέσει με τον εκλογικό νόμο, την κυβερνητική στάση στα κοινωνικά ζητήματα, ενώ έχει ενστάσεις και στα εθνικά θέματα. «Η πρόταση του πρωθυπουργού δεν μπορεί να καλύψει την αποδεδειγμένη πια διάθεσή του να μην επιχειρήσει ευρείες συναινέσεις στα μεγάλα, σημαντικά θέματα», σχολίαζαν σχετικά στη Χαριλάου Τρικούπη, με σαφή πρόθεση να καταστήσουν ευδιάκριτες τις αποστάσεις από το Μαξίμου.
Η πρόταση για τη 13η σύνταξη
Σε αυτή την προσπάθεια να γίνουν ορατές οι αποστάσεις του ΚΙΝΑΛ με την κυβέρνηση εντάσσεται και η πρόταση νόμου που κατατέθηκε εκ μέρους του κόμματος χθες Παρασκευή, για την επαναχορήγηση κανονικής 13ης σύνταξης και όχι αυτό το εκλογικό επίδομα που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο του 2019, πριν από τις ευρωεκλογές.
Όπως σημειώνει η ΚΟ του ΚΙΝΑΛ, η πρόταση νόμου στοχεύει:
α) Στην ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης, με τη μερική αποκατάσταση των σημαντικών περικοπών που υπέστησαν τα προηγούμενα χρόνια οι συνταξιούχοι της χώρας μας.
β) Στην αποστολή ισχυρού μηνύματος στην ελληνική κοινωνία ότι η σταδιακή έστω οικονομική ανάκαμψη συνδέεται με την αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους, το οποίο αποτελεί για εμάς τους Σοσιαλδημοκράτες, επένδυση στον άνθρωπο και την οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή.
γ) Στην επαναχορήγηση κανονικής 13ης σύνταξης σε μόνιμη βάση από τον ΕΦΚΑ και τον ΟΠΕΚΑ σε όλους τους συνταξιούχους, χωρίς την προϋπόθεση των ματωμένων υπερπλεονασμάτων και της υπερφορολόγησης.
Στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης νόμου σημειώνεται ότι, «ο οικονομικός εκτροχιασμός της περιόδου 2004-2009 διαμόρφωσε για τη χώρα έναν εφιάλτη χρέους και δημοσιονομικού ελλείμματος, για την αντιμετώπιση του οποίου απαιτήθηκαν επώδυνα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής. Σημαντικό μέρος αυτών των μέτρων επωμίσθηκαν οι συνταξιούχοι της πατρίδας μας, το εισόδημα των οποίων περικόπηκε είτε με μειώσεις συντάξεων είτε με την περικοπή αρχικά και την κατάργηση στη συνέχεια των Δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος θερινής αδείας (περικοπές οι οποίες έχουν κριθεί από το ΣτΕ ως αντισυνταγματικές).
»Πλέον τούτων, συνεπεία του 3ου αχρείαστου Μνημονίου, που προκάλεσε η ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι συνταξιούχοι της χώρας μας υπέστησαν αφενός δραματικές μειώσεις των κύριων και επικουρικών συντάξεών τους καθώς και του εφάπαξ βοηθήματος μέσω κυρίως του νόμου 4387/2016 αφετέρου την κατάργηση του ΕΚΑΣ και των κατωτάτων ορίων σύνταξης που συνδυαστικά δημιουργούσαν ένα προστατευτικό δίκτυ και διασφάλιζαν μία αξιοπρεπή διαβίωση των χαμηλοσυνταξιούχων».